• μποϊκοτάζ στην εστίαση, στα θέατρα, στα γήπεδα και στους χώρους διασκέδασης.
• μποϊκοτάζ στα εμπορικά καταστήματα.
• να μη χρησιμοποιούσε τα social media.
• Να χρησιμοποιούσε τα οχήματα του μόνο σε περίπτωση ανάγκης.
• Να περιόριζε τις επισκέψεις στους γιατρούς και στα φαρμακεία στο ελάχιστο αναγκαίο.
• Να μη ταξίδευε με πλοία, τρένα κι αεροπλάνα.
• Να προσπαθούσε να βρει τρόφιμα απευθείας από τους παραγωγούς.
• Να σταματούσε να είναι παραγωγικός στην εργασία του.
• Να σταματούσε να στέλνει τα παιδιά του σχολείο.
• Οι φοιτητές ν´ απέχουν από τις σχολές και τα πανεπιστήμια.
• Να μη συμμετέχει κανείς σε πολιτικές δραστηριότητες κι εκδηλώσεις.
• Και να έκλειναν όλοι φυσικά τα κινητά τους.
(Ουτοπικό, αφελέστατο κι ανέφικτο θα μου πει η πλειοψηφία κι εγώ που ποτέ δεν της έδινα σημασία θα απαντούσα :
επικίνδυνο όμως για το καθεστώς ε;)
Και να επέλεγε να:
• Να έρθει σε επαφή μόνο μ’ όσους επιλέγει και να κοινωνήσει μαζί τους τα λίγα όμορφα που μας απέμειναν.
• Να διαβάσει βιβλία
• Να στήσει γλέντια όπως παλιά κι ανθρώπινα
• Να βγει στη φύση και να ξετρυπώσει στιγμές
• Ν´ αφιερώσει πολύ χρόνο στα παιδιά του.
• Να οργανώσει τις σύγχρονες κλεφτουριές του.
• Να ονειρευτεί ξύπνιος ξανά.
• Να νοιαστεί για όσους αγαπά.
• Να τιμήσει τη μνήμη όσων χάθηκαν από κοντά μας.
• Να τραγουδήσει και να παίξει μουσικές παντού.
• Τέλος πολύ απλά, να ζήσει και να πεθάνει λεύτερος όπως ο ίδιος επέλεξε.
Εδώ
είναι που θα μου πείτε ξανά σχεδόν όλοι: τι κάθεσαι και λες ρε μαλάκα.
Ενώ κρυφά μέσα σας ξέρετε πως ένας τέτοιος χειμώνας μπορεί να ρίξει
οποιοδήποτε καθεστώς και να βάλει το αύριο σε μια φωτεινή ροή κι
ακολουθία.
Φτάνει ένας χειμώνας.
«Ο χειμώνας μας».
