Τιερί Μεϊσάν
Αν
και δεν είναι γνωστό το τι πραγματικά συμφωνήθηκε
μεταξύ των κινεζικού και συριακού στρατών, η ύπαρξη συμφωνίας μεταξύ
τους
αλλάζει τόσο το πεδίο της μάχης όσο και την ισορροπία των διεθνών
σχέσεων. Ενώ οι αγγλοσαξονικές μυστικές υπηρεσίες μετέδωσαν πέρυσι
εκκεντρικές παραπληροφορίες για το
ίδιο θέμα, ο Τιερί Μεϊσάν (ThierryMeyssan) καθορίζει ποια είναι τα
διακυβεύματα.
Δίκτυο Βολταίρος | Δαμασκός (Συρία)| 30 Αυγούστο 2016
Παρότι η επίσκεψη στη Συρία του Ναύαρχου Guan Youfei (επικεφαλής του νέου
τμήματος της διεθνούς στρατιωτικής συνεργασίας της Κίνας) τοποθετείται στο
πλαίσιο μιας πρώτης επαφής με όλες τις χώρες της περιοχής, πυροδότησε ανησυχία
στη Δύση. Προς το παρόν, σύμφωνα με τη συμφωνία που υπογράφτηκε,
ο κινεζικός στρατός δεσμεύτηκε μόνο για την εκπαίδευση στην Κίνα των Σύρων
στρατιωτικών των υπηρεσιών υγείας. Ωστόσο, ο καθένας καταλαβαίνει ότι η
συμφωνία αυτή κρύβει κάτι άλλο, διότι είναι ήδη τέσσερα χρόνια που
το ήμισυ των Σύρων στρατιωτικών γιατρών εκπαιδεύεται στην Κίνα. Αν και δεν είναι γνωστό αυτό που πραγματικά
αποφασίστηκε, η ύπαρξη αυτής της συμφωνίας σηματοδοτεί μια στρατηγική αλλαγή.
Πράγματι, τα τελευταία πέντε χρόνια, η Λαϊκή Κίνα έχει
απαγορεύσει στον εαυτό της κάθε μορφή συνεργασίας που θα μπορούσε να ερμηνευθεί
από την Ουάσιγκτον ως στρατιωτική βοήθεια. Ως εκ τούτω, η ίδια όχι μόνο αρνήθηκε να παραδώσει
όπλα, αλλά και απαραίτητα κοινά υλικά που απαιτούνται κατά τη διάρκεια αυτού
του πολέμου, όπως ανιχνευτές σηράγγων.
Ανεξάρτητα από την πολύ σημαντική οικονομική βοήθεια
από το Πεκίνο, ο καθένας θυμάται ότι η Ρωσία είχε συνάψει μια παρόμοια συμφωνία
με τη Συρία στις αρχές του 2012, προαναγγέλλοντας τη στρατιωτική βοήθεια της
τριάμισι χρόνια αργότερα. Μήπως ετοιμάζεται η Κίνα να
αναπτυχθεί και αυτή;
Είναι πιθανό ότι η απάντηση θα εξαρτηθεί από την
ταχύτητα της αμερικανικής ανάπτυξης στη Θάλασσα της Κίνας και των προκλήσεων
από τους συμμάχους της Ουάσινγκτον στην περιοχή.
Το ενδιαφέρον της Κίνας για τη Συρία χρονολογείται από την Αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα. Ο Δρόμος του Μεταξιού διέσχιζε την Κεντρική Ασία για να περάσει από τη Παλμύρα και τη Δαμασκό πριν να στρέφεται προς τη Τύρο και την Αντιόχεια. Λίγο πράγματα παραμένουν από αυτή τη μακρινή εμπορική συνεργασία, παρά μόνο την Παγόδα ορατή στα ψηφιδωτά του Τεμένους των Ομεϊάδων. Για τον πρόεδρο Xi, η αποκατάσταση αυτής της οδού επικοινωνίας (και η δημιουργία μιας δεύτερης μέσω Σιβηρίας και Ευρώπης) αποτελεί το κύριο στόχο της εντολής του.
Το άλλο μεγάλο ενδιαφέρον του Πεκίνου είναι η καταπολέμηση του ισλαμιστικού κόμματος του Τουρκεστάν που εντάχθηκε στην Αλ Κάιντα και το Ντάες/Daesh. Σήμερα υπάρχει μια γειτονιά Ουιγούρων στη Ράκκα και το Ντάες/Daesh δημοσιεύει μια εφημερίδα ειδικά για τα μέλη της.
