«Είναι πλέον εμφανές σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους ότιο ρατσισμός είναι η νέα μαγεία. Μόλις σε στιγματίσουν ως "ρατσιστή", κάποιοι δεν θα θεωρούν ανήθικο να σου επιτεθούν ή και ακόμα χειρότερα». - Steve Browne.
«Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο ρατσισμός, όπως η μαγεία, είναι μιαδύσκολη κατηγορία για να υπερασπιστείς τον εαυτό σου από αυτήν. Ο λόγος είναι ότι η λέξη δεν έχει πλέον κάποιο καθορισμένο νόημα». - Larry Auster.
Οι Ρωμαίοι είχαν τις αρένες τους και τα λιοντάρια που περίμεναν να κατασπαράξουν τους χριστιανούς, αυτούς τους οπαδούς της «κακόβουλης δεισιδαιμονίας». Η Αγγλία της Ελισαβετιανής Εποχής είχε το βάρβαρο «σπορ» με μία αρκούδα που την έριχναν σε έναν περιφραγμένο λάκκο και την βασάνιζαν προς τέρψιν του κοινού. Ο Μεσαίωνας είχε το κυνήγι των μαγισσών με τις «υπηρέτριες του Σατανά» που μετά από «δίκη» τις έριχναν στην πυρά ή τις έστελναν στην κρεμάλα για να καθαρίσει η πουριτανικήκοινωνία τους. Η Γαλλική Επανάσταση είχε τις δικές της «δίκες» με τις γκιλοτίνες, κάτω από τις οποίες, με συνοπτικές διαδικασίες, έχαναν τα κεφάλια τους οι «εχθροί της επανάστασης» κατόπιν ετυμηγορίας του «Επαναστατικού Δικαστηρίου». Και ο σταλινικός μεσαίωνας είχε τις «δίκες της Μόσχας» με τις μαζικές διώξεις και εκτελέσεις των «εχθρών του λαού».
Η εποχή μας έχει το αδιάκοπο κυνήγι των «ρατσιστών».
Ο καθένας τρέμει στην ιδέα μήπως τον πούνε "ρατσιστή". Εάν κάποιον δεν τον χωνεύεις και θες να τον φέρεις σε αμηχανία, να τον στοχοποιήσεις, να συγκεντρώσεις τα πυρά επάνω του, αρκεί να τον πεις "ρατσιστή" και το κυνήγι θα ξεκινήσει.
Οι πιο πεπειραμένοι, αλλά και αφιερωμένοι - με θρησκευτικό ζήλο και φανατισμό - στο εν λόγω κυνήγι είναι οι αριστεροί.
Βέβαια σήμερα, το κυνήγι έχει εκσυγχρονισθεί, με κρατικές και υπερεθνικές χορηγίες, σπόνσορες και live μετάδοση.
Ο «ρατσισμός» είναι το νέο σεξουαλικό αμάρτημα για τους πολιτικώς ορθούς Πουριτανούς. Έχουν μια εμμονή με αυτό, σαν να πρόκειται για ένα νέο είδος λαγνείας.
Καθώς τα τελευταία σεξουαλικά ταμπού πέφτουν, νέα ταμπού προκύπτουν και αυτά είναι πολιτικά, ιδεολογικά μέχρι και… λεκτικά.
Μάλιστα κύριοι, το νέο κυνήγι μαγισσών δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις υποκρισίες, τις δολοπλοκίες και τις μισαλλοδοξίες του παρελθόντος.
Ποιοι έμποροι ναρκωτικών, ποιοι έμποροι ανθρώπων, ποιοι βιαστές, ποιοι παιδόφιλοι, ποιοι αποκεφαλιστές ανθρώπων, ποιοι απατεώνες πολιτικοί, ποιοι εγκληματίες ηγέτες και ηγετίσκοι, ποιοι νεκροθάφτες των λαών. Ξεχάστε τους. Εάν θες να κατονομάσεις την πιο αποκρουστική κατηγορία ανθρώπων δεν είναι δύσκολο. Όλοι τους ξέρουμε. Είναι οι «ρατσιστές». Και πρέπει να μείνουν μακριά από εμάς.
