Ο ευαγγελιστής-σταρ της αμερικανικής τηλεόρασης, Harold Camping, έχει προφητεύσει πολλές φορές λάθος το τέλος του κόσμου. Ξεκίνησε το 1992, γράφοντας και, παραδόξως, εκδίδοντας το βιβλίο 1994? (ναι, έτσι, με ερωτηματικό) το οποίο προέβλεπε πως ο Χριστός θα επιστρέψει και ο κόσμος θα τελειώσει στα μέσα Σεπτεμβρίου του 1994. Οι υπολογισμοί του, έλεγε, βασίζονταν σε διάφορες ημερομηνίες και αριθμούς που βρίσκονταν διάσπαρτοι στη Βίβλο και ο ίδιος ήταν «κατά 99,9% σίγουρος» πως ήταν σωστοί. Κι αφού ο Σεπτέμβριος του 1994 πέρασε αναίμακτα, ο προφήτης ξανάκανε τους αλάνθαστους υπολογισμούς του, και κατέληξε σε νέα ημερομηνία: 31 Μαρτίου 1995. Τίποτα και πάλι.
Ο "προφήτης", όμως, δεν το βάζει κάτω. Στις 21 Οκτωβρίου του 2011, είπε πέρυσι, θα καταστραφεί τελικά ο κόσμος. Έχουμε καιρό να ακούσουμε νέα του. Μάλλον θα κάνει περίπλοκους υπολογισμούς για να καταλήξει σε νέα ημερομηνία. «Είμαι σαν το αγόρι που φώναζε λύκος ξανά και ξανά, και ο λύκος δεν ερχόταν» δήλωσε ο Camping στην San Francisco Chronicle κάποια στιγμή το 1995. «δεν με ενοχλεί στο ελάχιστο».
Ο William Miller και οι Μιλερίτες του
Ο William Miller είναι ένας από τους διασημότερους ψευδοπροφήτες στην Ιστορία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1840, ξεκίνησε να κηρύττει πως η Γη θα καεί συθέμελα κατά τη διάρκεια της Δευτέρας Παρουσίας, η οποία θα συμβεί κάποια στιγμή μεταξύ της 21ης Μαρτίου 1843 και της 21ης Μαρτίου 1844. Χρησιμοποιώντας τα μέσα της εποχής –πόστερ, διαγράμματα και τυπωμένα newsletters– κατάφερε, μέχρι το 1844, να πείσει 100.000 οπαδούς οι οποίοι έμειναν στην ιστορία ως «Μιλερίτες», αφού πούλησαν τα υπάρχοντά τους και πήραν τα βουνά, για να περιμένουν το τέλος του κόσμου, το οποίο δεν ήρθε ποτέ. Όταν πέρασε και η 22α Μαρτίου του 1844, ο Miller άλλαξε την ημερομηνία στις 22 Οκτωβρίου. Την 23η του Οκτώβρη, οι πιστοί του βαρέθηκαν να περιμένουν, κατέβηκαν από τα βουνά και ίδρυσαν την Χριστιανική Εκκλησία των Αντβεντιστών της Έβδομης Ημέρας.
Ο William Branham και η Έβδομη Σφραγίδα
Στις 28 Φεβρουαρίου του 1963, οι κάτοικοι της Αριζόνα είδαν αυτό που αργότερα περιέγραψαν ως «ένα εκπληκτικά όμορφο και μυστηριώδες σύννεφο» να γλιστρά πάνω από την έρημο. Την ίδια μέρα, ο πάστορας της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, William Branham, ανέβηκε στο Sunset Mountain και ισχυρίστηκε πως συνάντησε εφτά αγγέλους, οι οποίοι του αποκάλυψαν το νόημα των Επτά Σφραγιδών της Αποκάλυψης. Μέρες αργότερα, ο Branham επέστρεψε στο εκκλησίασμά του, και έκανε επτά κηρύγματα σε επτά ημέρες, εξηγώντας το νόημα των επτά σφραγίδων και των επτά οραμάτων που είχε δει και καταλήγοντας πως ο Χριστός θα επιστρέψει στη Γη (μη μας πείτε ότι δεν το μαντέψατε!) το ’77. Δυστυχώς, σκοτώθηκε σε τροχαίο την Παραμονή των Χριστουγέννων του 1965, και δεν είδε ποτέ τον κόσμο να επιζεί.
Το Late Great Planet Earth και άλλα βιβλία «προφητών»
Οι οπαδοί του Hal Lindsey έχουν αλλάξει την σημείωση «τέλος του κόσμου» στα ημερολόγιά τους αρκετές φορές. Το βιβλίο του Late Great Planet Earth, που ήταν το απόλυτο best seller της δεκαετίας του ’70, προέβλεπε ότι ο κόσμος θα τελείωνε κάποια στιγμή πριν την 31η Δεκεμβρίου του 1988. Οι λόγοι για τους οποίους, τελικά, ο πλανήτης θα έπαυε να υπάρχει ήταν περισσότεροι από ένας: ένας πυρηνικός πόλεμος, η κομμουνιστική απειλή και η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Αργότερα, έγραψε κι άλλα βιβλία που προέβλεπαν ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει τη δεκαετία του ’90 και βέβαια μετά του 2000.
