του Κίμωνα Γεωργακάκη
Στη Συρία η Ρωσία επενέβη με την αεροπορία τους χτυπώντας στόχους των ισλαμιστών, που στρατολογήθηκαν από την Δύση, απειλώντας την εξουσία του συμμάχου της Μόσχας Άσαντ.
Να σημειωθεί για όσους πιθανόν δε γνωρίζουν πως η Ρωσία διατηρεί στη Συρία την μοναδική της ναυτική βάση στη Μεσόγειο (Ταρτούς).
Στην Τουρκία, τελευταίο κατά τα φαινόμενα αποκούμπι των ΗΠΑ στην περιοχή μας, συνεχίζεται η πολιτική αστάθεια, ενώ η πρόσφατη «τρομοκρατική επίθεση» μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί ως αφορμή ευρύτερης εμπλοκής των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στη Συρία με το βλέμμα πάντα και σε Αν. Μεσόγειο (Κύπρος-Αιγαίο).
Εκτίμησή μου είναι πως όσο περισσότερο εμπλέκεται η Τουρκία, η οποία βρίσκεται στον δρόμο της ρωσικής μηχανής σε περίπτωση που ο στρατός της αποφασίσει να κατέβει οδικώς στη Συρία προς ενίσχυση των εκεί δυνάμεων, τόσο πλησιάζει η διάλυση του πανσπερμικού αυτού κράτους.
Στην Ιερουσαλήμ, σημαντική πόλη για τα παγκόσμια συμφέροντα, η κόντρα μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστίνιων εντείνεται, με την Ουάσινγκτον να εκφράζει έντονη ανησυχία, κάτι που μεταφράζεται ως επιθυμία επέμβασης εκ μέρους του ΝΑΤΟ στα Ιεροσόλυμα, προκειμένου να δοθεί «λύση».
Δυστυχώς τα πράγματα χειροτερεύουν στην περιοχή μας. Στόχος της Δύσης είναι η πρόκληση της Ρωσίας του Πούτιν, ο οποίος τους καθηλώνει και στη Μέση Ανατολή.
Όπως έγραφα στο άρθρο «Νέο ανατολικό ζήτημα λοιπόν…» :
Η μάχη που αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει μεταξύ των μισθοφορικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας είναι «no win scenario (χωρίς νικητή)». Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα αν θα επικρατήσει κάποιος. Όλα δείχνουν όμως, πως βάσει εξελίξεων η αρχή θα γίνει στην περιοχή μας.
Εύχομαι Ελλάδα και Κύπρος να παραμείνουν ουδέτερες και σχετικά σταθερές, ώστε να μην ακολουθήσουν τον δρόμο της Τουρκίας, η οποία επέλεξε στρατόπεδο και μάλιστα το λάθος.
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
pygmi.gr
