Παραμυθία σημαίνει παρηγοριά. Όχι επειδή το λένε τα λεξικά, αλλά επειδή το νιώθεις κοιτώντας την εικόνα Της.
Πιστό
αντίγραφο αυτής της εικόνας (φτιαγμένο στο Βατοπαίδι) υπάρχει στο
μοναστήρι των Ταξιαρχών στον Αγ. Γεώργιο Πηλίου, που σήμερα πανηγυρίζει
την απαντοχή, την αφημένη στο χέρι της Μάνας -που κρατάει το μικρό χεράκι
του Γυιού.
Πήγαμε
χθες στον εσπερινό και Της είπαμε (με το γνωστό μας θράσος) να
συνεχίσει να κρατά το χέρι του Μωρού Της, μην Το αφήσει να πέσει πάνω
μας με την οξύτητα της δίκαιης τιμωρίας.
Την κοιτάξαμε κουρασμένα (όλα γύρω μας, φέρνουν κόπωση) και ψελλίσαμε λέξεις, που μπορεί να ήταν και προσευχή.
Εκείνη χαμογέλασε -μέσα μας- μικρά φαναράκια ελπίδας....Είχε αρχίσει να νυχτώνει.
Στον κόσμο νυχτώνει νωρίς πια. Η Κυρά δεν σώνει να ανάβει κεράκια για την πορεία των κουρασμένων.
Η Κυρά η Παραμυθία, η Κυρά η παρηγορήτρα, η Παναγιά με τα βελούδινα χέρια τα γρατσουνισμένα από τις τραχιές μας καρδιές....
Κύριε, αν δεν λυπηθείς εμάς, λυπήσου τα χέρια Της, που έχουν τις γρατσουνιές μας.
Είναι τα χέρια της Μάνας Σου!
Έλενα