Ένα ντελίριο «αντιρατσιστικού» ηθικισμού κρατά έναν πληθυσμό σε κατάσταση ιδεολογικής σεμνοτυφίας, συμμόρφωσης και τρόμου.
Το κρεσέντο δηλώσεων και εκδηλώσεων κατά του «ρατσισμού» έχει οδηγήσει σε μια κατάσταση παράνοιας. Ο φόβος του να μην πεις το «λάθος» πράγμα, την λάθος λέξη, την λάθος στιγμή ή ακόμα να κάνεις την λάθος σκέψη. Ο τρόμος μήπως δώσεις την λανθασμένη εντύπωση στους άλλους. Μια αόριστη ενοχή και συνενοχή πρέπει να σε κατατρύχει. Βρισκόμαστε συνεχώς σε κατάσταση πανικού. Προσοχή, το κακό κρύβεται παντού και πρέπει να σταθούμε σε επαγρύπνηση εναντίον του. Εάν δείτε ή ακούσετε κάτι ύποπτο μην διστάσετε να το καταγγείλετε. Πρέπει να εκπαιδευτείτε να μάθετε να επισημαίνετε και να εντοπίζετε τις πιο σκοτεινές και αιρετικές μορφές. Χωρίς αυτούς η κοινωνία μας θα ήταν ιδανική.
Ο αγώνας, βέβαια, δεν είναι για το ρατσισμό, είναι για την εξουσία. Το κυνήγι μαγισσών δεν είναι για την καταπολέμηση του κακού, απλά αποβλέπει στο πως να εξουσιάζεις τις μάζες, σέρνοντας μέσα από το πλήθος κάποιο ανθρώπινο ον που θα το προσφέρεις ως «ανθρώπινη θυσία» στη συλλογική δύναμη του πλήθους και στο ηθικό κύρος των ιεροεξεταστών.
Το θύμα εξοβελίζεται και αποκόβεται από το πλήθος γιατί αρνείται να ακολουθήσει τις «αξίες», που έχει μάθει να ακολουθεί το υπόλοιπο πλήθος. «Αξίες» ανακατεμένες, βέβαια με ένα μείγμα φόβου και θριάμβου. Θριάμβου πάνω στην ευπάθεια του «αποβλητέου» ανθρωπίνου όντος και φόβου μήπως έρθει η ώρα και η δική μου υποκρισία, και η δική μου μικρή αμαρτία, εκτεθεί.
Η περίοδος με τις δίκες μαγισσών στην Ευρώπη του 15ου έως και 18ου αιώνα ήταν μια σκοτεινή εποχή διαδεδομένου ηθικού πανικού εξαιτίας κάποιων κακόβουλων σατανικών μαγισσών που λειτουργούσαν ως μια οργανωμένη απειλή για την Δυτική Χριστιανοσύνη.
Η κατηγορία ήταν εύκολη και το αποτέλεσμα της δίκης προδιαγεγραμμένο.
Οι "μάρτυρες" έπρεπε να εξυπηρετούν τον σκοπό της δίκης (καταδίκης). Οι δικηγόροι σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν... περιττοί. Άλλωστε, όπως ο "ρατσισμός", η μαγεία είναι ένα "αόρατο έγκλημα", όπως κυνικά θα πει ο πουριτανός δικαστής Thomas Danforth. Ο πρόεδρος της Δίκης του Σάλεμ.
Η αποκορύφωση του κυνηγιού των μαγισσών ήταν κατά τη διάρκεια των ευρωπαϊκών θρησκευτικών πολέμων από το 1580 έως το 1630. Εκτιμάται ότι συνολικά 40.000 έως 60.000 άτομα εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια των «δικών των μαγισσών».
Ανάμεσα στις πιο γνωστές δίκες ήταν οι δίκες των μαγισσών του Σάλεμ της Αμερικής (the Salem witch trials), που διοργανώθηκαν το 1692 και το 1693 στην αποικιακή Μασαχουσέτη.
