Άννα
μοναχή
Παναγιώτατε
Σεβασμιώτατε
Άγιε
Καθηγούμενε
Κύριοι
Καθηγηταί
Παιδιά
μου, νέοι και νέες του Χριστού μας
Χαίρομαι
ιδιαιτέρως που μου δίνετε την ευκαιρία να απευθύνω χαιρετισμό σε αυτήν την
ημερίδα που αναφέρεται στον Άγιο γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη, τον οποίο πολύ αγαπώ
και για τον οποίο τόσα και τόσα έχω διαβάσει, έχω ακούσει αλλά και έχω διδαχθεί
από τον Άγιο Μόρφου Νεόφυτο όταν πάω στην Κύπρο και τον συναντώ και για πολλές
ώρες τον ακούω γεμάτη αυτιά, να μιλά για το πρόσωπο αυτού του σύγχρονου αγίου,
του Αγίου Ιακώβου του Τσαλίκη. Θαυμάζει κανείς πως τόσο μας αγαπά ο Χριστός
μας, που σ’αυτές τις έσχατες ημέρες μας έστειλε τέτοια αναστήματα πνευματικά,
τέτοιους αγίους άνδρες, όπως τον γέροντα Πορφύριο, τον γέροντα Παίσιο, τον
γέροντα Ιάκωβο. Εμείς βέβαια επειδή ζούσαμε τον γέροντα μας Πορφύριο, δεν
πήγαμε ποτέ να συναντήσουμε τον γέροντα Ιάκωβο, ενώ ακούγαμε από αδελφούς για
εκείνον διάφορα θαυμαστά, και ο ίδιος ο γέροντας Πορφύριος έλεγε πως αυτός
είναι ένας άγιος ταπεινός, ένας κρυφός
άγιος και έστελνε πολλά πνευματικά του παιδιά να τον συναντήσουν να πάρουν την
ευχή του.
Θυμάμαι
όμως ένα περιστατικό που έγινε μετά ακριβώς την κοίμηση του. Είχα ένα φιλικό
ζευγάρι νέων που αγαπιόντουσαν και συζούσαν, και εγώ παραινετικά μιλώντας τους
έλεγα να παντρευτούν, να μη ζουν έτσι και αμαρτάνουν και λυπούν το Χριστό. Τους
έλεγα μάλιστα πως ο Χριστός τους έδωσε τόσην αγάπη, έτσι ώστε να ταιριάζουν
μεταξύ τους και θα έπρεπε και εκείνοι να εκτιμήσουν αυτό το δώρο του Θεού, ότι
τους γνώρισε μεταξύ τους και να τηρούν το νόμο του, που μας μιλά για την ένωση
δύο ανθρώπων μέσα στο γάμο. Κάποια φορά, πήρα την απόφαση να πάω να προσκυνήσω
στο τάφο του γέροντος Ιακώβου, στην ιερά μονή του οσίου Δαυίδ του Γέροντος. Και
τότε οι δυο μου φίλοι έδειξαν ενδιαφέρον να έρθουν μαζί μου σε αυτό το ταξίδι.
