Μέρες τσικουδιάς. Ονειρικές εικόνες.

Ο φωτογραφος Ανδρεας Σμαραγδης πηγαινοερχοταν τεσσερα χρονια στην Κρητη για να φωτογραφισει την τελετουργια αποσταξης της τσικουδιας. Οι ονειρικες εικονες που παρηγαγε συμπεριεληφθησαν σε ενα λευκωμα που απεσπασε μεγαλη διεθνη διακριση,
ανυψωνοντας οχι μονο για τον ιδιο, αλλα και την Ελλαδα.

Φως. Για να «γράψει» η εικόνα ο φωτογράφος ενίσχυσε το φως, χωρίς όμως να ξεφύγει από τις χρωματικές αποχρώσεις του περιβάλλοντος χώρου. Το πρόσθετο φως ήταν ρεαλιστικό και δεν ενόχλησε κανέναν.

Oταν χτυπάς την πόρτα ενός σπιτιού στην Κρήτη προβάλλει ένα χαμογελαστό πρόσωπο που σου λέει: «Καλώς τον, βάλ' του μια (τσικουδιά)». Η προσφορά της τσικουδιάς αποτελεί το προσκλητήριο για μια βαθύτερη προσέγγιση και επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Ειδικά αυτοί που συμμετέχουν στην τελετουργία παραγωγής του ποτού πετυχαίνουν ανώτερα επίπεδα συντροφικότητας. Ο κρητικής καταγωγής φωτογράφος Ανδρέας Σμαραγδής θεώρησε ότι όφειλε να παγιδεύσει αυτά τα συναισθήματα με τον φακό του.

Τέσσερα χρόνια πηγαινοερχόταν στην Κρήτη μέχρι να ολοκληρώσει τη φωτογράφηση, αλλά δεν πήγε καθόλου χαμένος ο κόπος του, αφού το λεύκωμα που εξέδωσε με τον τίτλο «Τσικουδιά - Κρήτης Πνεύμα», των εκδόσεων Δοκιμάκη, απέσπασε το 3ο παγκόσμιο βραβείο στην κατηγορία Best Spirits Books στην έκθεση Gourmand World Cookbook Fair, που πραγματοποιήθηκε φέτος στο Παρίσι. Η σημασία της παραπάνω διάκρισης ενισχύεται από το γεγονός ότι στον διαγωνισμό συμμετείχαν 154 χώρες με περισσότερους από 6.000 τίτλους βιβλίων. Πριν από λίγες μέρες έγινε η παρουσίαση του λευκώματος στον θαυμάσιο εκθεσιακό χώρο «Ελαιών-loft» στον Βοτανικό, η οποία συνοδεύτηκε και από εντυπωσιακή έκθεση φωτογραφίας.

Ζητήσαμε από τον Ανδρέα Σμαραγδή να μας περιγράψει πώς προσέγγισε από φωτογραφική άποψη το θέμα και μας απάντησε: «Ηθελα να εικονογραφήσω τη μυσταγωγία του άμβυκα, του καζανιού της απόσταξης. Το μυστήριο απεδείχθη ότι δεν ήταν μέσα στο καζάνι, αλλά στους ανθρώπους που ήταν μαζεμένοι γύρω από αυτό. Ηταν σαν μια ορχήστρα μουσικών, που κατευθύνονταν από έναν εξαιρετικό μαέστρο, τον καζανάρη. Δεν ήταν απαθείς οι άνθρωποι γύρω από το καζάνι, αλλά συμμετείχαν σε μια τελετουργία που κλιμακωνόταν σταδιακά. Στην αρχή ήπιαν δυο ποτηράκια για να λυθεί η γλώσσα τους και να απελευθερωθεί το μυαλό τους.
Μόλις ξαλάφρωσαν, έβγαλαν τον πραγματικό χαρακτήρα τους και άρχισαν να καταθέτουν την ψυχή τους. Το σκηνικό των γενειοφόρων ανδρών έμοιαζε με εκείνο του χορού της αρχαίας τραγωδίας, που μόλις διακρίνεται μέσα στο μισοσκόταδο. Για να γράψει η εικόνα, ενίσχυσα το υπάρχον φως, χωρίς να ξεφύγω από τις θεμελιώδεις χρωματικές αποχρώσεις του περιβάλλοντος χώρου. Το φως που πρόσθεσα ήταν ρεαλιστικό και δεν ενόχλησε κανέναν».

Ποτηράκι. Οι αντανακλάσεις, οι διαθλάσεις και τα λαμπυρίσματα κεντρίζουν το φωτογραφικό ενδιαφέρον.

Το καζάνεμα δεν μαγεύει μόνο τα μάτια, αλλά και την όσφρηση. Δεν είναι μόνο οι αιθέριοι ατμοί που υψώνονται από τον άμβυκα, αλλά και οι μυρωδιές από τις «οφτές» πατάτες που ψένουν οι καζανάρηδες στη χόβολη. Ολα αυτά δεν άνοιξαν την όρεξη του Ανδρέα Σμαραγδή μόνο για φαγητό, αλλά και την επιθυμία του για περαιτέρω φωτογράφηση. Το κάθε τι στον χώρο του καζανέματος του κέντριζε το φωτογραφικό ενδιαφέρον, τα πλατιά χαμόγελα, τα ποτηράκια που λαμπύριζαν, τα αναμμένα κάρβουνα, τα πιατάκια με τις ελιές και τα παξιμάδια. Η Κρήτη είναι γι' αυτόν ανεξάντλητη και ανεπανάληπτη από φωτογραφική άποψη. Εφυγε μικρός από εκεί και σε κάθε ταξίδι που ξαναγύριζε ήταν να σαν την έβλεπε για πρώτη φορά...

 

Φωτιά. Τα κάρβουνα προετοιμάζονται για την απόσταξη της τσικουδιάς. Στη διαδικασία συμμετέχουν και πολλοί νέοι.

πηγη