Α῎ν καί ἡ ἄνοιξη ἔχει μέρες τώρα παραδώσει τή σκυτάλη της στό καλοκαίρι οἱ κορυφή τοῦ κρουσταλλωμένου ῎Αθωνα εἶναι κάτασπρη ἀπό τό χιόνι. Κοιτάζοντας καί θαυμάζοντας ττό ὑπέροχο θέαμα τό καράβι τῆς γραμμῆς Δάφνη - Καψοκαλύβια ἔφτασε στό ἀρσανά τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς τοῦ ῾Αγίου Παύλου. Γρήγορα, μέ τίς ἀποσκευές μας στόν ὧμο, κατεβαίνουμε γιά νά πάρουμε τό δρομάκι πού ὁδηγεῖ ἀπό τή θάλασσα στό μοναστήρι. Εἶναι κάμποση ἡ ἀπόσταση, εἶναι καί ἀνηφορική, 20 λεπτά δρόμος, γι᾽ αὐτούς πού ἔχουν γερά καί γυμνασμένα πόδια. Εὐτυχῶς τό μοναστήρι ἔστειλε αὐτοκίνητο καί βάλαμε τίς ἀποσκευές μας. Μέ τή βοήθεια τῆς Παναγίας καί τοῦ ῾Οσίου Παύλου, τοῦ κτίτορα τῆς μονῆς φτάσαμε στό μοναστήρι καί κατευθυνθήκαμε, ποῦ ἄλλοῦ, στό ᾽Αρχονταρίκι. Μετά τόν ἔλεγχο τῶν διαμονητηρίων, τό κέρασμα καί τήν ἐνημέρωσή μας γιά τό πρόγραμμα τῆς μονῆς πήγαμε στά κελιά μας.
῾Η κούραση δέ μᾶς κράτησε μέσα στό κελί. Βγήκαμε ἀμέσως ἔξω γιά νά βροῦμε κάποιον ἀπό τούς πατέρες τῆς μονῆς γιά νά μᾶς πεῖ κάτι ἀπό τίς ἐμπειρίες του. ῞Ενα κυρτό γεροντάκι ξεπρόβαλε καί τρέξαμε νά πάρουμε τήν εὐχή του.
- Εὐλογεῖτε, Γέροντα, τοῦ εἴπαμε
- ῾Ο Θεός παιδιά μου νά σᾶς εὐλογεῖ καί νά σᾶς προστατεύει.
- Γέροντα, πές μας κάτι γιά τό μοναστήρι.
- Πᾶμε νά καθίσουμε γιατί τά πόδια δέν κρατᾶνε τό σῶμα μου.
- Αὐτό τό μοναστήρι εἶναι παμπάλαιο, ἄρχισε νά λέγει, τό ᾽κτισε ὁ ῞Οσιος Παῦλος ὁ Ξηροποταμηνός, ἐδῶ φυλάσσονται πολλά κειμήλια ὅπως τά Τίμια δῶρα πού προσέφεραν οἱ τρεῖς Μάγοι στόν Κύριο μετά τή γέννηση καί ἐνσάρκωσή Του. Τά Τίμια δῶρα τά πρόσφερε στό μοναστήρι μας ἡ χριστιανή μητέρα (μητριά) τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητή. Θά τά προσκυνήσετε ἀργότερα στό καθολικό.
-Γέροντα, ἄκουσα ὅτι ἐδῶ στό ῞Αγιον ῎Ορος ὑπάρχουν ἀόρατοι ἀσκητές, εἶναι ἀλήθεια, τί γνωρίζετε ἐσεῖς γι᾽ αὐτό; ρώτησε κάποιος ἀπό τή συντροφιά μας.
-Αὐτό πού ρώτησες δέν εἶναι παράδοση ἤ παραμύθι, εἶναι ἀλήθεια, εἶναι πραγματικότητα.
