Ο Νταρμαμίτα των Γιόνα ή Γιαβάνα, όπως ονόμαζαν τους Έλληνες άφησε πίσω του μια φήμη που ακόμα συνοδεύει τους Έλληνες σε αυτές τις περιοχές του κόσμου, ως ιδρυτής της «Εποχής των Γιαβάνα», της εποχής των Ελλήνων!
Ο Δημήτριος ήταν γιος του Ευθύδημου του αυτοανακηρυχθέντος βασιλιά του ανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών. Ο Ευθύδημος ονομάστηκε βασιλιάς της Βακτριανής ερχόμενος σε σύγκρουση με τον Αντίοχο Γ’ των Σελευκιδών. Ηττήθηκε μάλιστα από τον Σελευκίδη βασιλέα στη μάχη του ποταμού Άρειου.
Αντιμετώπισε όμως επί τρία χρόνια την σελευκιδική πολιορκία της πρωτεύουσάς του, των Βάκτρων, και εν τέλει κέρδισε την αναγνώριση του βασιλικού του τίτλου από τον αντίπαλό του. Βασικός διαπραγματευτής της συνθήκης ειρήνης ήταν ο Δημήτριος αν και ήταν μόλις 16 ετών τότε. Μάλιστα τόσο εντυπωσιάστηκε από τον νεαρό πρίγκιπα ο Αντίοχος που του πρόσφερε το χέρι της κόρης του, αναφέρει ο ιστορικός Πολύβιος.
Τον Ευθύδημο διαδέχτηκε στον θρόνο ο γιος του Δημήτριος σε ηλικία περίπου 22 ετών. Αφού για χρόνια αγωνίστηκε να αναπτύξει το κράτος του ο Δημήτριος, εκμεταλλευόμενος την πτώση της δυναστείας των Μαουρύα στην Ινδία από έναν σφετεριστή στρατηγό αποφάσισε να κατακτήσει την χώρα. Οι βασιλείς των Μαουρύα ήταν σύμμαχοι των Ελλήνων και αυτό αποτελούσε καλή πρόφαση για τον Δημήτριο.
Ο Δημήτριος ξεκίνησε την εισβολή από την Αραχωσία, νότια του Ινδοκαύκασου (Χίντο Κους), στο σημερινό Αφγανιστάν, όπου κατοικούσαν πολλοί Έλληνες ήδη από το πέρασμα από εκεί του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μετά. Η περιοχή ανήκε στους Ινδούς. Φαίνεται πως ο Δημήτριος μετά την κατάκτηση ίδρυσε εκεί την πόλη Δημητριάδα όπου εγκατέστησε Έλληνες. Τόσο οι αρχαίες πηγές όσο και τα αρχαιολογικά ευρήματα αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες της ελληνικής παρουσίας εκεί και του περάσματος του Δημητρίου.
Ορισμένες πηγές θέλουν τον Δημήτριο να προήλασε μέχρι τα Πάτνα στην ανατολική Ινδία, νότια του Νεπάλ. «Αυτοί που ήταν μετά τον Αλέξανδρο έφτασαν στον Γάγγη και στα Παταλιπούτρα (Πάτνα)», αναφέρει ο Στράβων. Ινδικές πηγές αναφέρουν επίσης την εισβολή του Δημητρίου. Ο Δημήτριος κυριάρχησε στο σημερινό Πακιστάν, το Αφγανιστάν και μεγάλο μέρος της Ινδίας.
Ουδέποτε έχασε μάχη και για αυτό έλαβε από τους υπηκόους του τον τίτλου «ανίκητου βασιλέως». Το έργο του στην Ινδία συνέχισαν για μεγάλο διάστημα οι διάδοχοί του. Ο Δημήτριος πιστεύεται ότι πέθανε γύρω στο 180 π.Χ. Ωστόσο καμία πηγή δεν αναφέρει σχετικά κάτι με ακρίβεια. Όχι άδικα σύγχρονος Βρετανός ιστορικός χαρακτηρίζει τον Δημήτριο τον βασιλιά Αίνιγμα της ιστορίας της Ασίας.
πηγή: slpress.gr
