Κύριε εισάκουσον…
Θεός Κύριος…
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ
Τους προσδραμόντας τη θερμή σου πρεσβεία και προσκυνούντας την σεπτήν Σου Εικόνα εν πίστει Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις, νυν πάσης ελευθέρωσον απειλής και κινδύνου και παθών και θλίψεων και νοσημάτων πάντων και εν ειρήνη φύλαττε αυτούς, ως της ειρήνης τον Κύριον τέξασα!
Δόξα Πατρί…
Και νύν και αεί…
Ου σιωπήσομεν....
Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας
Τη Ση προστασία τη μητρική εκ πάσης ανάγκης ελευθέρωσον και κακού και φύλαττε πάσης άλλης βλάβης, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις Πανάχραντε.
Της χάριτός Σου της μυστικής ανέδειξας Μήτερ, την Εικόνα Σου χορηγόν τοις βοήθειάν Σου αιτουμένοις, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις Πανάχραντε.
Δοτήρα ελέους και χορηγόν, τεκούσα ώ Μήτερ, χαριτί Σου ελέησον τους την Σην βοήθειαν ζητούντας, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις Πανάχραντε.
Και νυν και αεί…
Πάσι τοις αιτούσι Σου την σεπτήν βοήθειαν Κόρη ημίν δίδου τας δωρεάς και σώζε ημάς κακών παντοίων, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις Πανάχραντε.
Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος
Εκ κινδύνων παντοίων και φοβερών θλίψεων και απειλών των ποικίλων του πολεμήτορος, ημάς απάλλαξον, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις, τους θερμώς προστρέχοντας τη προστασία Σου.
Τοις αιτούσιν την χάριν, ως συμπαθώς βράβευε Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις, εν ταις ανάγκαις τους προς Σε γαρ σπεύδουσιν, και ουκ ελλείπουσι πάντες το σεπτόν Σου όνομα επικαλούμενοι.
Ποταμοί του ελέους ως αληθώς βλύζουσιν εκ της Σης Αγίας Εικόνος, ώ Μήτερ Δέσποινα, πάντας δροσίζοντες και αναψύχοντες πάντας τους πυρί των θλίψεων κατακαιομένους.
Και νυν και αεί…
Του εχθρού τας παγίδας, τας καθ’ ημών σύντριψον Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις τη επισκέψει Σου και τη Ση χάριτι εν ειρήνη τελεία την ζωήν κυβέρνησον ημών δεόμεθα.
Διάσωσον, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις Θεογεννήτορ εκ παντοίων κινδύνων και περιστάσεων τους καταφεύγοντας πίστει τη χάριτί Σου.
Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασε της ψυχής μου το άλγος.
Κύριε ελέησον (ιβ’ φορές)
Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή
Πρεσβείαν την Σην ως τείχος απροσμάχητον νυν έχομεν και παντοίων επιθέσεων αεί ελευθερούμεθα του δολίου εχθρού και πολεμήτορος και ευφροσύνης και χάριτος νυν, πληρούμεθα μόνη Παντευλόγητε.
Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε
Πιεζόμενοι θλίψεσιν προς την Σην αγαθότητα καταφεύγομεν και λυτρούμεθα, ώ Πάναγνε, των κατά τον βίον περιστάσεων.
Πόνων ημάς ανακούφισον των κατά ψυχήν και σώμα ώ Πάναγνε, ημάς τους Σε μεγαλύνοντας και τα μεγαλεία Σου δοξάζοντας.
Νόσων σβέσον την κάμινον και της χάριτός Σου δρόσον ημίν επόμβρησον, μητρική Σου αγαθότητι τοις Σε μεγαλύνουσιν, Πανάμωμε.
Και νυν και αεί…
Πάσης βλάβης διάσωζε, πάσης νυν παγίδος και επιθέσεως, Θεοτόκε αειπάρθενε τους τα μεγαλεία Σου δοξάζοντας.
Ωδή ε’. Φώτισον ημάς
Άπαντες πιστοί, τω ναώ Σου σπεύδουν Πάναγνε, και λαμβάνουν τας αιτήσεις συμπαθώς, Συ γαρ πάντας ελεείς Μήτερ φιλάνθρωπε.
Θείον θησαυρόν την Εικόνα Σου κατέχοντες, εξ αυτής τας δωρεάς της χάριτος, δαψιλώς λαμβάνομεν ώ Μήτερ Πάναγνε.
