Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, άλλα να έχει αγάπη για όλους τους ανθρώπους.
Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα και σωστά να είναι, κάνει κακό.
Γνώρισα έναν συγγραφέα που είχε ευλάβεια πολλή, αλλά µιλούσε στους κοσµικούς µε µια γλώσσα ωµή, που προχωρούσε όµως σε βάθος, και τους τράνταζε.
Μια φορά µου λέει: «Σε µια συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σε µια κυρία».
Αλλά µε τον τρόπο που της το είπε, την είχε σακατέψει.
Την πρόσβαλε µπροστά σε όλους. «Κοίταξε, του λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια με διαµαντόπετρες, έτσι όµως που τα πετάς, σακατεύεις κεφάλια, όχι µόνο ευαίσθητα αλλά και γερά».
Ας µην πετροβολάµε τους ανθρώπους... χριστιανικά.
Όποιος ελέγχει µπροστά σε άλλους κάποιον που αµάρτησε ή µιλάει µε εµπάθεια για κάποιο πρόσωπο, αυτός δεν κινείται από το Πνεύµα του Θεού, κινείται από άλλο πνεύµα.
Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη, διαφέρει από τον τρόπο των νοµικών. Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα µε µακροθυµία και κοιτάζει να βοηθήσει τον καθένα, ό,τι και αν έχει κάνει, όσο αµαρτωλός και αν είναι.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΛΟΓΟΙ Β'