Η ταινία “The Crucible”, («Οι Μάγισσες του Σάλεμ» ο ελληνικός τίτλος) του 1996, εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο του Άρθουρ Μίλερ, αναφέρεται στις Δίκες των μαγισσών του Σάλεμ.
Πρωταγωνιστούν ο Daniel Day-Lewis (ως John Proctor), ηWinona Ryder (ως Abigail Williams), ο Paul Scofield (ως δικαστής Thomas Danforth), ο Bruce Davison (ως αιδεσιμότατοςParris) και η Joan Allen (ως Elizabeth Proctor), η οποία και προτάθηκε για όσκαρ καλύτερου δεύτερου γυναικείου ρόλου. Μεγάλο μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε στις νησίChoate στο Essex της Μασαχουσέτης. Η ταινία είχε μέτριες επιδόσεις στο box office.
http://redskywarning.blogspot.gr/2017/02/blog-post_25.html
Το θύμα εξοβελίζεται και αποκόβεται από το πλήθος γιατί αρνείται να ακολουθήσει τις «αξίες», που έχει μάθει να ακολουθεί το υπόλοιπο πλήθος. «Αξίες» ανακατεμένες, βέβαια με ένα μείγμα φόβου και θριάμβου. Θριάμβου πάνω στην ευπάθεια του «αποβλητέου» ανθρωπίνου όντος και φόβου μήπως έρθει η ώρα και η δική μου υποκρισία, και η δική μου μικρή αμαρτία, εκτεθεί.
Η περίοδος με τις δίκες μαγισσών στην Ευρώπη του 15ου έως και 18ου αιώνα ήταν μια σκοτεινή εποχή διαδεδομένου ηθικού πανικού εξαιτίας κάποιων κακόβουλων σατανικών μαγισσών που λειτουργούσαν ως μια οργανωμένη απειλή για την Δυτική Χριστιανοσύνη.
Η κατηγορία ήταν εύκολη και το αποτέλεσμα της δίκης προδιαγεγραμμένο.
Οι "μάρτυρες" έπρεπε να εξυπηρετούν τον σκοπό της δίκης (καταδίκης). Οι δικηγόροι σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν... περιττοί. Άλλωστε, όπως ο "ρατσισμός", η μαγεία είναι ένα "αόρατο έγκλημα", όπως κυνικά θα πει ο πουριτανός δικαστής Thomas Danforth. Ο πρόεδρος της Δίκης του Σάλεμ.
Η αποκορύφωση του κυνηγιού των μαγισσών ήταν κατά τη διάρκεια των ευρωπαϊκών θρησκευτικών πολέμων από το 1580 έως το 1630. Εκτιμάται ότι συνολικά 40.000 έως 60.000 άτομα εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια των «δικών των μαγισσών».
Ανάμεσα στις πιο γνωστές δίκες ήταν οι δίκες των μαγισσών του Σάλεμ της Αμερικής (the Salem witch trials), που διοργανώθηκαν το 1692 και το 1693 στην αποικιακή Μασαχουσέτη.
Η ταινία “The Crucible”, («Οι Μάγισσες του Σάλεμ» ο ελληνικός τίτλος) του 1996, εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο του Άρθουρ Μίλερ, αναφέρεται στις Δίκες των μαγισσών του Σάλεμ.
Πρωταγωνιστούν ο Daniel Day-Lewis (ως John Proctor), ηWinona Ryder (ως Abigail Williams), ο Paul Scofield (ως δικαστής Thomas Danforth), ο Bruce Davison (ως αιδεσιμότατοςParris) και η Joan Allen (ως Elizabeth Proctor), η οποία και προτάθηκε για όσκαρ καλύτερου δεύτερου γυναικείου ρόλου. Μεγάλο μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε στις νησίChoate στο Essex της Μασαχουσέτης. Η ταινία είχε μέτριες επιδόσεις στο box office.
http://redskywarning.blogspot.gr/2017/02/blog-post_25.html
