Ρακοβαλῆ Ἀθανασίου Καθηγητοῦ
Στὴν Ξάνθη πρὶν ἀπὸ περίπου εἴκοσι χρόνια συζητώντας σὲ μία παρέα φίλων ἔμαθα τὸ ἑξῆς καταπληκτικό, ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ζοῦσε ἀπὸ τὰ θερμοκήπιά του.
Κάθε χρόνο πλήρωνε ἕνα μεγάλο ποσὸ χρημάτων γιὰ νὰ ἀγοράσει σπόρους ντομάτας ποὺ τοὺς ἐφτίαχναν τὰ ἐργοστάσια τῆς Ὀλλανδίας. «Καλὰ γιατί δὲν κρατᾶς κάποια φυτὰ γιὰ νὰ παράγεις ἐσὺ ὁ ἴδιος σπόρο»; ρώτησα γεμάτος ἀπορία. «Δεν γίνεται γιατί εἶναι ὑβρίδια καὶ ὁ σπόρος ποὺ θὰ κρατήσεις, ἂν τὸν σπείρεις γιὰ δεύτερη χρονιὰ δὲν θὰ σοῦ δώσει καθόλου παραγωγή…ἔχουν ἐπέμβει μέσα στὸν πυρήνα τοῦ φυτικοῦ κυττάρου». «Γιατί τότε δὲν σπέρνεις μία ντόπια ποικιλία;» «Γιατί δὲν ὑπάρχουν πιὰ ντόπιοι σπόροι…κανεὶς δὲν φρόντισε νὰ κρατήσει, χάθηκαν τὰ τελευταῖα χρόνια, ὅλοι πιὰ ἀγοράζουμε ὀλλανδικοὺς σπόρους.»
– «Ἂν εἶναι δυνατόν», ἀναφώνησα ἔκπληκτος. Βλέποντας τὴν ἔκπληξή μου συμπλήρωσε: «Αὐτὸ δὲν συμβαίνει μόνο μὲ τὴν ντομάτα, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ἀγγούρι καὶ μὲ τὴν πιπεριὰ καὶ μὲ τὶς μελιτζάνες …μὲ ὅλα σχεδὸν τὰ φυτά. – «Δηλαδή εἴμαστε πλήρως ἐξαρτημένοι! Ἂν γιὰ κάποιο λόγο δὲν μᾶς πουλήσουν σπόρο δὲν θὰ ἔχουμε τί νὰ σπείρουμε, τί νὰ φᾶμε.»
– «Ἔτσι ἀκριβῶς» συμφώνησε ὁ ἄνθρωπος, ὁλοκληρώνοντας τὴν ἔκπληξή μου. Συζητώντας στὸ Ἅγιον Ὄρος μὲ ἕναν ἀπὸ τούς κηπουροὺς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου, μοῦ ἐπιβεβαίωσε ὅτι ὄντως ἔτσι ἔχει ἡ κατάσταση. «Γιατί δὲν κάνετε κάτι ρώτησα;»
– «Ψάξαμε, φτάσαμε μέχρι τὴν Πελοπόννησο ρωτώντας παλιοὺς μπαξεβάνηδες(=κηπουροὺς) ἂν ἔχουν κρατήσει σπόρους, δυστυχῶς δὲν βρήκαμε! Εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν αὐτὰ τὰ παράλογα καὶ φοβερὰ πράγματα;»
Δυσκολευόμουν νὰ τὰ ἀποδεχτῶ. Μετὰ ἀπὸ μερικοὺς μῆνες στὴν ὀνομαστικὴ ἑορτὴ ἑνὸς φίλου γεωπόνου ἀνάμεσα στοὺς ἐπισκέπτες ἦταν ἕνας καθηγητὴς πανεπιστημίου τῆς Γεωπονίας. Ρώτησα γιὰ τὸ θέμα καὶ ὄχι μόνο ἐπιβεβαίωσε ὅλα τὰ προηγούμενα, ἀλλὰ συμπλήρωσε τὰ ἑξῆς. Ἔχουν χαθεῖ πολλὲς ποικιλίες ἀπὸ πολλὰ εἴδη φυτῶν. Πρὶν ἀπὸ χρόνια βλέποντας τὸν κίνδυνο ἀποφασίσαμε στὴν σχολὴ νὰ δημιουργήσουμε μία «τράπεζα σπόρων». Ἐπενέβη τὸ Ὑπουργεῖο καὶ μᾶς διέταξε νὰ τὴ διαλύσουμε, γιατί διαμαρτήρηθηκαν οἱ ἔμποροι ποὺ εἰσάγουν καὶ πωλοῦν τοὺς σπόρους καὶ θὰ κινδύνευε ἕνας κλάδος τῆς οἰκονομίας, εἶπε κουνώντας μὲ πίκρα καὶ ἀγανάκτηση τὸ κεφάλι του.
Παρακολουθώντας τὴ σύγκρουση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης μὲ τὶς Η.Π.Α. γιὰ τὸ θέμα τῶν μεταλλαγμένων σπόρων καὶ τροφίμων καὶ ἀναρωτιόμουν γιατί τοὺς καίει τόσο πολὺ τὸ ζήτημα Δὲν εἶναι θέμα μόνο ὑγείας, (ποὺ τὰ τρόφιμα εἶναι ἤδη «μολυσμένα» μὲ τὰ φυτοφάρμακα, τὶς ὁρμόνες, τὰ λιπάσματα καὶ προκαλοῦν ἢ συμβάλλουν στὴν ἐμφάνιση καρκίνων, τώρα θὰ γίνουν ἀκόμα χειρότερα μὲ τὰ μεταλλαγμένα) εἶναι καὶ θέμα ἐξουσίας, θὰ ἔλεγα ὅτι εἶναι κυρίως θέμα ἐξουσίας. Ὅπως φαίνεται, σὲ λίγο κανένας ἁπλὸς ἄνθρωπος δὲν θὰ μπορεῖ νὰ παράγει φυτικὰ τρόφιμα. Τὰ ἐργοστάσια θὰ ἐλέγχουν τοὺς σπόρους, ἄρα καὶ τὰ τρόφιμα. Θὰ ἀποκτήσουν ἔτσι δικαίωμα ζωῆς καὶ θανάτου πάνω στοὺς πληθυσμούς.
Ἡ δυνατότητα ποὺ εἶχε τὸ ἀνθρώπινο εἶδος ἐδῶ καὶ χιλιετίες νὰ παράγει ἐλεύθερα τὰ τρόφιμά του θὰ καταστραφεῖ. Αὐτὴ εἶναι «ἡ δημιουργικὴ καταστροφή», ποὺ ἐπαγγέλεται ἡ Νέα Ἐποχὴ; Μὲ αὐτὲς τὶς μεθόδους προωθεῖται ἡ παγκοσμιοποίση καὶ ἡ Νέα Τάξη πραγμάτων; Ἔτσι ἑτοιμάζεται ὁ δρόμος γιὰ τὴν παγκόσμια δικτατορία; Εἶναι δυνατὸν αὐτὰ τὰ πράγματα νὰ συμβαίνουν στὰ ἀλήθεια; Τόσο πολὺ διεστραφήκαμε; Τί ἐφιάλτης εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔρχεται; Μήπως γι’ αὐτὸ ἔλεγε ὁ γέροντας ὅτι ζοῦμε στὸν καιρὸ τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ κοιμόμαστε μὲ τὰ παπούτσια;
Πηγή , http://www.triklopodia.gr/
https://simeiakairwn.wordpress.com
