“Λάστιχο” την έχουμε κάνει την Παναγίτσα αδελφοί μου. “Παναγίτσα μου το ΄να”, “Παναγίτσα μου τ' άλλο”. “Τρέχει” η Παναγίτσα από την Ελλάδα στην Αυστραλία και από την Αμερική στη Σιβηρία να διορθώσει τα “...κακώς κείμενα”. Ποιά;;; Αυτή που θα έπρεπε, έπειτα από την εκπλήρωση της αποστολής της εδώ χάμω στη γη, ΜΟΝΟΝ να δοξάζεται και να “αναπαύεται” δίπλα στον Υιό Της.
Και το “παράδοξο”, ας το πούμε έτσι, είναι ότι, ενώ ο Κύριος μας έχει εφοδιάσει με όλα τα όπλα - ακόμη και τα θερμοπυρηνικότερα των πυρηνικών - η Παναγίτσα συγκαταβαίνει!
“Τρέχει” να σώσει κι Αυτή ότι μπορεί από τα αποκαίδια, στο ματωμένο πλανήτη, ειδικά τώρα που ο σατανάς, μαζί με τις δυνάμεις του, προελάβνει ακάθεκτος, λίγο πριν “φάει κι αυτός το κεφάλι του”.
Ακούει εκατομμύρια παρακλήσεις κάθε δευτερόλεπτο, συγκαταβαίνει, και μεταφέρει ΜΕ ΠΟΝΟ τα αιτήματα μας στον Δεσπότη Χριστό. Αυτή είναι η Παναγίτσα αδελφοί μου!!!
Ο Λαμπρότερος αστέρας της κτίσης, το στολίδι του ανθρώπινου γένους, το αγαλλίασμα όλης της πλάσης, η χαρά των επουρανίων δυνάμεων, η πανέμορφη εικόνα του Θεού, η καλότατη βασίλισσα των ουρανών, η Μητέρα Του και Μητέρα μας.
Άραγε όταν απαντούσε στο Θείο αίτημα, στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, όπως λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς, εξέφραζε μόνον τη δική Της προσωπική συγκατάβαση στο θέλημα του Θεού; Ή κατά βάθος εξέφραζε τη συγκατάβαση στο Θείο σχέδιο της ενανθρωπίσεως του Λόγου, όλου του ανθρώπινου γένους, που από πτώσεως Αδάμ παρέμενε δέσμιο της ύλης, πνιγμένο μέσα στα όρια του χωρο-χρόνου;
Αυτή είναι η Παναγίτσα αγαπητοί μου!!! Γεμάτα τα ευαγγέλια από τη σιωπή της, μας διδάσκουν πόσο γρήγορα τελειοποιήθηκε στην υπακοή και στην ταπείνωση. Και τώρα που είναι Πανίσχυρη δίπλα στον Υιό Της, σκορπάει την αγάπη Της σε μας, νουθετώντας μας ταυτόχρονα να προετοιμαστούμε.
Σας έθνος έχουμε πάρα πολλές πρωτιές. Είμαστε πρωταθλητές, αν δεν κάνω λάθος, μέσα στην εωσφορική ευρωπαϊκή ένωση, στη δολοφονία εμβρύων, μέσω των εκτρώσεων.
Επίσης, πρέπει να πλησιάζουμε ακάθεκτοι προς στην κορυφή όσον αφορά τη λαγνεία και την ανωμαλία. Ακόμη και ...νέες εκκλησίες αναγνωρίζουμε άμα λάχει, κάτι που παραλουθούν, ευτυχώς ...ασώματοι πλέον, κάποιοι Άγιοι Πατέρες μας, αλλιώς τα σώματά τους θα έβγαζαν φλύκταινες.
Παρ' όλα αυτά αγαπητοί αδελφοί, ΠΟΥΘΕΝΑ στο μικρό μας πλανήτη δεν γιορτάζονται οι εορτές της Παναγίτσας μας, και ειδικότερα η Κοίμησή της, όπως γιορτάζεται στην υπό κατοχή πατρίδα μας. Και γι αυτό τουλάχιστον μπορούμε να “υπερηφανευόμαστε”, παρ' όλα τα μαύρα χάλια μας.
Ας της προσφέρουμε το ελάχιστο λοιπόν: να τηρούμε τις εντολές του Υιού της, να νηστεύουμε με χαρά τη νηστεία της και να της διαβάζουμε καθημερινά τους χαιρετισμούς Της, που τόσο Της αρέσουν!
Όχι μόνο για να μας υπερασπιστεί μπροστά στον Δεσπότη Χριστό, αλλά για να μας τιμήσει με το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να μας κάνει: να μας μάθει να αγαπάμε τον Υιό Της όπως Τον αγαπάει Αυτή! Αν αυτό είναι ποτέ δυνατόν!
Από το forum του Έκτακτου Παραρτήματος
