Μέ
βαθιά λύπη, παρακολουθοῦμε τίς ἐξελίξεις πού ἀφοροῦν στήν ἵδρυση Τμήματος
Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν, ἐντός τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ πού βρίσκεται στήν πόλη
μας, τήν Συμβασιλεύουσα.
Εἴμαστε οἱ Θεσσαλονικεῖς, τά γνήσια παιδιά τοῦ Ἀποστόλου
Παύλου. Εἴμαστε ἄντρες καί γυναῖκες, νέοι καί ἡλικιωμένοι, κληρικοί καί λαϊκοί,
Καθηγητές ἀλλά καί ἁπλοί μεροκαματιάρηδες, φοιτητές καί μαθητές.
Ἀγαπᾶμε τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας καί τήν Πατρίδα
μας. «Ἀδελφούς ἀγαπημένους ἀπό τόν Θεό»
μᾶς ἀποκαλεῖ ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, καί τονίζει στήν, Α΄ πρός Θεσσαλονικεῖς,
ἐπιστολή του, ὅτι γίναμε μιμητές ὄχι μόνο αὐτοῦ ἀλλά καί τοῦ Κυρίου, διότι,
κάτω ἀπό σκληρό διωγμό, ἀποδεχτήκαμε τό
κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου μέ τήν χαρά πού δίνει τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Ἑμεῖς λοιπόν, οἱ ἀδελφοί τοῦ πρωτοκορυφαίου
Ἀποστόλου, τά ἀγαπημένα παιδιά τοῦ Θεοῦ, πῶς νά δεχτοῦμε νά βλασφημεῖται τό
ἅγιο ὄνομα τοῦ Κυρίου μας ἀπό τό Ἰσλάμ, πού τόν θεωρεῖ ὡς ἕναν ἁπλό προφήτη, κατώτερο μάλιστα τοῦ
Μωάμεθ;
Πῶς νά ξαναφορτωθοῦμε τόσο εὔκολα καί ἁπλά αὐτήν τήν κατάρα καί τήν
σκλαβιά, πού τόσους αἰῶνες μᾶς ταλαιπώρησε καί χρειάστηκαν ποταμοί αἵματος γιά
τήν ἐλευθερία;
Πῶς νά φέρουμε στό ἴδιο μας τό σπίτι τό βιβλίο πού γεννᾶ καί ἀνατρέφει τή
βία;
Ἔχουμε ὅμως καί ἄλλη μιά βαριά παρακαταθήκη, ὡς
Θεσσαλονικεῖς: τήν ἁγία βιοτή ἑνός νεαροῦ παλικαριοῦ, τοῦ πολιούχου τῆς πόλης
μας ἁγίου Δημητρίου. Ὁ μεγαλομάρτυρας Ἅγιος, ὑπέστη τά πάνδεινα γιά τόν
ἠγαπημένο του Χριστό! Στό τέλος θυσίασε καί τήν ἴδια του τή ζωή γιά νά μήν Τόν
ἀρνηθεῖ!
Πῶς λοιπόν, θά ξανα-αντικρύσουμε καί πάλι τό σεπτό πρόσωπο τοῦ μυροβλύτη ἁγίου
μας;
Πῶς θά ξανακοιτάξουμε τό φωτεινό ἀλλά ἐλεγκτικό
του βλέμμα; Ἄλλωστε, ἑμεῖς σήμερα δέν καλούμαστε νά θυσιάσουμε τή ζωή μας, ἀλλά
νά ποῦμε ἕνα μεγάλο «ΟΧΙ» στήν διδασκαλία πού ἀρνεῖται τόν Θεάνθρωπο Χριστό!
Ἄς κλίνουμε ὅλοι μαζί τό γόνυ, ἄς στρέψουμε τή
ματιά μας στόν Οὐρανό θερμοπαρακαλῶντας τόν γλυκύτατο Χριστό μας νά μᾶς
ἀπαλλάξει ἀπό τούτη τήν μάστιγα! Ὁ
Κύριός μας μᾶς διαβεβαίωσε, ὅτι ἐάν δύο ἀπό ἑμᾶς συμφωνήσουν πάνω στή γῆ γιά κάθε
πράγμα πού θά ζητήσουν, θά τούς γίνει ἀπό τόν Πατέρα Του πού εἶναι στούς οὐρανούς.
Πόσο μᾶλλον, θά πραγματοποιήσει τό δικό μας αἰτούμενο, ὅλων ἡμῶν τῶν ἀγαπημένων
Του Θεσσαλονικέων;
Γένοιτο Κύριε!
Λαός τῆς Θεσσαλονίκης
