Ο Σταμάτης Σπανουδάκης είναι ένας δημιουργός που ξεχωρίζει τόσο για τη διαφορετική του προσέγγιση σε θέματα φιλοσοφίας ζωής και πίστης, σε σχέση με τους περισσότερους πνευματικούς μας ανθρώπους, όσο και για την πραγματικά θεϊκή μουσική του.
Οι μελωδίες του είναι δυνατές και βγάζουν μια αισιοδοξία που τόσο
ανάγκη έχουμε σαν λαός αυτή την εποχή της παρακμής που ζούμε.Όπως μας
είπε και στην συνέντευξη που μας έκανε την εξαιρετική τιμή να μας
παραχωρήσει «Θέλει ανοιχτό μυαλό και σιωπηλό φόρο τιμής στην διαφορετικότητα, κάθε σπουδαίο και καινούργιο».
Θαυμάσαμε την περιεκτικότητα των στίχων του έργου σας «Τα μάτια της δάκρυσαν»…γιατί άραγε χάσαμε το νόημα της ζωής και πώς θα το ξαναβρούμε;
Δεν έχει νόημα η ζωή, χωρίς πίστη στον Θεό. Ούτε η μουσική, ούτε η πολιτική, ούτε η διδασκαλία, ούτε καν ο έρωτας. Τον Χριστό «χάσαμε», και δοξάσαμε τον εαυτό μας.
Κι είναι τόσο κρίμα, γιατί είναι πάντα δίπλα μας μια ανοιχτή αγκαλιά, που περιμένει….
Πώς συμβιβάζετε τις τρεις μουσικές σας επιρροές;
Πολύ εύκολο. Γίνεσαι «παιδί» και «παίζεις». Δεν θέλει σοβαροφάνεια και «βαρυγδουπίαση», η μουσική. Απλότητα και αγάπη. Και ευχαριστίες σε Αυτόν που στέλνει την έμπνευση. Και κυρίως, ταπεινότητα μπροστά σε όλα τα μεγάλα που προϋπήρξαν.
Έχει η μουσική σας στοιχεία των πόλεων που ζήσατε; (Λονδίνο, Παρίσι, Αθήνα)
Των πόλεων, θα έλεγα όχι και τόσο. Δεν με πολυεπηρεάζουν, τα εξωτερικά τοπία.
Ζώ και ανασαίνω με τα εσωτερικά. Εν ολίγοις, η ίδια η μουσική των ανθρώπων και των λαών, ο ήχος, η μελωδία, η ενορχήστρωση και κυρίως η ψυχή που κρύβεται πίσω από όλα αυτά, είναι πού με επηρέασαν.
Όλα τα έργα σας έχουν «ένα κομμάτι από την ψυχή σας» που αγγίζει τις δικές μας. Πιστεύετε πως κατά βάθος είστε δάσκαλος και γιατρός για αυτόν τον λαό;
Θα ήταν μεγάλη μου τιμή και το ακριβότερο βραβείο, αν αυτό ήταν αλήθεια.
Μακάρι.
Είναι η κλασσική μουσική για λίγους;
Για λίγους, πού όμως είναι πολλοί. «Είναι πολύ το λίγο». Η καλή μουσική, αρέσει σε όλους. Φτάνει οι συνθήκες να το επιτρέψουν και να βρεθεί ο ακροατής, ενώπιος ενωπίω με την ίδια τη μουσική. Δεν είναι πάντα εύκολο. Τόχω όμως δει τόσες φορές να γίνεται.
Στο πάντα επίκαιρο έργο σας «πέτρινα χρόνια» η Ελλάδα, που χάραξε τους δρόμους, περιπλανιέται σαν χαμένο παιδί ψάχνοντας φωνή και διέξοδο. Την ελπίδα που νιώθατε τότε…«χρυσή εποχή θα ‘ρθει ξανά»…τη νιώθετε και σήμερα; Υπάρχει ελπίδα;
Στην Ελλάδα του 1986, που έγραψα αυτόν τον στίχο, δεν αισθανόμουν τίποτε διαφορετικό, από ότι αισθάνομαι τώρα. Έβλεπα τούς ανθρώπους να χαλάνε, να φανατίζονται με δήθεν προοδευτικούς παράδεισους, να λατρεύουν τους μονόφθαλμους που τους οδηγούσαν, εν ολίγοις, να γίνονται όλο και περισσότερο, αυτό που κατέληξαν να είναι, σήμερα.
