Λέει ο χρυσός στό μάρμαρο: Στά πέρατα τού κόσμου
ποιός ήλιος λάμπει ωσάν κι εμέ;
Εγώ τόν κόσμο κυβερνώ, τήν ευτυχία υφαίνω,
ποδοπατώ τήν ομορφιά, τήν ασχήμια ομορφαίνω.
Εγώ οδηγώ στά σκοτεινά τού κλέφτη μου τό χέρι,
εγώ αγοράζω τήν τιμή καί τήν πουλώ στό δρόμο,
ποδοπατώ τήν αρετή, καταπατώ τό νόμο.
Περίσσιες είν' οι χάρες μου κι η δύναμή μου μόνη,
γκρεμίζει θρόνους απ' εδώ, θρόνους εκεί στυλώνει.
Εσύ τί κάνεις, μάρμαρο;
Καί τ' απεκρίθη εκείνο:
Εγώ σέ τάφου σκοτεινιά τή δύναμή σου κλείνω!!
Ι.Πολέμης
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/08/blog-post_699.html