-Συναντήσατε ἐσεῖς κάποιον ἀπό τούς ἀσκητές αὐτούς;
-᾽Αδελφέ, Οἰ ἀόρατοι ἀσκητές εἶναι μιά ὁμάδα ἀπό ἑπτά κατ᾽ ἄλλους δέκα ἤ κατ᾽ ἄλλους δώδεκα πατέρες οἱ ὀποίοι ζοῦνε στίς ἐρημικότερες περιοχές τῆς ἀθωνικῆς ἐρήμου και είναι ἀόρατοι ἀπό τά μάτια τῶν ἀνθρώπων. ᾽Εμφανίζονται μόνο σ’ ὅποιον αὐτοί θέλουν κυρίως σέ ἀπλούς κι ἀπονήρευτους μοναχούς ἤ καί σέ εὐσεβεῖς καί εὐλαβεῖς προσκυνητές πού ἔχουν καθαρό καί χριστιανικό βίο. ῾Η παράδοση αὐτή ἐδῶ στό ῞Αγιον ῎Ορος δέν εἶναι τωρινή ἀλλά χάνεται στά βάθη τῶν αἰώνων.
Πολλοί ἁγιορεῖτες Γέροντες πιστεύουν ὅτι καί στίς μέρες μας ὑπάρχουν οἱ ἀόρατοι αὐτοί ἀσκητές καί ὅτι ζοῦνε σέ ἄβατα μέρη τῆς ᾽Αθωνικῆς χερσονήσου καί ὅτι τρέφονται λιτά ἀπό τό Θεό μέ θαυμαστό τρόπο. Κατά τήν παράδοση ὑπάρχει μιά περιοχή τοῦ ῞Αγίου ῎Όρους πού ἐκτείνεται στό νότιο ἄκρο ἀπό τή Σκήτη τῆς μικρᾶς ῾Αγίας ῎Αννας μέχρι τή Σκήτη τῆς Γλῶσσας, ἤ Προβάτας, μιά πολύ μεγάλη ἔκταση γεμάτη δέντρα καί πυκνά δάση. Αὐτή ἡ περιοχή λέγετε ἔρημος τοῦ ῎Αθω. Σ᾽ αυτήν τήν περιοχή λέγετε ὅτι ζοῦνε ἐδῶ κι αἰῶνες οἱ ἀόρατοι μοναχοί. ῞Οπως ἀναφέρετε, κατά καιρούς κάνουν τήν ἐμφάνισή τους σέ πολύ λίγους κατοίκους τῆς περιοχῆς αὐτῆς, σεβάσμιοι στήν ὄψη ἀποσκελετωμένοι ἀσκητές. Κατά κοινή ὁμολογία εἶναι τελείως γυμνοί ἀπό ἐνδύματα ὑλικά, ἀλλά καλύπτονται ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ.
῾Η παράδοση λέγει ὅτι οἱ ἀσκητές αὐτοί ἀγρυπνοῦν τίς νύχτες καί προσεύχονται ὅρθιοι, γιά νά μή νυστάξουν καί πέσουν δένονται μέ σχοινιά ἀπό τίς μασχάλες πού κρέμονται ἀπό δοκάρια. Κατά καιρούς ἀπό ἁγιορείτικα μοναστήρια ἤ σκῆτες ἐξαφανίζονται πατέρες καί λέγεται ὄτι πᾶνε νά ἀναπληρώσουν κάποιον ἀόρατο ἀσκητή πού κοιμήθηκε.
῾Υπάρχει μία παράδοση μάλιστα, πού ὑποστηρίζει ὅτι αὐτοί οἱ ἑφτά ἐρημίτες, θά τελέσουν τήν τελευταία Λειτουργία στήν κορυφή τοῦ ῎Αθωνα στό ναϊδριο τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Καί μετά θά ἔρθει ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου, δηλαδή ἡ Δευτέρα Παρουσία. Αὐτοί οἱ ἑφτά (ἤ δώδεκα) δέν θά πεθάνουν, ἀλλά θά μεταμορφωθοῦν, δηλαδή θά ἀλλάξουν μορφή καί τά σώματά τους θά γίνουν ἄφθαρτα καί ἀθάνατα, ὅπως ὅλων τῶν εὐρισκομένων ἐν ζωή τότε ἀνθρώπων.
