analyst.gr
«Ο επόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και εγώ δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο διαφορετικοί. Εν τούτοις έχουμε μία παράδοση, η οποία υπαγορεύει στον πρόεδρο που αποχωρεί να καλωσορίζει τον καινούργιο και αυτό έκανα την προηγούμενη εβδομάδα. Οι βασικοί πυλώνες της Δημοκρατίας, καθώς επίσης οι ανοιχτές δημόσιες συζητήσεις, θα έπρεπε να διατηρηθούν ως έχουν. Τότε θα είμαστε εντάξει» (Obama στην Αθήνα).
Άποψη
Η παραπάνω είναι μία από τις πιο παράδοξες δηλώσεις ενός απερχόμενου προέδρου για το μελλοντικό – αφού έμμεσα κατηγορεί το διάδοχο του ως μη δημοκρατικό, φοβούμενος πως δεν θα σεβαστεί τις βασικές αρχές του πολιτεύματος!
Από την άλλη πλευρά, όταν αυτή η αναφορά συνοδεύεται από τις «εμφυλίου τύπου» διαδηλώσεις εναντίον του κ. Trump σε πολλές αμερικανικές πόλεις, τις οποίες δεν προσπάθησε να σταματήσει ούτε ο κ. Obama ούτε η κυρία Clinton, ενώ κανένας από τους δύο δεν στήριξε ουσιαστικά το μελλοντικό πρόεδρο, τότε φαίνεται πως κάτι δεν λειτουργεί σωστά στη σύγχρονη Ρώμη – οπότε λογικά ανησυχεί το στρατιωτικό της σκέλος (ΝΑΤΟ) και οι επαρχίες της (ανάλυση).
Το σημαντικότερο όμως είναι η οικονομική της κατάσταση, η οποία βαίνει ραγδαία προς το χειρότερο – κρίνοντας από τις μαζικές πωλήσεις των ομολόγων της, οι οποίες αυξήθηκαν κατά 22 δις $ μέσα σε μία εβδομάδα (πηγή), με το σύνολο τους να έχει περιορισθεί στα 2,8 τρις $, ήτοι στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2012.
Ειδικότερα, οι συνολικές πωλήσεις αμερικανικών ομολόγων εκ μέρους των ξένων κεντρικών τραπεζών έφτασαν στα 343 δις $ για την περίοδο Ιουλίου 2015 και Αυγούστου 2016, ενώ συνεχίζονται με ακόμη μεγαλύτερο ρυθμό – με σημαντικότερο πωλητή την Κίνα (γράφημα), η οποία θεωρείται από το νέο πρόεδρο ως ο βασικός διεκδικητής της παγκόσμιας ηγεμονίας και νούμερο ένα εχθρός της υπερδύναμης.
Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του αποθέματος των αμερικανικών ομολόγων που έχει στην κατοχή της η κεντρική τράπεζα της Κίνας.
.
Περαιτέρω, δεν είναι μόνο η Κίνα αυτή που πουλάει μαζικά ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου – αλλά, επίσης, η Σαουδική Αραβία, η οποία από 124 δις $ που είχε στις αρχές του έτους, τα μείωσε στα 89 δις $, ήτοι κατά σχεδόν 30% (γράφημα). Βέβαια, η Κίνα αιτιολογεί τις πωλήσεις της με την προσπάθεια στήριξης του νομίσματος της – ενώ η Σαουδική Αραβία ισχυρίζεται πως αφενός μεν πρέπει να αντισταθμίσει τις απώλειες της από την κατάρρευση των πετροδολαρίων, αφετέρου να καλύψει τα τεράστια ελλείμματα του προϋπολογισμού της (ανάλυση).
Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του αποθέματος των αμερικανικών ομολόγων που έχει στην κατοχή της η κεντρική τράπεζα της Σαουδικής Αραβίας.
.
Εν τούτοις, όποιες και αν είναι οι δικαιολογίες, δεν μπορεί παρά να ανησυχούν όλοι οι κάτοχοι των αμερικανικών ομολόγων για την πορεία της οικονομίας της χώρας – ενώ εύλογα προβλέπουν πως θα ακολουθήσει πληθωρισμός, εάν ο νέος πρόεδρος εφαρμόσει την πολιτική που έχει εξαγγείλει (ανάλυση).
Συνεχίζοντας, οι αγοραστές των αμερικανικών ομολόγων που πουλήθηκαν από τις κεντρικές τράπεζες ήταν οι ιδιώτες επενδυτές – οι οποίοι όμως δεν περίμεναν να κερδίσει τις εκλογές ο κ. Trump, έχοντας πεισθεί από τις δημοσκοπήσεις, καθώς επίσης από τις συνεχείς ανακοινώσεις των ΜΜΕ, σύμφωνα με τις οποίες ο αδιαμφισβήτητος νικητής θα ήταν η κυρία Clinton.