Ξεκινήσαμε λοιπόν μια ηλιόλουστη μέρα και μέσα από μιαν υπέροχη δασική διαδρομή
φτάσαμε στο μοναστήρι του γέροντος. Αφού προσκυνήσαμε ο μοναχός μας έδειξε τα κελιά
μας, τότε μας χώρισαν αλλού να κοιμηθούνε οι άνδρες και αλλού οι γυναίκες. Οι
φίλοι μου λίγο δυσανασχέτησαν γι’αυτόν τον χωρισμό, και εγώ βλέποντας τους,
τους είπα ’τι κάθεστε και στεναχωριέστε; ένα βράδυ θα μείνετε χώρια και τα
βάψατε μαύρα; Να!! Εδώ είναι ο τάφος ενός αγίου που μόλις τώρα κοιμήθηκε. Ας
κάνουμε προσευχή να μας δείξει ο άγιος τον δρόμο τον οποίο πρέπει να
ακολουθήσετε, αφού τόσο αγαπιόσαστε. Και αυτοσχέδια παρακαλέσαμε τον γέροντα να
μας στείλει ένα μήνυμα. Την άλλη μέρα, μετά τη Θεία Λειτουργία αναχωρήσαμε.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο, εγώ μπροστά οδηγώντας και πίσω εκάθησαν εκείνοι. Λίγο
πιο κάτω από το μοναστήρι στο δρόμο δεξιά, φάνηκε μια γριούλα συγκύπτουσα με
σηκωμένο το χέρι, κάνοντας μας νόημα να σταματήσουμε για να την πάρουμε. ‘Α!’
τους λέω, ‘μια γιαγιούλα! Να σταματήσουμε να την πάρουμε’. ‘Ναι’ μου είπαν κι
εκείνοι συμφωνώντας μαζί μου. Άνοιξα την πόρτα του συνοδηγού και παρόλο την
ηλικία της η γιαγιά μπήκε πολύ γρήγορα και κάθισε στη θέση της. Μόλις ξεκίνησα,
χωρίς να προλάβουμε να συστηθούμε η γιαγιά γύρισε το κεφάλι της κοιτώντας το
ζευγάρι στο πίσω κάθισμα και άρχισε να μιλά αποκλειστικά σ’αυτούς λέγοντας τους
‘Να έχετε σεβασμό ο ένας στον άλλον αν θέλετε να στεριώσει ο γάμος σας. Και
γρήγορα να παντρευτείτε να έρθει η ευλογία του Θεού στα κεφαλάκια σας. Ακούτε
τι σας λέω; Μη χάσετε το σεβασμό και την εκτίμηση’. Γυρνώντας σε λίγο το
πρόσωπό της προς εμένα και χαμογελώντας, δίδοντας μου ευχές μου είπε ‘Σταμάτα!
Σταμάτα εδώ να κατέβω’ και άνοιξε την πόρτα και πετάχτηκε γρήγορα έξω λέγοντας
πολλές φορές ‘Ευχαριστώ! Ευχαριστώ! Στην ευχή του Θεού!’.
Εμείς
μείναμε με το στόμα ανοιχτό, κοιτώντας ο ένας τον άλλο απορημένοι, άναυδοι από
το γεγονός. Τότε γρήγορα έστρεψα το βλέμμα μου στο καθρέφτη για να δω τη
γιαγιά. Και τι να δω!! Η γιαγιά έκαμε υποκλίσεις σε μας που απομακρυνόμασταν
και εξαφανίστηκε. Καταλάβαμε πως ο γέροντας Ιάκωβος μας έδωσε την απάντηση που
περιμέναμε και πράγματι αυτό το ζευγάρι τήρησε το σεβασμό και ευτύχησε. Από
τότε όταν μου μιλούν για τον γέροντα ή όταν εγώ μιλώ γι’αυτόν θυμάμαι αυτό το
περιστατικό και συμβουλευτικά το αναφέρω στους νέους μας, Εύχομαι η ημερίδα
αυτή να πετύχει το σκοπό της που δεν είναι άλλος από την διάδοση της πατερικής
παράδοσης στο σύγχρονο κόσμο. Σήμερα στις τόσο ανήσυχες ημέρες μας οι λόγοι των
σύγχρονων γερόντων ακουμπούν, ξεκουράζουν, αναπαύουν και διδάσκουν τον σύγχρονο
άνθρωπο γιατί είναι βγαλμένοι μέσα από το βίωμα του Θεού στη ζωή τους. Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας.
Η
καθηγουμένη
Του
Ιερού ησυχαστηρίου του Αγίου Πορφυρίου του
Καυσοκαλυβίτου
Άννα
μοναχή