-Γιατί, γέροντα τούς ὀνομάζουν «ἀόρατοι μοναχοί ἤ ἀόρατοι ἐρημίτες»;
-῾Ο τίτλος αὐτός, παιδιά μου, δηλαδή ἀόρατοι μοναχοί, ἤ ἀόρατοι ἐρημίτες, ἔχει δύο ἔννοιες καί δυό ἑρμηνείες, ὅπως μᾶς ἔλεγαν οἱ Γεροντάδες μας. ῾Η μία εἰς τό ὅτι οἱ ἐρημίτες αὐτοί ἔχουν τή μυστηριώδη χάρη ἀπό τό Θεό νά εἶναι ἀόρατοι καί νά ζοῦν μυστηριώδη ζωή καί ἡ ἄλλη στό ὅτι οἱ ἐρημίτες αὐτοί τοῦ ῎Αθωνα εἶναι ἀφανείς καί ἀόρατοι ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἐπειδή εἶναι κρυμμένοι καί οἱ τόποι πού κατοικοῦν εἶναι τόσο ἀπόμεροι καί ἀπρόσιτοι πού εἶναι σχεδόν τελείως ἀδύνατο νά τούς συναντήσουν ἤ ἔστω νά τούς ἀντικρύσουν οἱ ἄνθρωποι.
-῎Εχουμε μαρτυρία ὅτι κάποιος εἶδε κάποιον ἀόρατο ἐρημίτη;
-Ναί, ἔχουμε μαρτυρίες. Μιά μέρα πού διάβαζα ἔνα παλαιό τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «῾Αγιορείτική Βιβλιοθήκη» εἶδα ἕνα ἄρθρο τοῦ μακαριστοῦ γιατροῦ καί μοναχοῦ ᾽Αθανασίου Κομπάνου ὁ ὁποῖος ἔγραφε ὅτι μιά μέρα ὁ Γέρων ᾽Αντώνιος ἀπό τόν ἅγιο Πέτρο ἦλθε καί μοῦ εἶπε ὅτι τοῦ παρουσιάσθηκαν ἀόρατοι ἀσκητές καί τοῦ εἶπαν νά ρθεῖ νά μέ συναντήσει καί νά μοῦ πεῖ νά ἑτοιμαστῶ γιά τό αἰώνιο ταξίδι. Γιά νά πιστέψω ὅτι δέν λέγει φαντασίες τοῦ ἔδωσαν ἕνα Σταυρό πάνω στόν ὁποῖο ἦταν σκαλισμένα γράμματα πού ἔγραφαν «Μακάριος ἱερομόναχος». Μετά ἀπό λίγο καιρό ὁ γιατρός ᾽Αθανάσιος Λαυριώτης κοιμήθηκε ἀφοῦ πρῶτα δημοσίευσε τά παραπάνω.
῾Ο π. ᾽Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης διηγήθηκε ὅτι ὁ ὅσιος Παΐσιος ὁ ῾Αγιορείτης τόν διαβεβαίωσε ὅτι ὑπάρχουν αὐτοί οἱ ἀσκητές καί ὅτι κάποτε πού χάθηκε μέσα στό δάσος παρουσιάστηκε κάποιος μοναχός καί τοῦ ἔδειξε τό σωστό δρόμο.
Μή σᾶς φαίνονται παράξενα καί παράλογα αὐτά, ἐδῶ στό ῎Ορος γίνονται καθημερινά πολλά θαυμαστά γεγονότα πού τό μυαλό τοῦ ἀνθρώπου δέ μπορεῖ νά τά ἐξηγήσει. Τά γεγονότα αὐτά ἑρμηνεύονται μόνον μέ τήν πίστη καί τήν ταπείνωση, ἕνας ἐγωιστής εἶναι ἀδύνατό νά τά πιστέψει καί νά τά παραδεχθεῖ.
Τό σύμαντρο πού μᾶς καλοῦσε στό ᾽Απόδειπνο ἔγινε αἰτία νά διακοπεῖ ἡ συζήτησή μας καί νά κετευθυνθοῦμε στό Καθολικό.