Επομένως ήταν θύματα της προπαγάνδας των ελίτ, την οποία φαίνεται πως υπηρετούν σήμερα έμμισθα οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ – χωρίς όμως επιτυχία, όπως φάνηκε από το ΟΧΙ στην Ελλάδα, από το BREXIT και πρόσφατα από τις Η.Π.Α. (ανάλυση).
Λογικά λοιπόν αναμένεται πως θα ακολουθήσουν πωλήσεις εκ μέρους τους, επί πλέον εξαιτίας της μείωσης των αποδόσεων των αμερικανικών ομολόγων – ενώ μάλλον θα αυξηθούν οι αντίστοιχες της Κίνας, ειδικά λόγω της εκλογής Trump. Επίσης της Σαουδικής Αραβίας που θα χάσει πλέον τη στρατιωτική στήριξη των Η.Π.Α. – οπότε θα αναγκασθεί να επενδύσει ακόμη περισσότερα χρήματα στον πολεμικό της εξοπλισμό.
Ως εκ τούτου, παρά το ότι προβλεπόταν η αύξηση των βασικών επιτοκίων εκ μέρους της Fed μετά την εκλογή του νέου προέδρου, όπως άλλωστε ο ίδιος επιθυμεί, η κεντρική τράπεζα δύσκολα θα τα καταφέρει – αν και δήλωσε πως θα το κάνει. Αντίθετα, ίσως υποχρεωθεί σε ένα τέταρτο πακέτο ποσοτικής διευκόλυνσης (QE) – ενδεχομένως μαζί με την Τράπεζα της Ιαπωνίας που φαίνεται πως έχει χάσει πια τον έλεγχο της νομισματικής της πολιτικής (πηγή).
Επίσης μαζί με την ΕΚΤ που έχει απέναντι της ένα πολύ δύσκολο 2017 – ξεκινώντας από το ιταλικό δημοψήφισμα στις 4 Δεκεμβρίου που ίσως προκαλέσει πρόωρες εκλογές στη χώρα, με «στοίχημα» το ευρώ. Πόσο μάλλον όταν ο Ιταλός πρωθυπουργός συνέδεσε ξανά σήμερα την παραμονή του στην κυβέρνηση με το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα – οπότε είναι πιθανόν, εάν αποτύχει, να αντικατασταθεί από μία κυβέρνηση τεχνοκρατών, με εκλογικό ορίζοντα.
Ένα τέταρτο όμως QE, σε συνδυασμό με το 1 τρις $ που θέλει να επενδύσει ο κ. Trump στις υποδομές των Η.Π.Α., θα εκτόξευε τον πληθωρισμό τα ύψη – έναν πληθωρισμό που ήδη υπάρχει, έχοντας εν πρώτοις περιορισθεί στις τιμές των παγίων περιουσιακών στοιχείων (μετοχές, ακίνητα κλπ.). Ως εκ τούτου εύλογα φοβούνται αρκετοί πως θα προκληθεί μία παγκόσμια οικονομική κατάρρευση – η οποία δεν είναι ένα στιγμιαίο γεγονός, αλλά μία διαδικασία που όταν ξεκινήσει, είναι σχεδόν αδύνατο να εμποδιστεί (ανάλυση).
Η γεωπολιτική πλευρά
Περαιτέρω, ο κ. Trump έχει τοποθετηθεί υπέρ της συμμαχίας με τη Ρωσία, με στόχο την Κίνα (άρθρο) – διατηρώντας ταυτόχρονα την ΕΕ μακριά και από τις δύο αυτές δυνάμεις. Εν τούτοις, η Ρωσία έχει ήδη ακολουθήσει με πολύ μεγάλο κόστος το δικό της δρόμο, μεταξύ άλλων σχεδιάζοντας την ανεξαρτησία της από το δυτικό σύστημα του χρέους – κάτι για το οποίο της είναι απαραίτητη η Κίνα.
Μπορεί λοιπόν να θέλει τη συμμαχία της ο νέος αμερικανός πρόεδρος, αλλά μάλλον λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο – ενώ ο κ. Putin είναι αρκετά έξυπνος για να εμπιστευθεί κάποιον που ίσως δεν θα είναι για πολύ καιρό στην εξουσία, η χώρα του βρίσκεται σε πορεία παρακμής, ενώ κινδυνεύει παράλληλα από έναν εμφύλιο πόλεμο.
Λογικά επομένως δεν θα απομακρυνθεί από την Κίνα, ενώ θα θελήσει να αυξήσει την επιρροή του στην ΕΕ, χωρίς να συγκρουσθεί με τις Η.Π.Α. – οπότε στην Ευρώπη θα δημιουργηθούν δύο κυρίαρχοι πόλοι, όπου στο μεν ένα θα ηγείται η Γερμανία, ενώ στον άλλο η Ρωσία.
