σχόλιο Γ.Θ : Πρέπει να το διαβάσεις. Υπάρχουν κάποιοι διάσημοι που εκλιπαρούν για τη βοήθειά σου.
«…Ήμουν κ’ εγώ η πιο όμορφη, το πιο λαμπρό αστέρι,
τον κόσμο διασκέδαζα και του ‘δινα χαρές,
μα εγώ όμως τώρα βρίσκομαι
στον πάτο στις φωτιές,
χρόνια να βασανίζομαι με το θεριό παρέα,
γιατί με εξεγέλασε με τα δικά του έργα.
Είχα πολλά αμαρτήματα μέσα μου ταπωμένα,
δεν τα εξομολογήθηκα και πήγα στον πυθμένα.
Και τώρα με βασανίζει ο άρχοντας του Σκότους,
χωρίς νερό στον καύσωνα τούς έχει τους ανθρώπους.
Εκατομμύρια ψυχές βρίσκονται στον πυθμένα,
σκληρά αυτές παιδεύονται από το Άγριο το Τέρας.
Κανείς εδώ δεν ημπορεί να δώσει σε μας κουράγιο,
μία λέξη για παρηγοριά, νερό να δροσιστούμε.
Να πάψει λίγο η φωτιά, του καύσωνα οι πόνοι,
μέσα σε αυτήν την σκοτεινιά και η ψυχή ματώνει.
Δεν το ‘ξερα, δεν το ΄λπιζα ποτέ εις την ζωή μου,
ότι υπήρχε η κόλαση, και τέτοια τιμωρία
να πήγαινα Καλόγρια και όχι θεατρίνα.
Πού νάχα αυτήν την πρόγνωση στην ζώσα στην ζωή μου,
να δόξαζα τον Κύριο και όχι την ψυχή μου.
Η δόξα και τα κάλλη μου, αυτά με μαστιγώνουν
να καίγομαι μερονυχτίς στου Σατανά την πόρτα.
Απόλαυσα πλούτη πολλά, δόξα και μεγαλεία
και το κορμί μου πούλαγα και του ‘δινα αξία.
Μοιχεία και καλλωπισμός, αυτά δεν εισχωρούνε
μέσα εις τον Παράδεισο θέση για να σου βρούνε.
Κλειστά είναι τα παράθυρα και οι πόρτες αμπαρωμένες
για τις ψυχές που έρχονται με λέρα φορτωμένες.
Τώρα εδώ ξεχάστηκα, τα φώτα έχουν κλείσει,
δεν έχει τηλεόραση να με διαφημίσει.
Τα χρόνια μου τελείωσαν, που ‘μουν λαμπρό αστέρι,
όμως τα έργα μου συνεχίζουνε και μένα ο εχθρός με
δέρνει.
Κανείς ποτέ δεν ρώτησε πού βρίσκεται η ψυχή μου,
αφού τους διασκέδαζα σε όλη την ζωή μου.
Τώρα ζητάω βοήθεια, μα ποιός θα μου την δώσει;
Τώρα που άγνοια επικρατεί σε όλη την ανθρωπότητα,
δεν το γνωρίζουν οι άνθρωποι, ετούτο το σημείο
ότι τους εξαπατά ο Σατανάς, το βρωμερό θηρίο.
Και ότι υπάρχει η κόλαση, δεν θέλουν να πιστέψουν,
γιατί τους κλείνει αυτός τα αυτιά να χάσουν το
σπουδαίο.
Να χάσουνε τα φωτεινά και του Χριστού τις βίλες,
για να τους πάρει ο μιαρός στην σκοτεινιά και μέσα
στις μαυρίλες.
Είμαι η …... η ξακουστή, τιμήστε το όνομά μου,
μα το συχώριο της ψυχής, τώρα ζητώ παιδιά μου.
Εζήτησα το ήμαρτον όταν εβγήκα επάνω,
μα δυστυχώς δεν έπιασε και βρέθηκα στον πάτο.