Πάντα τα καλά εκ Σης χάριτος πηγάζουσιν και βοήθειαν παρέχεις τοις πιστοίς τοις αιτούσιν Σην βοήθειαν, Πανάχραντε.
Και νυν και αεί…
Σην βοήθειαν, εν Βλαχέρναις ημών Μήτερ Συ, τοις εν θλίψεσιν, κινδύνοις, διωγμοίς, συμπαθώς ως πολυέλεος χορήγησον.
Ωδή στ’. Την δέησιν εκχεώ
Μαγείας και του εχθρού μαγγανείας και ποικίλων παγίδων του δολίου, Συ εν Βλαχέρναις Πάναγνε Μήτερ, και βασκανίας φρικτής ελευθέρωσον, τους καταφεύγοντας πιστώς προς την Σην ταχυτάτην αντίληψιν.
Τη Ση Εικόνι πιστώς προσδραμόντες, καθ’ εκάστην Θεοτόκε ημέραν, από βάθους καρδίας Σοι βοώμεν ασθενειών και ποικίλων κακώσεων ελεύθερον, απείραστον ημών τήρει τον βίον δεόμεθα.
Και νύν και αεί
Ασθενειών Σε ιατρόν εγνωκότες και χαράς την πηγήν, ώ Μητέρα, και θλιβομένων την παρηγορίαν κινδυνευόντων τε πάντων διάσωσιν, Πανάχραντε Μήτερ ημών, πας πιστός Σοι καταφεύγει και σώζεται.
Διάσωσον, εν Βλαχέρναις Μήτερ ημών Θεογεννήτορ εκ παντοίων οδυνηρών περιστάσεων τους καταφεύγοντας πίστει τη χάριτί Σου.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον ως έχουσα Μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις του Ιερέως – Κύριε ελέησον (ιβ’ φορές)
Ήχος β’. Τοις των αιμάτων Σου.
Επιστασία Σου Κόρη προστρέχοντες νυν φυλαττόμεθα πάσης κακώσεως. Διο Σου την χάριν κηρύττομεν – Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις φιλάνθρωπε – Συ γαρ ημών η βοήθεια.
Μνησθήσομαι του ονόματός Σου…
Στίχ. Άκουσον θύγατερ…
Εκ του κατά Λουκάν Αγίου Ευαγγελίου το Ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν.Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις την πόλιν Ιούδα, και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ, και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν: Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η Μήτηρ του Κυρίου μου προς με; Ιδού γαρ, ως εγένετο, η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις της λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ: Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί, ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, και άγιον το όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή, ωσεί μήνας τρεις, και επέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.
Δόξα Πατρί… Ταις της Θεοτόκου…
Και νυν… Ταις της Θεοτόκου…
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός Σου…
Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι
Σκέπην και βοήθειαν, σθεναράν προστασίαν Μήτερ Βλαχερνιώτισσα, εν παντί τω βίω Σε έχοντες εκ παντοίων θλίψεων και ασθενημάτων και παγίδων του αλάστορος και πάσης, Δέσποινα, άλλης συμφοράς τε και μάστιγος Ση χάριτι λυτρούμεθα, και Ση αρωγή και χρηστότητι – όθεν αενάως παράσχου Σην βοήθειαν πιστοίς τοις προς την Σην αγαθότητα, Μήτερ, ατενίζουσιν.
Κύριε ελέησον (ιβ’ φορές)
Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας
Την υγείαν χορήγει και ψυχής θεραπείαν, ώ Μήτερ Πάναγνε, τοις πίστει αδιστάκτω ναώ Σου τω Αγίω προσκυνούσιν και ψάλλουσιν: Ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Ώ Πανάχραντε Μήτερ, η το Φως τετοκυία το Προαιώνιον, φωτί των πρεσβειών Σου, ψυχήν εσκοτισμένην μου διαφώτισον δέομαι ίνα υμνώ Σου αεί τα θεία μεγαλεία.
Των κακούργων ανθρώπων τας ποικίλας παγίδας και κακουργίας των και πάσαν απειλήν τε ματαίωσον Παρθένε και εις εν ημάς σύναψον τα αίσια εν Χριστώ φρονούντας και τελούντας.
Και νυν και αεί…
Διαφύλαξον πάσης του εχθρού απειλής τε και επιθέσεως ημάς τους ολοθέρμως το θείον όνομά Σου εις βοήθειαν κράζοντας εν πάσει ώρα Αγνή και πάση περιστάσει.