Το γεγονός τώρα, σύμφωνα με το οποίο ο κ. Trump δήλωσε πως η Ελλάδα μπορεί να βοηθηθεί είτε από τη Γερμανία, είτε από τη Ρωσία, ενώ ο ίδιος δεν θέλει καθόλου να αναμιχθεί, οφείλει να μας προβληματίσει σε μεγάλο βαθμό – γνωρίζοντας βέβαια πως η Ρωσία προσπαθεί να διεισδύσει στην Ελλάδα, ενώ η μοναδική βοήθεια που είναι σε θέση να μας προσφέρει δεν είναι νέα δάνεια, αλλά οι επενδύσεις, οι χαμηλότερες τιμές στην ενέργεια, καθώς επίσης το άνοιγμα της αγοράς της στα ελληνικά προϊόντα.
Για να επιτευχθεί όμως κάτι τέτοιο, θα έπρεπε η ελληνική κυβέρνηση να είναι εξαιρετικά ικανή, κατορθώνοντας να εκμεταλλευθεί τα αναπάντεχα πλεονεκτήματα που προσφέρονται στη χώρα – χωρίς να έλθει σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση της Γερμανίας, η οποία φυσικά δεν έχει καμία πρόθεση να ελαφρύνει το χρέος μας.
Εν προκειμένω δεν την κακολογούμε καθόλου, αφού αυτά που είπε ο κ. Σόιμπλε απαντώντας έμμεσα στον πρόεδρο Obama (προσφέρει κακή υπηρεσία όποιος συμβουλεύει την Ελλάδα πως πρέπει να διεκδικήσει τη διαγραφή χρεών της), εννοώντας ότι ακόμη και αν διαγραφεί όλο το χρέος μας σύντομα θα βρεθούμε ξανά στην ίδια θέση, λέγονται δυστυχώς και από πολλούς Έλληνες – οι οποίοι δεν προσφέρουν καθόλου καλές υπηρεσίες στην πατρίδα μας.
Με απλά λόγια, ακόμη και όταν πιστεύει κανείς πως εάν υιοθετήσουμε τις απαιτούμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (ανάλυση), το χρέος μας θα γίνει βιώσιμο (κάτι με το οποίο φυσικά δεν συμφωνούμε, ειδικά επειδή στο υπέρογκο δημόσιο έχει προστεθεί πια ένα τεράστιο ιδιωτικό που δεν υπήρχε καν το 2010, ενώ οι τράπεζες μας είναι υπερχρεωμένες κοκ.), δεν έχει καμία λογική να τοποθετείται δημόσια εναντίον της διαγραφής χρέους – ενώ οφείλει να γνωρίζει πως οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι ποτέ εύκολο να υιοθετηθούν από τους Πολίτες μίας φτωχοποιημένης χώρας που δεν βλέπουν καμία προοπτική για το μέλλον τους, ακριβώς λόγω της υπερχρέωσης.
Επίλογος
Οι εξελίξεις στον πλανήτη είναι ραγδαίες, κρίνοντας μεταξύ άλλων από τη συμφωνία ελευθέρου εμπορίου TPP (Trans Pacific Partnership) – από την οποία αποκλείσθηκε η Κίνα από τις Η.Π.Α. (Obama), ενώ θεωρείται πως πέθανε μετά την εκλογή του κ. Trump. Σήμερα όμως η Κίνα διεκδικεί την αναβίωση της συμφωνίας υπό την ηγεσία της (πηγή) – στηριζόμενη από την Αυστραλία, για την οικονομία της οποίας είναι απαραίτητη η κινεζική αγορά.
Αναμφίβολα λοιπόν η Δύση διασπάται, ενώ ο πλανήτης γίνεται πολύ-πολικός, χωρίς να γνωρίζει κανένας τι θα συμβεί στο μέλλον – σημειώνοντας πως ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας δήλωσε ότι, «Θα δραστηριοποιηθεί για να επιτευχθεί μία συμφωνία ελευθέρου εμπορίου μεταξύ των 16 χωρών της Ασίας και του Ειρηνικού, η οποία θα αποκλείει τις Η.Π.Α.«.
Στα πλαίσια αυτά, απαιτείται πολύ μεγάλη προσοχή από τις μικρότερες χώρες, όπως η Ελλάδα, καθώς επίσης η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση μεταξύ των κομμάτων και των Πολιτών τους – εάν δεν θέλουν να καταλήξουν στα σκουπίδια της ιστορίας.
http://www.analyst.gr/2016/11/17/to-domino-ton-exelixeon/
