Η παραδοσιακή αντίθεση μεταξύ των Κούρδων του Ιράκ (που συνδέονται με το
Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες) και εκείνων της Τουρκίας και της Συρίας (που
συνδέονται με τη Ρωσία και τη Συρία), έχει γίνει πιο σύνθετη με τη μεταφορά της
διεύθυνσης των Κούρδων της Συρίας στο δυτικό στρατόπεδο.
Είχαμε αποκαλύψει το σχέδιο που συνάφθηκε μεταξύ του Αχμέτ Νταβούτογλου και
του Αλέν Ζιπέ το 2011 για τη δημιουργία ενός ψευδο-Κουρδιστάν στη Συρία και τη
μεταφορά σε αυτό των Κούρδων της Τουρκίας.
Στη συνέχεια, υπογράφτηκε ένα σύμφωνο στις 31 Οκτωβρίου 2014 στο Παρίσι από τον ηγέτη των Κούρδων της Συρίας,
Σαλίχ Μουσλίμ, με τους Φρανσουά Ολάντ και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να περάσουν
σε δράση.
Τέλος, είχαμε ανακοινώσει την έναρξη της επιχείρησης, την 1η
Νοεμβρίου 2015, με την αναγκαστική κουρδοποίηση των Αράβων και Ασσυρίων
χριστιανών στη Βόρεια Συρία.
Προς το παρόν, η ιρακινή κυβέρνηση προμηθεύει όπλα στο τουρκικό ΡΚΚ και έχει
προτείνει να το ενσωματώσει στις Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης (Hachd al -Chaabi), συνασπισμό πολιτοφυλακών κατά των Ντάες -μια συμμαχία που κυριαρχείται από συμμάχους
του Ιράν-.
Η απόφαση αυτή ανοίγει, de facto, έναν πόλεμο
μεταξύ του Ιράκ από τη μια πλευρά -ίσως με
την υποστήριξη του Ιράν και της Συρίας- και
από την άλλη, της Κουρδικής Περιφερειακής Κυβέρνησης του Ιράκ και της Τουρκίας -η οποία κατέχει τη Μπασίκα-.
Ταυτόχρονα, το YPG (Κούρδοι της
Συρίας), χωρίστηκε σε δύο, ανάλογα αν τα μέλη του αποφάσισαν να ακολουθήσουν
τον Σαλίχ Μουσλίμ ή να επιστρέψουν στον Αμπντουλλάχ Οτζαλάν.
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά
