Χριστουγεννιάτικη Εγκύκλιος Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγ. & Κονίτσης κ.Ανδρέα
Ἀγαπητοί
μου Χριστιανοί,
-Α-
Ὅταν μελετᾶμε τὸ ἱερὸ καὶ θεόπνευστο
βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καὶ μάλιστα τὰ κείμενα τῶν Προφητῶν, βλέπουμε ὅτι
τὸ κέντρο ὅλων σχεδὸν τῶν προφητειῶν εἶναι τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ,
ὁ Ὁποῖος ὑπῆρξε "ὁ Μέγας Ἀναμενόμενος". Στὸ βιβλίο τοῦ προφήτη
Δανιήλ, συγκεκριμένα, ἀναφέρεται τὸ ὄνειρο τοῦ βασιληᾶ Ναβουχοδονόσορος. Ἦταν ἡ
ἐποχὴ (6ος αἰ.πΧ.), ποὺ κρατοῦσε στὴν Βαβυλῶνα, τὴν πρωτεύουσα τοῦ βασιλείου
του πολλοὺς Ἰουδαίους αἰχμαλώτους, ἀνάμεσα στοὺς ὁποίους ἦταν καὶ ὁ ἐκλεκτός -
νέος στὴν ἡλικία - προφήτης Δανιήλ.
-Β-
Τὸ ὄνειρο τοῦ βασιληᾶ ἦταν πολὺ
συγκλονιστικό. Ὅταν, ὅμως, ξύπνησε δὲν μποροῦσε πιὰ νὰ τὸ θυμηθῇ. Γι' αὐτό,
προσκάλεσε τοὺς σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνας καὶ τοὺς ζήτησε νὰ βροῦν ποιὸ ἦταν τὸ
μυστηριῶδες ὄνειρο καὶ νὰ τὸ ἐξηγήσουν. Τοὺς ἐδήλωσε δέ, ὅτι ἄν δὲν τὸ
κατορθώσουν, θὰ τοὺς ἐθανάτωνε ὅλους. Ὅμως, παρὰ τὶς πιέσεις καὶ τὶς ἀπειλὲς
τοῦ Ναβουχοδονόσορος, κανένας δὲν μπόρεσε νὰ βοηθήσῃ τὸν βασιληᾶ νὰ τὸ θυμηθῆ,
ἀλλὰ οὔτε καὶ κανένας μπόρεσε νὰ τὸ μαντεύσῃ καί, φυσικά, νὰ τὸ ἐξηγήσῃ.
-Γ-
Ὅμως, ὁ Θεὸς ἀποκάλυψε στὸν Δανιὴλ
ποιὸ ἦταν τὸ ὄνειρο. Ἔτσι, χωρὶς νὰ χάσῃ καιρό, ἐμφανίστηκε μπροστὰ στὸν
βασιληᾶ καὶ ἄρχισε νὰ τοῦ τὸ διηγῆται καὶ νὰ τὸ ἐξηγῇ. - Ἐσύ, βασιληᾶ, εἶπε
στὸν Ναβουχοδονόσορα, εἶδες ὅτι εἶχες σταθῆ μπροστὰ σὲ μία μεγάλη εἰκόνα, ποὺ ἡ
ὄψη της προκαλοῦσε φόβο. Τὸ κεφάλι τῆς εἰκόνας ἦταν ἀπὸ καθαρὸ χρυσάφι. Τὰ
χέρια, τὸ στῆθος καὶ τὰ μπράτσα ἦταν ἀσημένια. Ἡ κοιλιὰ καὶ οἱ μηροὶ χάλκινοι,
ἐνῷ οἱ κνῆμες σιδερένιες. Τὰ πόδια τῆς εἰκόνας ἦταν ἀπὸ μεῖγμα σίδερου καὶ
χώματος.
Ἀλλά, ἐνῷ ἔβλεπες τὴν εἰκόνα,
ξαφνικά, καὶ χωρὶς νὰ ἐνεργήσουν ἀνθρώπινα χέρια, μιὰ μικρὴ πέτρα ξεκόπηκε ἀπὸ
κάποιο βουνὸ καί, πέφτοντας χτύπησε τὰ πόδια τῆς εἰκόνας. Ὁπότε ὅλα τὰ ὑλικά
της ἔγιναν σκόνη, ποὺ τὴν σκόρπισε ὁ ἄνεμος καὶ δὲν βρέθηκε πουθενά. "Καὶ
ὁ λίθος ὁ πατάξας τὴν εἰκόνα ἐγενήθη ὄρος μέγα καὶ ἐπλήρωσε πᾶσαν τὴν
γῆν". Δηλαδή, ὁ λίθος, ἡ μικρὴ ἐκείνη πέτρα ἔγινε ἕνα τεράστιο βουνό, ποὺ
κάλυψε ὅλη τὴν γῆ.