Τα μέλη αυτής της ομάδας σχετίζονται με την αδελφότητα των Naqchbandis, μια σουφιστική κοινότητα της οποίας οπρώην Μεγάλος Μουφτής της Συρίας, Ahmad Kuftaru, ήταν αρχηγός. Στοές αυτής της αδελφότητας προσέγγισαν τους Αδελφούς Μουσουλμάνους το 1961, κάτω από την επίδραση των αγγλο-αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, CIA και MI6. Συμμετείχαν στην δημιουργία της Παγκόσμιας Μουσουλμανικής Λίγκας (World Muslim League) από τη Σαουδική Αραβία το 1962. Στο Ιράκ, οι ίδιοι οργανώθηκαν γύρω από τον Izzat Ibrahim al-Douri και υποστήριξαν την απόπειρα πραξικοπήματος της των Σύρων Αδελφών Μουσουλμάνων το 1982. Το 2014, παρείχαν 80.000 μαχητές στο Ντάες/Daesh. Στην Τουρκία, οι Naqchbandis δημιούργησαν τη Milli Görüs της οποίας ο Ερντογάν ήταν ένας από τους υπεύθυνους. Είναι αυτοί που, στη δεκαετία του '90, οργάνωσαν τα ισλαμικά κινήματα στο ρωσικό Καύκασο και το κινεζικό Xinjiang.
Περισσότεροι από τους Ρώσους, οι Κινέζοι χρειάζονται πληροφορίες σχετικά με αυτό το σύμπλεγμα και πώς το ελέγχουν η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο. Είχαν πιστέψει λανθασμένα, το 2001, ότι οι Αγγλοσάξονες είχαν αλλάξει μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και ότι θα συνεργάζονταν με τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Σήμερα γνωρίζουν ότι η Συρία είναι ένας αληθινός φίλος της ειρήνης.
Το ενδιαφέρον της Κίνας για τη Συρία χρονολογείται από την Αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα. Ο Δρόμος του Μεταξιού διέσχιζε την Κεντρική Ασία για να περάσει από τη Παλμύρα και τη Δαμασκό πριν να στρέφεται προς τη Τύρο και την Αντιόχεια. Λίγο πράγματα παραμένουν από αυτή τη μακρινή εμπορική συνεργασία, παρά μόνο την Παγόδα ορατή στα ψηφιδωτά του Τεμένους των Ομεϊάδων. Για τον πρόεδρο Xi, η αποκατάσταση αυτής της οδού επικοινωνίας (και η δημιουργία μιας δεύτερης μέσω Σιβηρίας και Ευρώπης) αποτελεί το κύριο στόχο της εντολής του.
Το άλλο μεγάλο ενδιαφέρον του Πεκίνου είναι η καταπολέμηση του ισλαμιστικού κόμματος του Τουρκεστάν που εντάχθηκε στην Αλ Κάιντα και το Ντάες/Daesh. Σήμερα υπάρχει μια γειτονιά Ουιγούρων στη Ράκκα και το Ντάες/Daesh δημοσιεύει μια εφημερίδα ειδικά για τα μέλη της.
Τα μέλη αυτής της ομάδας σχετίζονται με την αδελφότητα των Naqchbandis, μια σουφιστική κοινότητα της οποίας οπρώην Μεγάλος Μουφτής της Συρίας, Ahmad Kuftaru, ήταν αρχηγός. Στοές αυτής της αδελφότητας προσέγγισαν τους Αδελφούς Μουσουλμάνους το 1961, κάτω από την επίδραση των αγγλο-αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, CIA και MI6. Συμμετείχαν στην δημιουργία της Παγκόσμιας Μουσουλμανικής Λίγκας (World Muslim League) από τη Σαουδική Αραβία το 1962. Στο Ιράκ, οι ίδιοι οργανώθηκαν γύρω από τον Izzat Ibrahim al-Douri και υποστήριξαν την απόπειρα πραξικοπήματος της των Σύρων Αδελφών Μουσουλμάνων το 1982. Το 2014, παρείχαν 80.000 μαχητές στο Ντάες/Daesh. Στην Τουρκία, οι Naqchbandis δημιούργησαν τη Milli Görüs της οποίας ο Ερντογάν ήταν ένας από τους υπεύθυνους. Είναι αυτοί που, στη δεκαετία του '90, οργάνωσαν τα ισλαμικά κινήματα στο ρωσικό Καύκασο και το κινεζικό Xinjiang.
Περισσότεροι από τους Ρώσους, οι Κινέζοι χρειάζονται πληροφορίες σχετικά με αυτό το σύμπλεγμα και πώς το ελέγχουν η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο. Είχαν πιστέψει λανθασμένα, το 2001, ότι οι Αγγλοσάξονες είχαν αλλάξει μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και ότι θα συνεργάζονταν με τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Σήμερα γνωρίζουν ότι η Συρία είναι ένας αληθινός φίλος της ειρήνης.