Υπήρχε κάποιος δάσκαλος στη ζωή σας που σας καθόρισε και σας στιγμάτισε τον οποίο θυμάστε με αγάπη;
Ένας βέβαια είναι ο δάσκαλος. Ο Ιησούς κι αυτός, εσταυρωμένος.
Πέραν αυτού, από την κα Άννα στο δημοτικό σχολείο, πολλούς δασκάλους μου αγάπησα. Στα μουσικά, ο Χαράλαμπος Εκμεκτσόγλου, ο Κωνσταντίνος Κυδωνιάτης και ο Bertold Hummel, ήταν οι καλοί και κάπως αυστηροί, δάσκαλοι μου.
Όμως είναι αδύνατον να ονοματίσω όλους τους μεγάλους δάσκαλους καλλιτέχνες, που με επηρέασαν με το έργο τους, αλλά κυρίως με την στάση τους.
Έχει μουσική παιδεία ο Ελληνικός λαός;
Έχει, αλλά δεν το πιστεύει. Έμαθε στα εύκολα και στο να ακούει τούς «ειδικούς»,
οι οποίοι συνήθως πολεμάνε ότι διαφέρει, η δεν υποτάσσεται σε αυτό που θεωρούν σωστό. Θέλει ανοιχτό μυαλό και σιωπηλό φόρο τιμής στην διαφορετικότητα, κάθε σπουδαίο και καινούργιο.
Ποια η γνώμη σας για τα σχολεία και την εκπαίδευση που λαμβάνουν σήμερα οι Έλληνες μαθητές και ποια νομίζετε πως είναι η αποστολή του Έλληνα δασκάλου αυτούς τους δύσκολους καιρούς; Ποιο θα πρέπει κατά τη γνώμη σας να είναι το όραμα της Παιδείας μας;
Χριστός, Χριστός, Χριστός. Μπας και καταλάβουν η έστω υποψιαστούν τα παιδιά,
τό πρώτο και αληθινά χρήσιμο μάθημα. Από πού έρχομαι και πού πάω.
Θεωρείται πως υπάρχει έλλειμμα Πολιτειακής Παιδείας στη χώρα μας και τι θα πρέπει να γίνει ώστε να πλάσουμε πολίτες που θα έχουν κρίση και άποψη για τα πολιτικά ζητήματα;
Υπάρχει έλλειμμα Πολιτείας. Πόσω μάλλον, Πολιτειακής Παιδείας!
Δεν μπορεί να γίνει καμία αλλαγή προς το καλύτερο, η το υψηλότερο η το ουσιαστικότερο από ανθρώπους που δεν τόχουν βιώσει. Πολιτικούς, δασκάλους, ακόμα και τους λεγόμενους «πνευματικούς ανθρώπους».
Πώς να πλάσεις αλήθεια, με ψεύτικα εργαλεία;
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους νέους ανθρώπους;
Να πιστεύουν στον εαυτό τους, (αφού τον γνωρίσουν), να μαθαίνουν απ” τα λάθη τους και πριν αλλάξουν τον κόσμο, ας αρχίσουν από τον εαυτό τους.
Να ξέρουν επίσης ότι όπως όλοι μας, στο τέλος του δρόμου θα πρέπει να λογοδοτήσουν για όσα έκαναν, ή δεν έκαναν ενώ μπορούσαν, στην γλυκειά Σδοε του παραδείσου.
Δεν έχει νόημα η ζωή, χωρίς πίστη στον Θεό. Ούτε η μουσική, ούτε η πολιτική, ούτε η διδασκαλία, ούτε καν ο έρωτας. Τον Χριστό «χάσαμε», και δοξάσαμε τον εαυτό μας.
Κι είναι τόσο κρίμα, γιατί είναι πάντα δίπλα μας μια ανοιχτή αγκαλιά, που περιμένει….