Ωδή η’. Τον Βασιλέα
Ρύσε με Κόρη, των ποικίλων κινδύνων και διάσωσον δεινής αρρωστείας νυν της απειλούσης ψυχήν μου την αθλίαν.
Χάριτι θεία, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις, παρηγόρησον ψυχήν μου την αθλίαν ίνα Σε δοξάζω, Κυρία των Αγγέλων.
Σε σωτηρίαν, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις, αποκτήσαντες εν τω παρόντι βίω, Σην επιστασίαν κηρύττομεν τοις πάσιν.
Και νυν και αεί…
Ίδε ευσπλάχνως, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις τους προστρέχοντας τη θεία Σου Εικόνι και παράσχου πάσιν την λύσιν οφλημάτων.
Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον
Μεγάλων δωρημάτων, παρά Σου τρυφώντες Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις εκάστοτε, την προς ημάς Σου χρηστότητα μεγαλύνομεν.
Οι εν ασθενείαις στενάζοντες αθλίως τη χάριτί Σου πιστώς καταφεύγουσιν Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις και διασώζονται.
Υψίστου Θεού Μήτερ, πάσης επηρείας της του εχθρού μου ελεύθερον φύλαττε, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις, τον Σε δοξάζοντα.
Και νυν και αεί…
Υμνούμεν της πολλής Σου προς ημάς ευνοίας Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις εκδήλωσιν, ότι ημάς περισκέπεις και σώζεις πάντοτε.
Άξιον εστίν ως αληθώς…
Μεγαλυνάρια
Άνασσαν Μαρίαν την του παντός, την ελευθερούσα από πάσης ημάς οργής και προς βασιλείαν την άνω οδηγούσαν, την μόνην Θεοτόκον ύμνοις τιμήσωμεν.
Χάριτί Σου θεία, Μήτερ Σεπτή, όντως ωραιώθη η Εικών Σου η θαυμαστή και της δωρεάς Σου παρέχει τας ιάσεις τοις ταύτη προσκυνούσιν και μεγαλύνουσιν.
Πάντας τοις εν θλίψεσιν και κακοίς, εν στενοχωρίαις, εν κινδύνοις και φυλακαίς, Κόρη Παναγία, τη Ση επιστασία, ως Μήτηρ του ελέους σπεύσον διάσωσον.
Νυν της Θεοτόκου τη θαυμαστή και σεπτή Εικόνι καταφύγωμεν οι πιστοί, ίνα λυτρωθώμεν παγίδων και κινδύνων και θείας πληρωθώμεν αγαλλιάσεως.
Και ημάς, Σους δούλους τους ταπεινούς προστρέχοντας, Μήτερ, τω ναώ Σου τω ιερώ πάσης επηρείας εχθρού του ολεθρίου, τη Ση επιστασία σώζε και φύλαττε.
Χαίρε των Αγγέλων η χαρμονή, των εν δυστυχίαις η ταχεία καταφυγή, χαίρε των πιστών Σου η σκέπη και προστάτης, και πάντων εν κινδύνοις, Μήτερ Πανάχραντε.
Πάσαι των Αγγέλων αι Στρατιαί…
Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου
Πάντας τους την θείαν και σεπτήν κατασπαζομένους Εικόνα, την Σην Πανύμνητε, ήνπερ ονομάζομεν «Βλαχερνιώτισσα», πειρασμών ελευθέρωσον και νόσων ποικίλων και πταισμάτων χάριζε ημίν την άφεσιν τη Ση προς Θεόν παρρησίαν Παρθένε, ίνα γηθοσύνως Σε γεραίρομεν.
Απολυτίκιον
Εικόνα σου Αγίαν εν Βλαχέρναις, Πανάχραντε, νυν πανευλαβώς προσκυνούντες γεραίρομεν ω Μήτερ. Επέστη γαρ σκέπη προς ημάς βραβεύουσα θαυμάτων προχοήν. Εκ παντοίων κινδύνων και νόσων ημάς απαλλάττουσα ευχαρίστως βοώμεν: Δόξα τω Σε δοξάσαντι Θεώ, δόξα τω Σε μεγαλύναντι, δόξα τω διασώσαντι ημάς δια του τόκου Σου.
Δι’ ευχών… Αμήν.