-Δ-
Ἆρα γε, ὅμως, τὶ ἤθελε νὰ φανερώσῃ ὁ
Θεὸς μὲ τὴν εἰκόνα ἐκείνη ; Ὁ Δανιήλ, μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
ἐξήγησε στὸν Ναβουχοδονόσορα τὸ βαθύτερο νόημα τοῦ ὀνείρου του. Τοῦ εἶπε,
λοιπόν, ὅτι τὸ χρυσὸ κεφάλι τῆς εἰκόνας ἦταν ἡ βασιλεία τοῦ Ναβουχοδονόσορα. Τὰ
ὑπόλοιπα μέρη σήμαιναν τὰ διάφορα βασίλεια, ποὺ θὰ διαδέχονταν τὸ ἕνα τὸ ἄλλο,
τὸ τελευταῖο ἦταν ἡ αὐτοκρατορία τῆς Ρώμης. Ἀκόμη, ἡ ἐπιβλητικότητα ἐκείνης τῆς
εἰκόνας ἦταν φαινομενική, ἐνῷ ὁ μικρὸς λίθος, ποὺ δὲν ἀποκόπηκε ἀπὸ χέρια
ἀνθρώπων, ἐξεικόνιζε τὸν Σωτῆρα Χριστό, ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαριὰμ ἐκ
Πνεύματος Ἁγίου. Καὶ τὸ ἅπλωμα τοῦ λίθου σ' ὅλη τὴν γῆ, ἐξεικόνιζε τὴν παγκόσμια καὶ αἰώνια βασιλεία τοῦ
Χριστοῦ, δηλαδὴ τὴν Ἐκκλησία.
-Ε-
Ναί, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί ! Τὸ παιδίον Ἰησοῦς, ποὺ γεννήθηκε μέσα στὸν
σκοτεινὸ καὶ βρώμικο σταῦλο τῆς Βηθλεέμ, ἐνίκησε τὶς ψεύτικες εἰδωλολατρικὲς
θρησκεῖες, καὶ τὶς συνέτριψε. Μικρὴ καὶ ἀδύναμη φάνηκε στὴν ἀρχὴ ἡ Ἐκκλησία,
ποὺ πολεμήθηκε ἀπὸ ἑβραίους καὶ εἰδωλολάτρες ὅσο ἄλλος κανείς, ἀλλὰ
ἰσχυροποιεῖτο μέρα μὲ τὴν ἡμέρα καὶ κατακτοῦσε ἀναρίθμητες ἀνθρώπινες καρδιές.
Καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι ἡ πνευματικὴ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, "οὐκ ἔσται
τέλος". Ἄς μὴ φοβώμαστε, λοιπόν, ὅσους πολεμᾶνε τὸν Χριστὸ καὶ τὴν
Ἐκκλησία Του. Ἄς ζήσουμε τὰ φετεινὰ Χριστούγεννα μὲ χαρά, μὲ προσευχὴ καὶ μὲ
ἀγάπη γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, μάλιστα δὲ γιὰ ἐκείνους ποὺ ἔρχονται σὰν πρόσφυγες
στὴν Πατρίδα μας καὶ θαλασσοδέρνονται καὶ κάποιοι πνίγονται στὰ κύματα τοῦ
Αἰγαίου.
Θάρρος, ἀδελφοί μου. Ὁ Χριστὸς
"ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ" (Ἀποκ. στ΄ 2). Ἄς ζήσουμε ὅλοι τὴν
μεγάλη γιορτή μας μὲ πίστη καὶ φλόγα καὶ χαρὰ χριστιανική. Χρόνια πολλὰ σὲ
ὅλους, ἅγια, εὐλογημένα. ΑΜΗΝ.
Διάπυρος
εὐχέτης ἐν Χριστῷ Γεννηθέντι
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ
Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α
Ν Δ Ρ Ε Α Σ
