Χρειάστηκαν περίπου δέκα μήνες μετά από την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων της «Αραβικής Άνοιξης» στη Συρία, για να ξεσκεπαστούν οι κινούντες τα...
νήματα κι όσοι δράττονται της ευκαιρίας για να επωφεληθούν από την αναταραχή. Παρά τα όσα διαχέονται στη δυτική κοινή γνώμη, η κατάσταση δεν ξεπέρασε τα πλαίσια που είχε και τους πρώτους μήνες του ξεσπάσματος, περιορίζοντας με αυτό τον τρόπο την «εξέγερση» γεωγραφικά στις πρώτες πόλεις όπου ξεκίνησαν πλησίον των συνόρων με την Τουρκία και την Ιορδανία.
Γεγονός που υποδεικνύει αφενός τις πραγματικές βάσεις της αδυναμίας του Μπααθικού καθεστώτος να αντεπεξέλθει, αλλά αφετέρου και της ίδιας της αντικαθεστωτικής παράταξης να προκαλέσει κάποιο καίριο πλήγμα στο καθεστώς έχοντας μεγάλο και ξεκάθαρο έρεισμα στη Συριακή κοινωνία. Παρότι λοιπόν, τα δυτικά ΜΜΕ κάνουν συχνά λόγο για «στρατιωτικές συγκρούσεις ακόμα και στην πρωτεύουσα Δαμασκό», οι συγκρούσεις αυτές δεν φαίνεται να είναι παρά διαμάχες μεταξύ των αστυνομικών αρχών και ομάδων που εξέρχονται των αρχικών τους εστιών επιχειρούν με μικρά χτυπήματα να μεταφέρουν την ένταση και σε φίλιες περιοχές των Μπααθιστών. Στις πλείστες δε των περιπτώσεων, οι επιδρομείς αυτοί είναι μέλη του «Ελεύθερου Συριακού Στράτου», των ένοπλων δηλ που εκπαιδεύονται σε Τουρκικά εδάφη.
Ως εκ τούτου, παρά των αιματηρών τεκταινόμενων εντός της επικράτειας της Συρίας, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Μπααθικού καθεστώτος και του Μπασσάρ αλ-Άσσαντ, δεν δημιουργείται στο εσωτερικό του, αλλά έρχονται από το εξωτερικό εξαιτίας των διεθνών πιέσεων που ασκούνται μέσω Αραβικού Συνδέσμου και ΟΗΕ. Κάτι που με τη σειρά του, επιχειρεί να συντελέσει σε μια κατ’ ουσίαν «ανταπόκριση» στο εσωτερικό της χώρας για περισσότερες από 30 ημέρες. Μάλιστα, πρέπει να σημειωθεί πως ο Αραβικός Σύνδεσμος παρότι διέθετε απεσταλμένους οι οποίοι δεν κατάφεραν να σκιαγραφήσουν που χρειαζόταν για να προωθηθεί στη δύση, πίεσε και πέτυχε τον αποκλεισμό της Συρίας, από το συμβούλιο αντιπροσώπων χωρών του. Αυτές δε οι αρχικές αναφορές που τεκμηρίωναν τους ισχυρισμούς των Μπααθιστών, κατάφεραν να δημιουργήσουν αλγεινές εντυπώσεις στους αντικαθεστωτικούς, οι οποίοι έφθασαν σε σημείο να ζητούν τον αποκλεισμό των Σύριων αντιπροσώπων.
Απαίτηση που όπως αναφέρθηκε έγινε πραγματικότητα, τη στιγμή που η Συρία είναι ένα από τα πρώτα κράτη-μέλη του Συνδέσμου.
Δεδομένης λοιπόν της αδυναμίας επιβολής περαιτέρω πιέσεων από τον Αραβικό Σύνδεσμο, τη σκυτάλη πήρε ο ΟΗΕ. Όπου οι ΗΠΑ μέσω των αντιπροσώπων τους, διεμήνυσαν ευθέως το «τηλεγράφημα» της αμερικανοσιωνιστικής δύσης όπου απαιτείτο η παραίτηση Άσσαντ ώστε να επέλθουν «διαπραγματεύσεις με την αντιπολίτευση» -η οποία επίσης εδρεύει… στην Κωνσταντινούπολη- και ζητούσαν την συμφωνία των χωρών-μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. Υποστηρίζοντας εν ολίγοις, ακόμα μια φορά, μια έξωθεν παρέμβαση στα εσωτερικά ανεξάρτητου κράτους, προς χάριν των «δικαιωμάτων» που οι ίδιοι αρνούνται και επιτρέπουν κατά το δοκούν. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι πρώτες αντιδράσεις ήλθαν από τους Ρώσους συνεργάτες στην ανατολική Μεσόγειο του καθεστώτος Άσσαντ. Οι Ρώσους διπλωμάτες ευθύς κατήγγειλαν την αυθαιρεσία και να ζήτησαν την αλλαγή των σημείων του ψηφίσματος τα οποία συντελούσαν σε αυτή. Αίτημα που δεν έγινε δεκτό και εν τέλει οδήγησε στο «βέτο» των αντιπροσώπων τόσο της Ρωσίας όσο και της Κίνας.
Αμέσως μετά τη Ρωσική και Κινέζικη δήλωση αρνησικυρίας, ήλθαν οι δηλώσεις της υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Χ.Κλίντον: «Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως, έπειτα από την πιο αιματηρή μέρα στη Συρία, υπάρχουν εκείνοι που θα εμπόδιζαν την παγκόσμια κοινότητα από το να καταδικάσει αυτή τη βία. […]
Ξέρω τι θα συμβεί. Περισσότερη αιματοχυσία, αυξανόμενη αντίσταση από εκείνους που οι οικογένειές τους σκοτώνονται και μια μεγαλύτερη πιθανότητα ότι η Συρία θα βυθιστεί στον εμφύλιο πόλεμο. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που ο καθένας πρέπει να αποτρέψει». Ενώ άλλοι αμερικανοί αξιωματούχοι κατηγόρησαν τις δυο χώρες πως «κρατούν όμηρο» το Συμβούλιο που θέλει να… επιβάλει την ειρήνη! Με τη σειρά τους και εκπρόσωποι της «Ε»Ε εξέφρασαν «Τη βαθιά λύπη για το γεγονός ότι λόγω του βέτο που έθεσαν και πάλι η Ρωσία και η Κίνα το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν μπόρεσε να υποστηρίξει την έκκληση του Αραβικού Συνδέσμου για μια συνολική πολιτική μετάβαση υπό την καθοδήγηση των Σύρων η οποία θα οδηγούσε σε ένα περιβάλλον χωρίς βία.
πηγη