Πώς συμβιβάζετε τις τρεις μουσικές σας επιρροές;
Πολύ εύκολο. Γίνεσαι «παιδί» και «παίζεις». Δεν θέλει σοβαροφάνεια και «βαρυγδουπίαση», η μουσική. Απλότητα και αγάπη. Και ευχαριστίες σε Αυτόν που στέλνει την έμπνευση. Και κυρίως, ταπεινότητα μπροστά σε όλα τα μεγάλα που προϋπήρξαν.
Έχει η μουσική σας στοιχεία των πόλεων που ζήσατε; (Λονδίνο, Παρίσι, Αθήνα)
Των πόλεων, θα έλεγα όχι και τόσο. Δεν με πολυεπηρεάζουν, τα εξωτερικά τοπία.
Ζώ και ανασαίνω με τα εσωτερικά. Εν ολίγοις, η ίδια η μουσική των ανθρώπων και των λαών, ο ήχος, η μελωδία, η ενορχήστρωση και κυρίως η ψυχή που κρύβεται πίσω από όλα αυτά, είναι πού με επηρέασαν.
Όλα τα έργα σας έχουν «ένα κομμάτι από την ψυχή σας» που αγγίζει τις δικές μας. Πιστεύετε πως κατά βάθος είστε δάσκαλος και γιατρός για αυτόν τον λαό;
Θα ήταν μεγάλη μου τιμή και το ακριβότερο βραβείο, αν αυτό ήταν αλήθεια.
Μακάρι.
Είναι η κλασσική μουσική για λίγους;
Για λίγους, πού όμως είναι πολλοί. «Είναι πολύ το λίγο». Η καλή μουσική, αρέσει σε όλους. Φτάνει οι συνθήκες να το επιτρέψουν και να βρεθεί ο ακροατής, ενώπιος ενωπίω με την ίδια τη μουσική. Δεν είναι πάντα εύκολο. Τόχω όμως δει τόσες φορές να γίνεται.
Στο πάντα επίκαιρο έργο σας «πέτρινα χρόνια» η Ελλάδα, που χάραξε τους δρόμους, περιπλανιέται σαν χαμένο παιδί ψάχνοντας φωνή και διέξοδο. Την ελπίδα που νιώθατε τότε…«χρυσή εποχή θα ‘ρθει ξανά»…τη νιώθετε και σήμερα; Υπάρχει ελπίδα;
Στην Ελλάδα του 1986, που έγραψα αυτόν τον στίχο, δεν αισθανόμουν τίποτε διαφορετικό, από ότι αισθάνομαι τώρα. Έβλεπα τούς ανθρώπους να χαλάνε, να φανατίζονται με δήθεν προοδευτικούς παράδεισους, να λατρεύουν τους μονόφθαλμους που τους οδηγούσαν, εν ολίγοις, να γίνονται όλο και περισσότερο, αυτό που κατέληξαν να είναι, σήμερα.
Υπήρχε κάποιος δάσκαλος στη ζωή σας που σας καθόρισε και σας στιγμάτισε τον οποίο θυμάστε με αγάπη;
Ένας βέβαια είναι ο δάσκαλος. Ο Ιησούς κι αυτός, εσταυρωμένος.
Πέραν αυτού, από την κα Άννα στο δημοτικό σχολείο, πολλούς δασκάλους μου αγάπησα. Στα μουσικά, ο Χαράλαμπος Εκμεκτσόγλου, ο Κωνσταντίνος Κυδωνιάτης και ο Bertold Hummel, ήταν οι καλοί και κάπως αυστηροί, δάσκαλοι μου.
Όμως είναι αδύνατον να ονοματίσω όλους τους μεγάλους δάσκαλους καλλιτέχνες, που με επηρέασαν με το έργο τους, αλλά κυρίως με την στάση τους.
Έχει μουσική παιδεία ο Ελληνικός λαός;
Έχει, αλλά δεν το πιστεύει. Έμαθε στα εύκολα και στο να ακούει τούς «ειδικούς»,
οι οποίοι συνήθως πολεμάνε ότι διαφέρει, η δεν υποτάσσεται σε αυτό που θεωρούν σωστό. Θέλει ανοιχτό μυαλό και σιωπηλό φόρο τιμής στην διαφορετικότητα, κάθε σπουδαίο και καινούργιο.