Πόσο θα ήθελα και εγώ νάμουνα ετοιμασμένη
την ψυχούλα μου να καθάριζα τώρα νάμουνα
ευτυχισμένη.
Προσέξατε-προσέξατε ετούτη την ψυχή σας,
όσο θα ζείτε εις τη γη υπάρχει θεραπεία.
Τρέξετε στον πνευματικό για να εξομολογηθείτε,
σβήστε τις αμαρτίες σας κάτω στη γη που ζείτε.
Μισήστε τον Αντίχριστο, προσέξτε μην σας σφραγίσει,
μην του την δώσεις την ψυχή στον Άδη να την
κλείσει.
Αξία μόνο έχει ο Χριστός και ακόμα και αν
πεινάσεις,
μαρτύρια στο Σώμα σου ακόμη και αν κακοπεράσεις.
Γιατί πέρασα πόνους και εγώ, αρρώστησε το σώμα,
πολύ ταλαιπωρήθηκα, μα πού να βρω συμπόνια.
Που ‘τανε πλήγμα του εχθρού και ετούτη η αρρώστια,
της αμαρτίας συμφορά και του εχθρού τα τόξα.
Όλοι υποφέρουν σήμερα με τούτο τον καρκίνο,
γιατί είναι η αρρώστια του κακού, της αμαρτίας
πλήγμα,
γι’ αυτό σε οδηγεί άνθρωπε, ολοταχώς στο μνήμα.
Κανείς γιατρός δεν μπορεί τούτον να τον γιατρέψει,
μόνο ο Κύριος Ιησούς Χριστός με την δική Του φέξη.
Το Σώμα και το Αίμα Του, είναι η θεραπεία,
στης αρρώστιας το καρκίνωμα και στης
ειδωλολατρείας.
Μάστιγα ατελείωτη, που ο κόσμος υποφέρει,
σώμα ψυχής τα δυο μαζί, της αμαρτίας ταίρι.
Κάνετε ανασκόπηση εις της ζωής το πέρας
να δείτε εκεί που σφάλλετε πριν φθάσετε στο τέρμα.
Μη φύγεις από τη ζωή, χωρίς ετοιμασία,
μην αδρανείς στα λόγια μου, δώσε τους σημασία.
Γιατί φροντίζει η Παναγιά, η ίδια διατάσσει
τί γίνεται και πως βασανίζονται οι ψυχές μέσα εις
τις κολάσεις:
Θέλει να βάλει το φραγμό, θέλει να σας βοηθήσει
εσύ να είσαι τυχερή τα λόγια Της σαν ακούσεις.
Για να γραφτούν και να ακουστούν αυτό και το ζητάει
να πέσουν σε μετάνοια όλοι, μικροί-μεγάλοι.
Γιατί θα έλθουν δεινά στη γη τη μολυσμένη
και πρέπει νάστε έτοιμες από του εχθρού τα βέλη.
Εγώ η κολασμένη η ψυχή, …... το όνομά μου,
μην το ξεχνάτε ωσάν προσεύχεστε, συχώριο σας ζητώ.
Μέχρι εδώ επέτρεψε τα λόγια να μιλήσω
και φεύγω και αποχωρώ, μόνη σου να σε αφήσω.
Και η ψυχή είναι αθάνατη, δεν σβήνει δεν πεθαίνει,
ετούτο το μαρτύριο παντοτινά να έχει.
Χαρά σ’ αυτούς που διάλεξαν δρόμο της ευτυχίας
και ακολουθήσανε τον Χριστό και πήρανε βραβεία.
Αιώνια τώρα χαίρονται και είναι ευτυχισμένοι
και εμείς στον πάτο του βυθού είμαστε ξεχασμένοι.
Και για να βγούμε από εδώ, θέλουμε λειτουργίες,
μνημόσυνα πάρα πολλά, μετάνοιες, αγρυπνίες».
Επιμέλεια Έκτακτο Παράρτημα
