Ἐκδηλώσεις ἀλλοθρήσκων μέσα στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ροτόντας, στή Θεσσαλονίκη, τολμᾶ καί ἐγκρίνει ἡ βέβηλη ἀπόφαση τοῦ κ. Μπαλτᾶ, Ὑπουργοῦ Πολιτισμοῦ καί Ἀθλητισμοῦ, πού ἐκδόθηκε στίς 4.2.2016, ἀγνοώντας τούς ἱερούς κανόνες καί τήν πατρογονική θεοσέβεια τῶν Ἑλλήνων.
Περιφρονώντας
ἐπιδεικτικά τήν ἱερότητα χώρου καθαγιασμένου μέ ἱερά λείψανα καί αἷμα
Μαρτύρων, χώρου ὅπου τελεῖται ἡ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ γιά 1300
χρόνια, ἀποφασίζει ἀσύστολα «χρήσεις κοσμικοῦ χαρακτήρα», ὅπως
spiritsuals, βραδιές μουσικῶν παραλληλισμῶν (μπαρόκ, ὀθωμανική μουσική,
ἀκόμα και ἀρχαία μουσική)!
Ἱστορία τῆς Ροτόντας
- Ἀρχικά χτίστηκε γιά νά χρησιμοποιηθεῖ ὡς μαυσωλεῖο, χωρίς ὅμως τελικά να γίνει αὐτό.
- Εἶναι ὁ πρῶτος χριστιανικός Ναός ἀμέσως μετά τή λήξη τῶν διωγμῶν τῶν Χριστιανῶν.
- Αὐτοκρατορικός Ἱερός Ναός τῶν Ἀσωμάτων γιά περισσότερα ἀπό 1200 χρόνια, ὁ ὁποῖος διετέλεσε καί Μητροπολιτικός Ναός τῆς Θεσσαλονίκης.
- Τό 1590 βεβηλώνεται ἀπό τούς Τούρκους, μέχρι τό 1912.
- Μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλονίκης ἀπό τόν τουρκικό ζυγό, καθαγιάζεται ἐκ νέου καί ἀποδίδεται στή λατρεία τοῦ Ὑψίστου, ὡς ἱερός Ναός τοῦ μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου, μέχρι σήμερα.
Ἡ τελικὴ ἀπόφαση
Ἡ
ὑπουργική αὐτή ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ καί Ἀθλητισμοῦ εἶναι
ἀντίθετη στούς θείους καί ἀνθρωπίνους νόμους. Ἀποτελεῖ κατάφωρη προσβολή
τοῦ θρησκευτικοῦ συναισθήματος τοῦ λαοῦ μας.
Το
Ὑπουργεῖο δέν ἀπευθύνεται κἄν στην Ἐκκλησία, ἔστω θεωρώντας τη
γνωμοδοτικό ὄργανο, ἀρνούμενο κατ’ οὐσίαν, νά ἔχει ἄποψη ἡ Ἐκκλησία πάνω
σέ θέμα θρησκευτικό καί ἐκκλησιαστικό, πού ἄμεσα την ἀφορᾶ.
Ὁ
φανερός στόχος τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς εἶναι ἡ ἀποϊεροποίηση τοῦ χώρου τοῦ
πανάρχαιου αὐτοῦ Ναοῦ. Ἑνός Ναοῦ πού ἔχει ἀποτυπωμένη ἐπάνω του ὅλη τήν
ἱστορία τῆς ἀρχαίας αὐτῆς πολιτείας : τῆς ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ
Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Δημητρίου καί πάνω ἀπό ἑκατό
μαρτύρων καί ἁγίων τῆς ἁγιοτόκου Θεσσαλονίκης.
Ἡ εὐθύνη μας
Δέν
εἶναι δυνατόν σήμερα, πού πολλοί κόπτονται περί τῆς κατασκευῆς
ἰσλαμικοῦ τεμένους γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν θρησκευτικῶν ἀναγκῶν τῶν
μειονοτήτων πού διαβιοῦν στήν Πατρίδα μας, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι νά
παραδίδουμε «σέ κοινή χρήση» χώρους, πού λειτούργησαν ὡς «τά ἱερά καί
ὅσια» τῆς Φυλῆς. Ἀσφαλῶς στή Θεσσαλονίκη βρίσκονται πολλοί χῶροι πού
μποροῦν νά φιλοξενήσουν ποικίλων εἰδῶν κοσμικές ἐκδηλώσεις. Δέν
χρειάζεται οἱ ἰθύνοντες νά πολεμοῦν τόσο ἀπροκάλυπτα τήν Πίστη μας.
Εὐθύνη,
λοιπόν, ὅλων τῶν σύγχρονων Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, ὅσοι αἰσθάνονται
εὐγνώμονες ἀπόγονοι τόσων Μαρτύρων και Ἡρώων, εἶναι νά ἀγωνιστοῦν γιά τή
διατήρηση τῆς ἱερότητας τοῦ χώρου καί ἄρα τήν ἐπαναχρησιμοποίησή του ὡς
ἱεροῦ Ναοῦ, μετά τήν ἀποκατάστασή του.
Πηγή
