Ένα σύννεφο στα Καυσοκαλύβια

Του Νώντα Σκοπετέα

 Αρχές του Δεκεμβρίου . Ο Αη Νικόλας έρχεται με χιόνια φορτωμένος . Θάλασσες αφρισμένες κι οι ναυτικοί όλοι με την ευχή του στα χείλη . Νικολοβάρβαρα ζυγώνουν . Φυλλομετρώ το συναξάρι , το βαγγέλιο του πιστού …

 Στο γύρισμα των σελίδων του ήχοι αγριεμένων κυμάτων , αντίφωνα αγέρηδων που μανιάζουν , βροχής ο χτύπος ο άμετρος, τρυπά τη γη . Τα μάτια μου εκστατικά μπροστά στο αγρίεμα του καιρού . Μυρίσματα από καυσόξυλα και τζάκια που φουντώνουν την πύρα τους , μετά της μέρας τον κάματο τον ιερό . Λίγο καψαλισμένο ψωμί με το πρώτο χρυσάφι απ τα λιόδεντρα σταγμένο πάνω του . Τις αισθήσεις μου οδηγεί η μνήμη . Λιγοστά τα καταφύγιά μου . Στο γύρεμά τους καταλαβαίνω πως μόνο η αληθινή ζωή γεννά τη νοσταλγία . Μα υπάρχει κι ο αδελφός δόξα τω Θεώ ! Εκείνος που δεν κράτησε τίποτα μόνο για τον εαυτό του . Που μοιράστηκε τις ευλογίες πολλαπλασιάζοντάς τις . Που τις έκοψε αντίδωρο και ψίχουλο το ψίχουλο χόρτασε μ΄αυτές μυριαρίθμητες πεινασμένες για Θεό ψυχές .
Αρχές του Δεκεμβρίου . Στο συναξάρι της δεύτερης μέρας του μια προσθήκη που σκόρπισε ελπίδα στα πέρατα της γης . Ενεπλήσθημεν χαράς ! Τη αυτή ημέρα Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Τώρα τις αισθήσεις μου τις οδηγεί ο ταπεινός σκυφτός Γέροντας . Άλλος ένας ταπεινός Γίγαντας που θα πρόσθετε και ο Κυρ-Φώτης στην γνωστή χορεία των ηρώων του … Ορμή κυμάτων ξανά .
 Των Καυσοκαλυβίων ο αρσανάς δεν φαίνεται απ τα θεριασμένα βουνά τους , που τον σκεπάζουν ολότελα . Απ το κοιμητήρι που οι λιγοστοί μοναχοί με τα μουσκεμένα κουκούλια και τα ράσα αποθέτουν στη γη το Αγιασμένο και πολυβασανισμένο σκήνωμα , δεν ξεχωρίζεις τίποτα ! Σταγόνες χοντρές παγώνουν πιότερο τα πρόσωπα και σμίγονται με την αλμύρα των ματιών που ασταμάτητα κυλά . Μια ομίχλη σαν σύννεφο μπροστά σου περιμένει τον ταξιδευτή της . Το χώμα που σκάφτηκε , μυρίπνοο κι αυτό ετοιμάζεται να μπλεχτεί με το μυρωμένο απ του Παναγίου Τάφου τα αρώματα σώμα του Πορφυρίου . Ίνα ώσι έν ! Ίνα ώσι έν ! Αντίλαλος στων Καυσοκαλυβίων τα βραχόσπαρτα μονοπάτια ! Σκέπασε η γη τον Άγιο . Ταξίδεψε το σύννεφο !
 Γαλήνεψε ο καιρός και φάνηκε το γαλάζιο του Θεού . Έμεινε παντοτινή η ευωδία και ο Ουρανός υποδέχθηκε το αλητόπαιδο του Χριστού ! Είκοσι χρόνια κύλησαν από εκείνο τον χειμώνα . Αγρύπνια στη χάρη του . Ασπασμός στο λουλουδοστόλιστο εικόνισμά του . Το φρέσκο ξύλο σιγά- σιγά ρουφά τα χρώματα των χαρισμάτων του . Και εμείς τις μνήμες όσων τον είδαν και τον άκουσαν . Όσων ψηλάφισαν την Αγιότητά του . Ακούμε ξανά την φωνούλα του να ψέλνει τον Ικετήριο κανόνα του Ιησού , φιλάμε τα χεράκια του , αυτά που ακόμα άφθορα σώζονται , εκεί δίπλα στην αυτοσχέδια ξυλόσομπά του στα Καλίσια , στον Αη Γεράσιμο , στο ευωδιαστό παράπηγμά του στο Μήλεσι εκεί που θέτει ακόμα νου και μπολιάζει με ελπίδα . Φίλος σας ο Χριστός βρε , αδελφός και Πατέρας ! Δεν βαστά την κόλαση στο χέρι !
Ένα απολυτίκιο ψέλνω , βγαλμένο γι αυτόν απ την ακάθαρτη ψυχή μου την μέρα που τ όνομά του γράφτηκε σιμά στον Θεηγόρο Προφήτη Αββακούμ . Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω για αυτόν που τόσο Τον εμεγάλυνε ;

Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες.

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο:Είδα και άκουσα έναν Άγιο .( 3 μέρη )

πηγή