Και, φυσικά, τον ακολούθησαν πολλοί. Ο Edgar Whisenant έγραψε το 1988 ένα βιβλίο με τίτλο 88 Λόγοι που το Τέλος θα έρθει το 1988, το οποίο πούλησε 4,5 εκατομμύρια αντίτυπα. Ο συγγραφέας δήλωσε κάποτε πως «μόνο αν η Βίβλος είναι λάθος είμαι κι εγώ». Τον επόμενο χρόνο, έγραψε ένα ακόμη βιβλίο, στο οποίο έλεγε πως τελικά ο κόσμος θα καταστρεφόταν το 1989. Αυτό, βέβαια, δεν τα πήγε τόσο καλά –ούτε και τα επόμενα, που προέβλεπαν την καταστροφή για το 1993 και ξανά για το 1994. Τα δημοφιλέστερα βιβλία του είδους ήταν εκείνα της σειράς Left Behind, των Tim LaHaye και Jerry Jenkins, οι οποίοι αν και δεν έδιναν μια συγκεκριμένη ημερομηνία, περιέγραφαν πώς θα ήταν οι τελευταίες μέρες της Γης. Τα 16 μυθιστορήματά τους πούλησαν περισσότερα από 63 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
Ο Y2K (αλλιώς γνωστός και ως Millennium Bug)
Ο ιός της χιλιετίας θα ερχόταν και θα κατέστρεφε τον κόσμο μας όπως τον ξέραμε, αμέσως μόλις τα ρολόγια σήμαναν Μεσάνυχτα, την 1η Ιανουαρίου του 2000, δικαιώνοντας τους Λουδίτες και άλλους πολέμιους της τεχνολογίας, οι οποίοι αγόρευαν πως οι υπολογιστές μας, και όχι η αμαρτία, θα μας καταστρέψει τελικά. Την θεωρία, φανταζόμαστε, τη θυμάστε: τα υπολογιστικά συστήματα όλου του πλανήτη, που ήταν προγραμματισμένα να υπολογίζουν την χρονιά σε διψήφιους αριθμούς, θα γυρνούσαν στο 1900, παίρνοντας μαζί τους όλες τις πολύτιμες πληροφορίες μας –συμπεριλαμβανομένων εκείνων των τραπεζικών συστημάτων. Τελικά, με την εξαίρεση σποραδικών παροχών ρεύματος σε διάφορες χώρες, λίγων προβλημάτων στη μετάδοση δεδομένων στα πυρηνικά εργοστάσια της Ιαπωνίας, και μια προσωρινή διακοπή στη λήψη δεδομένων από τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους των ΗΠΑ, το ξημέρωμα της νέας χιλιετίας μας βρήκε με ένα απλό hangover.
Ο Α’ Παγκόσμιος και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά
Η έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου φρίκαρε πολύ κόσμο –κανέναν, όμως, τόσο όσο την Zion's Watch Tower Tract Society, τη θρησκευτική οργάνωση που σήμερα αποκαλούμε Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο ιδρυτής της, , Charles Taze Russell, είχε προηγουμένως προβλέψει ότι ο Χριστός θα επιστρέψει στη Γη αόρατος το 1874, ενώ η δεύτερη εμφάνισή του αναμενόταν το 1914. Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ακριβώς εκείνη τη χρονιά, ο Russell το θεώρησε ως οιωνό του Αρμαγεδδώνα και την επερχόμενη καταστροφή του κόσμου, ή όπως το αποκαλούσε το τέλος των Ειδωλολατρικών Εποχών. Η Ιστορία είχε άλλη γνώμη.
Το Θηρίο και η Μεγάλη Φωτιά του Λονδίνου το 1666
Το νούμερο 666 είναι, ως γνωστόν, στην Αποκάλυψη του Ιωάννη το «σημάδι του θηρίου». Δεν είναι, λοιπόν, να απορεί κανείς γιατί η χριστιανική Ευρώπη του Μεσαίωνα ανησυχούσε για το τέλος του κόσμου καθώς το 1666 πλησίαζε. Η επιδημία πανούκλας που ξέσπασε ένα χρόνο πριν, σκοτώνοντας 100.000 ανθρώπους, ή το ένα πέμπτο του πληθυσμού του Λονδίνου δεν βοήθησε ακριβώς τα πράγματα. Όταν, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1666, η Μεγάλη Φωτιά ξέσπασε σε ένα φούρνο της Pudding Lane και εξαπλώθηκε καίγοντας συνολικά 13.000 κτίρια σε τρεις μέρες, πολλοί πίστεψαν ότι ζούσαν τον Αρμαγεδδώνα. Τελικά, όμως, λιγότεροι από
δέκα άνθρωποι πέθαναν στην φωτιά, η οποία αν και καταστροφική δεν ήταν δα και το τέλος του κόσμου.