Θεός Κύριος…
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ
Τους προσδραμόντας τη θερμή σου πρεσβεία και προσκυνούντας την σεπτήν Σου Εικόνα εν πίστει Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις, νυν πάσης ελευθέρωσον απειλής και κινδύνου και παθών και θλίψεων και νοσημάτων πάντων και εν ειρήνη φύλαττε αυτούς, ως της ειρήνης τον Κύριον τέξασα!
Δόξα Πατρί…
Και νύν και αεί…
Ου σιωπήσομεν....
Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας
Τη Ση προστασία τη μητρική εκ πάσης ανάγκης ελευθέρωσον και κακού και φύλαττε πάσης άλλης βλάβης, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις Πανάχραντε.
Της χάριτός Σου της μυστικής ανέδειξας Μήτερ, την Εικόνα Σου χορηγόν τοις βοήθειάν Σου αιτουμένοις, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις Πανάχραντε.
Δοτήρα ελέους και χορηγόν, τεκούσα ώ Μήτερ, χαριτί Σου ελέησον τους την Σην βοήθειαν ζητούντας, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις Πανάχραντε.
Και νυν και αεί…
Πάσι τοις αιτούσι Σου την σεπτήν βοήθειαν Κόρη ημίν δίδου τας δωρεάς και σώζε ημάς κακών παντοίων, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις Πανάχραντε.
Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος
Εκ κινδύνων παντοίων και φοβερών θλίψεων και απειλών των ποικίλων του πολεμήτορος, ημάς απάλλαξον, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις, τους θερμώς προστρέχοντας τη προστασία Σου.
Τοις αιτούσιν την χάριν, ως συμπαθώς βράβευε Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις, εν ταις ανάγκαις τους προς Σε γαρ σπεύδουσιν, και ουκ ελλείπουσι πάντες το σεπτόν Σου όνομα επικαλούμενοι.
Ποταμοί του ελέους ως αληθώς βλύζουσιν εκ της Σης Αγίας Εικόνος, ώ Μήτερ Δέσποινα, πάντας δροσίζοντες και αναψύχοντες πάντας τους πυρί των θλίψεων κατακαιομένους.
Και νυν και αεί…
Του εχθρού τας παγίδας, τας καθ’ ημών σύντριψον Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις τη επισκέψει Σου και τη Ση χάριτι εν ειρήνη τελεία την ζωήν κυβέρνησον ημών δεόμεθα.
Διάσωσον, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις Θεογεννήτορ εκ παντοίων κινδύνων και περιστάσεων τους καταφεύγοντας πίστει τη χάριτί Σου.
Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασε της ψυχής μου το άλγος.
Κύριε ελέησον (ιβ’ φορές)
Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή
Πρεσβείαν την Σην ως τείχος απροσμάχητον νυν έχομεν και παντοίων επιθέσεων αεί ελευθερούμεθα του δολίου εχθρού και πολεμήτορος και ευφροσύνης και χάριτος νυν, πληρούμεθα μόνη Παντευλόγητε.
Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε
Πιεζόμενοι θλίψεσιν προς την Σην αγαθότητα καταφεύγομεν και λυτρούμεθα, ώ Πάναγνε, των κατά τον βίον περιστάσεων.
Πόνων ημάς ανακούφισον των κατά ψυχήν και σώμα ώ Πάναγνε, ημάς τους Σε μεγαλύνοντας και τα μεγαλεία Σου δοξάζοντας.
Νόσων σβέσον την κάμινον και της χάριτός Σου δρόσον ημίν επόμβρησον, μητρική Σου αγαθότητι τοις Σε μεγαλύνουσιν, Πανάμωμε.
Και νυν και αεί…
Πάσης βλάβης διάσωζε, πάσης νυν παγίδος και επιθέσεως, Θεοτόκε αειπάρθενε τους τα μεγαλεία Σου δοξάζοντας.
Ωδή ε’. Φώτισον ημάς
Άπαντες πιστοί, τω ναώ Σου σπεύδουν Πάναγνε, και λαμβάνουν τας αιτήσεις συμπαθώς, Συ γαρ πάντας ελεείς Μήτερ φιλάνθρωπε.
Θείον θησαυρόν την Εικόνα Σου κατέχοντες, εξ αυτής τας δωρεάς της χάριτος, δαψιλώς λαμβάνομεν ώ Μήτερ Πάναγνε.