Ποια η γνώμη σας για τα σχολεία και την εκπαίδευση που λαμβάνουν σήμερα οι Έλληνες μαθητές και ποια νομίζετε πως είναι η αποστολή του Έλληνα δασκάλου αυτούς τους δύσκολους καιρούς; Ποιο θα πρέπει κατά τη γνώμη σας να είναι το όραμα της Παιδείας μας;
Χριστός, Χριστός, Χριστός. Μπας και καταλάβουν η έστω υποψιαστούν τα παιδιά,
τό πρώτο και αληθινά χρήσιμο μάθημα. Από πού έρχομαι και πού πάω.
Θεωρείται πως υπάρχει έλλειμμα Πολιτειακής Παιδείας στη χώρα μας και τι θα πρέπει να γίνει ώστε να πλάσουμε πολίτες που θα έχουν κρίση και άποψη για τα πολιτικά ζητήματα;
Υπάρχει έλλειμμα Πολιτείας. Πόσω μάλλον, Πολιτειακής Παιδείας!
Δεν μπορεί να γίνει καμία αλλαγή προς το καλύτερο, η το υψηλότερο η το ουσιαστικότερο από ανθρώπους που δεν τόχουν βιώσει. Πολιτικούς, δασκάλους, ακόμα και τους λεγόμενους «πνευματικούς ανθρώπους».
Πώς να πλάσεις αλήθεια, με ψεύτικα εργαλεία;
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους νέους ανθρώπους;
Να πιστεύουν στον εαυτό τους, (αφού τον γνωρίσουν), να μαθαίνουν απ” τα λάθη τους και πριν αλλάξουν τον κόσμο, ας αρχίσουν από τον εαυτό τους.
Να ξέρουν επίσης ότι όπως όλοι μας, στο τέλος του δρόμου θα πρέπει να λογοδοτήσουν για όσα έκαναν, ή δεν έκαναν ενώ μπορούσαν, στην γλυκειά Σδοε του παραδείσου.
Οι θαυμαστές του γνωστού συνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη μπορούν να τον απολαύσουν από κοντά στη συναυλία που θα δώσει με τίτλο “Χαίρε θάλασσά μου”, στην οποία θα παρουσιάσει τον ομώνυμο νέο του δίσκο, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013, στις 21.00.
«Είναι μουσική και στίχοι για την Παναγία αλλά πλάι Της, «κρυμμένο
μυστικό», υπάρχει και ελπίζει και η Ελλάδα, του χτες και του σήμερα. Σ”
αυτές τις δύο «γυναίκες», λοιπόν, της ζωής μου, αφιερώνω αυτόν το δίσκο
και αυτήν τη βραδιά» αναφέρει ο γνωστός δημιουργός, που θα κλείσει τη
συναυλία του με παλαιότερες αλλά πάντα αγαπημένες μουσικές στιγμές του.
Και προσθέτει: «Ίσως για πρώτη φορά σε συναυλία μου θα παίξω αρκετά
καινούργια κομμάτια από το «Χαίρε θάλασσα μου», ελπίζοντας στη γλυκιά
και άμεση ανταπόκριση ενός εξοικειωμένου πια στη μουσική, αλλά και την
τρέλα μου, κοινού. Είναι απίστευτη ευλογία να κάνεις ακριβώς αυτό που
θες και να «συμπίπτει» μ” αυτό που οι άνθρωποι θέλουν να ακούσουν. Και
να σε ευχαριστούν και γι” αυτό! Δεν συμβαίνει πάντα, αλλά δόξα τω Θεώ,
το ‘χω ζήσει πολλές φορές στην ζωή μου. Εύχομαι, λοιπόν, και ελπίζω σε
μια βραδιά μουσικής, αγάπης, προσευχής και υπερηφάνειας, υπό τα βλέμματα
του φεγγαριού, των ηρώων και των αγγέλων. Επίσης, εύχομαι να περάσω εγώ
καλύτερα από όλους σας».
http://olympia.gr/2013/08/26
