Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Τα παλληκάρια που ελευθέρωσαν την Συμβασιλεύουσα!

Κρητική Χωροφυλακή
Ο Βενιζέλος χρησιμοποίησε τη Μεγάλη Ιδέα ως παράγοντα συνοχής, όπως και την Ορθόδοξον Πίστη άλλωστε, χωρίς όμως να χάνει ποτέ την κοσμοπολιτική του ματιά. Ίσως στην προσωπική του γνωριμία με τον αντιστράτηγο Χασάν Ταχσίν Πασά, να οφείλεται τελικά και η παράδοση της Θεσσαλονίκης και 26.000 Οθωμανών στρατιωτών, σε απόσπασμα της...  Κρητικής Χωροφυλακής, που είχε μεριμνήσει να στείλει κατεπειγόντως στην πόλη ο Κρης ηγέτης, για να προλάβει την κάθοδο του Βουλγαρικού Στρατού, κατά τη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου. Πράγματι, την ημέρα της παράδοσης, δύο βουλγαρικές μεραρχίες, η II' και η VII' προωθούνταν με ταχύ ρυθμό προς τη Σαλονίκη, στην περιοχή Τιτάν, και στην περιοχή Χαρμάν Κιόϊ/Νέο Κορδελιό, αντίστοιχα. 

Ύστερα από σοβαρές ήττες του οθωμανικού στρατού στο Σαραντάπορο και τα Γιαννιτσά, ο γηραιός Αλβανός -και ουχί μισέλλην- αντιστράτηγος Χασάν Ταχσίν Πασάς, διοικητής του Η' Σώματος, επέλεξε τη συνθηκολόγησή του στους Έλληνες
, ώστε ν'αποφύγει την άσκοπη αιματοχυσία. Το μόνο που θα κατάφερνε μέσω επίμονης αντίστασης, θα ήταν η κατάληψη της Σαλονίκης από τις βουλγαρικές δυνάμεις, γεγονός που δεν θα ήταν στο συμφέρον κανενός άλλου έθνους στα Βαλκάνια, όπως βεβαιώνει και ο ίδιος σε μεταγενέστερη συνέντευξή του. 


Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια του Β' Βαλκανικού Πολέμου, Κρητικοί χωροφύλακες συνεισφέρουν και στην εξουδετέρωση από τους ευζώνους και τον τακτικό Ελληνικό Στρατό, των Βουλγάρων στρατιωτών 
που θα έχουν στρατοπεδεύσει εντός της Σαλονίκης
επίσημα απαρτίζοντας σύνταγμα 
(στην πραγματικότητα ακόμα περισσότεροι!)
αντί των δύο ταγμάτων στα οποία είχε επιτρέψει 
τιμητικώς 
την είσοδο το Ελληνικό Επιτελείο, χάριν της λυκοφίλου συμμαχίας Ελλάδος και Βουλγαρίας κατά τη διάρκεια του Α' Βαλκανικού. 
Γενικά, στο χάος που επικρατεί στη Θεσσαλονίκη, λόγω και της εισροής προσφύγων απ'όλες τις άκρες των Βαλκανίων, η Κρητική Χωροφυλακή επιβάλλει τάξη και ειρήνη, με περηφάνια και 
υποδειγματικό αίσθημα του καθήκοντος, γεγονός που επισημαίνεται από διεθνείς παρατηρητές. 
 

Ο διάδοχος Κωνσταντίνος των Γλύξμπουργκ με αξιωματικούς του (Δούσμανης και Μεταξάς?)
και τον Χασάν Ταχσίν Πασά (1845-1918)
κατά τη διάρκεια της επίσημης τελετής για την παράδοση της Θεσσαλονίκης.

δια χειρός Κενάν Μεσσαρέ (1889-1965)
γιου του Χασάν Ταχσίν, ζωγράφου, αργότερα και Έλληνα πολίτη!

Για να γίνει αντιληπτή η συνεισφορά του Χασάν Ταχσίν Πασά στη Νεώτερη Ελλάδα, αρκεί να αναφερθεί η περίπτωση του συμπατριώτη του, υποστρατήγου Μεχμέτ Εσάτ Πασά, διοικητού του Ανεξαρτήτου Σώματος Γιάνυα, που σε αντίθεση με την αναίμακτη και άμεση παράδοση της Θεσσαλονίκης, προέταξε πεισματική αντίσταση στην ελληνική προέλαση την επαύριον της μάχης στα Πέντε Πηγάδια, οχυρώνοντας τα Γιάννενα, έδρα της διοίκησής του, και πόλης στην οποία είχε διατελέσει δήμαρχος ο πατέρας του. Ο Εσάτ θα υποκύψει τέσσερις μήνες αργότερα, και μονάχα ύστερα από τη συντριβή του στρατού του στο Μπιζάνι, μάχη με την οποία ουσιαστικά εξουδετερώνεται η αμυντική δυνατότητα των πολιορκημένων. Εάν συνέβαινε κάτι αντίστοιχο και με τη Θεσσαλονίκη και το 
Η' Σώμα του οθωμανικού Στρατού, είναι σαφές ότι η σημερινή συμπρωτεύουσα θα είχε καταλήξει βουλγαρική, και μάλιστα απευθείας, δίχως να υπάρχει λόγος για Β' Βαλκανικό Πόλεμο, από την οπτική γωνία του τσάρου/βασιλιά της Βουλγαρίας...
 

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...