Πάντα τα καλά εκ Σης χάριτος πηγάζουσιν και βοήθειαν παρέχεις τοις πιστοίς τοις αιτούσιν Σην βοήθειαν, Πανάχραντε.
Και νυν και αεί…
Σην βοήθειαν, εν Βλαχέρναις ημών Μήτερ Συ, τοις εν θλίψεσιν, κινδύνοις, διωγμοίς, συμπαθώς ως πολυέλεος χορήγησον.
Ωδή στ’. Την δέησιν εκχεώ
Μαγείας και του εχθρού μαγγανείας και ποικίλων παγίδων του δολίου, Συ εν Βλαχέρναις Πάναγνε Μήτερ, και βασκανίας φρικτής ελευθέρωσον, τους καταφεύγοντας πιστώς προς την Σην ταχυτάτην αντίληψιν.
Τη Ση Εικόνι πιστώς προσδραμόντες, καθ’ εκάστην Θεοτόκε ημέραν, από βάθους καρδίας Σοι βοώμεν ασθενειών και ποικίλων κακώσεων ελεύθερον, απείραστον ημών τήρει τον βίον δεόμεθα.
Και νύν και αεί
Ασθενειών Σε ιατρόν εγνωκότες και χαράς την πηγήν, ώ Μητέρα, και θλιβομένων την παρηγορίαν κινδυνευόντων τε πάντων διάσωσιν, Πανάχραντε Μήτερ ημών, πας πιστός Σοι καταφεύγει και σώζεται.
Διάσωσον, εν Βλαχέρναις Μήτερ ημών Θεογεννήτορ εκ παντοίων οδυνηρών περιστάσεων τους καταφεύγοντας πίστει τη χάριτί Σου.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον ως έχουσα Μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις του Ιερέως – Κύριε ελέησον (ιβ’ φορές)
Ήχος β’. Τοις των αιμάτων Σου.
Επιστασία Σου Κόρη προστρέχοντες νυν φυλαττόμεθα πάσης κακώσεως. Διο Σου την χάριν κηρύττομεν – Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις φιλάνθρωπε – Συ γαρ ημών η βοήθεια.
Μνησθήσομαι του ονόματός Σου…
Στίχ. Άκουσον θύγατερ…
Εκ του κατά Λουκάν Αγίου Ευαγγελίου το Ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν.Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις την πόλιν Ιούδα, και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ, και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν: Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η Μήτηρ του Κυρίου μου προς με; Ιδού γαρ, ως εγένετο, η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις της λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ: Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί, ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, και άγιον το όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή, ωσεί μήνας τρεις, και επέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.
Δόξα Πατρί… Ταις της Θεοτόκου…
Και νυν… Ταις της Θεοτόκου…
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός Σου…
Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι
Σκέπην και βοήθειαν, σθεναράν προστασίαν Μήτερ Βλαχερνιώτισσα, εν παντί τω βίω Σε έχοντες εκ παντοίων θλίψεων και ασθενημάτων και παγίδων του αλάστορος και πάσης, Δέσποινα, άλλης συμφοράς τε και μάστιγος Ση χάριτι λυτρούμεθα, και Ση αρωγή και χρηστότητι – όθεν αενάως παράσχου Σην βοήθειαν πιστοίς τοις προς την Σην αγαθότητα, Μήτερ, ατενίζουσιν.
Κύριε ελέησον (ιβ’ φορές)
Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας
Την υγείαν χορήγει και ψυχής θεραπείαν, ώ Μήτερ Πάναγνε, τοις πίστει αδιστάκτω ναώ Σου τω Αγίω προσκυνούσιν και ψάλλουσιν: Ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Ώ Πανάχραντε Μήτερ, η το Φως τετοκυία το Προαιώνιον, φωτί των πρεσβειών Σου, ψυχήν εσκοτισμένην μου διαφώτισον δέομαι ίνα υμνώ Σου αεί τα θεία μεγαλεία.
Των κακούργων ανθρώπων τας ποικίλας παγίδας και κακουργίας των και πάσαν απειλήν τε ματαίωσον Παρθένε και εις εν ημάς σύναψον τα αίσια εν Χριστώ φρονούντας και τελούντας.
Και νυν και αεί…
Διαφύλαξον πάσης του εχθρού απειλής τε και επιθέσεως ημάς τους ολοθέρμως το θείον όνομά Σου εις βοήθειαν κράζοντας εν πάσει ώρα Αγνή και πάση περιστάσει.
Ωδή η’. Τον Βασιλέα
Ρύσε με Κόρη, των ποικίλων κινδύνων και διάσωσον δεινής αρρωστείας νυν της απειλούσης ψυχήν μου την αθλίαν.
Χάριτι θεία, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις, παρηγόρησον ψυχήν μου την αθλίαν ίνα Σε δοξάζω, Κυρία των Αγγέλων.
Σε σωτηρίαν, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις, αποκτήσαντες εν τω παρόντι βίω, Σην επιστασίαν κηρύττομεν τοις πάσιν.
Και νυν και αεί…
Ίδε ευσπλάχνως, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις τους προστρέχοντας τη θεία Σου Εικόνι και παράσχου πάσιν την λύσιν οφλημάτων.
Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον
Μεγάλων δωρημάτων, παρά Σου τρυφώντες Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις εκάστοτε, την προς ημάς Σου χρηστότητα μεγαλύνομεν.
Οι εν ασθενείαις στενάζοντες αθλίως τη χάριτί Σου πιστώς καταφεύγουσιν Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις και διασώζονται.
Υψίστου Θεού Μήτερ, πάσης επηρείας της του εχθρού μου ελεύθερον φύλαττε, Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις, τον Σε δοξάζοντα.
Και νυν και αεί…
Υμνούμεν της πολλής Σου προς ημάς ευνοίας Μήτερ ημών εν Βλαχέρναις εκδήλωσιν, ότι ημάς περισκέπεις και σώζεις πάντοτε.
Άξιον εστίν ως αληθώς…
Μεγαλυνάρια
Άνασσαν Μαρίαν την του παντός, την ελευθερούσα από πάσης ημάς οργής και προς βασιλείαν την άνω οδηγούσαν, την μόνην Θεοτόκον ύμνοις τιμήσωμεν.
Χάριτί Σου θεία, Μήτερ Σεπτή, όντως ωραιώθη η Εικών Σου η θαυμαστή και της δωρεάς Σου παρέχει τας ιάσεις τοις ταύτη προσκυνούσιν και μεγαλύνουσιν.
Πάντας τοις εν θλίψεσιν και κακοίς, εν στενοχωρίαις, εν κινδύνοις και φυλακαίς, Κόρη Παναγία, τη Ση επιστασία, ως Μήτηρ του ελέους σπεύσον διάσωσον.
Νυν της Θεοτόκου τη θαυμαστή και σεπτή Εικόνι καταφύγωμεν οι πιστοί, ίνα λυτρωθώμεν παγίδων και κινδύνων και θείας πληρωθώμεν αγαλλιάσεως.
Και ημάς, Σους δούλους τους ταπεινούς προστρέχοντας, Μήτερ, τω ναώ Σου τω ιερώ πάσης επηρείας εχθρού του ολεθρίου, τη Ση επιστασία σώζε και φύλαττε.
Χαίρε των Αγγέλων η χαρμονή, των εν δυστυχίαις η ταχεία καταφυγή, χαίρε των πιστών Σου η σκέπη και προστάτης, και πάντων εν κινδύνοις, Μήτερ Πανάχραντε.
Πάσαι των Αγγέλων αι Στρατιαί…
Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου
Πάντας τους την θείαν και σεπτήν κατασπαζομένους Εικόνα, την Σην Πανύμνητε, ήνπερ ονομάζομεν «Βλαχερνιώτισσα», πειρασμών ελευθέρωσον και νόσων ποικίλων και πταισμάτων χάριζε ημίν την άφεσιν τη Ση προς Θεόν παρρησίαν Παρθένε, ίνα γηθοσύνως Σε γεραίρομεν.
Απολυτίκιον
Εικόνα σου Αγίαν εν Βλαχέρναις, Πανάχραντε, νυν πανευλαβώς προσκυνούντες γεραίρομεν ω Μήτερ. Επέστη γαρ σκέπη προς ημάς βραβεύουσα θαυμάτων προχοήν. Εκ παντοίων κινδύνων και νόσων ημάς απαλλάττουσα ευχαρίστως βοώμεν: Δόξα τω Σε δοξάσαντι Θεώ, δόξα τω Σε μεγαλύναντι, δόξα τω διασώσαντι ημάς δια του τόκου Σου.
Δι’ ευχών… Αμήν.
