Σε περιμέναμε καρτερικά

του δ.Γρηγορίου Φραγκάκη, από την Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως
Υποπτευθήκαμε ότι υπάρχεις από τις πρώτες κιόλας αράδες της Γραφής, όταν δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε το «ποιήσωμεν».

Πριν ακόμη γεννηθεί το φως, Σε είδαμε πάνω από τα νεαρά ύδατα της Δημιουργίας ευλογώντας τα να είναι έτοιμα να ζωογονούν. Κρυμμένος στα λόγια των Προφητών, στο χρίσμα των Βασιλέων ήσουν το προνόμιο των ολίγων σε μια Διαθήκη που αθετήθηκε από εμάς τους ίδιους. Μιλούσαν με τα λόγια Σου. Η Χάρι Σου χάραζε την πορεία τους. Η φωνή τους έπαιρνε έντασι από την προαιώνια Βουλή Σου και διαπερνούσε τους αιώνες. Ευαγγελίζονταν την ελπίδα σε ένα λιβάδι με νεκρούς. Οδηγούσες τον κόσμο στον Ιησού Χριστό με κάθε τρόπο.

Στην Ανατολή του Υιού στην ανθρωπότητα βεβαίωνες πάλι επάνω από τα ρείθρα του ποταμού «του Λόγου το ασφαλές». Συνυπήρχες με την ευδοκία του Πατρός σε κάθε βήμα Εκείνου. Μας υποσχέθηκε τον ερχομό Σου και Σε αποκάλεσε «Παρηγορητή» και «Πνεύμα της αληθείας». Οσφρανθήκαμε την παρουσία Σου κλεισμένοι στον φόβο των γεγονότων. Φύγαμε από το Όρος των Ελαιών με την ελπίδα πως δε θα αργούσε η ώρα που θα εισερχόσουν χωρίς επιστροφή στις ζωές μας.

Εκείνη την Κυριακή, την Πεντηκοστή μετά το πέρασμα από τον Θάνατο στη Ζωή, βίαια διαπέρασες και καθοδικά, την πορεία του Αναληφθέντος προς τον Πατέρα. Σαν πύρινες φλόγες Σε αντιλήφθηκαν οι ανθρώπινες αισθήσεις μας. Ήσουν εκεί, στο Υπερώο, μαζύ μας. Κανένα θαύμα δε συγκρινόταν με τα όσα ζούσαμε εκείνες τις στιγμές. Κατανοήσαμε εκείνα που είχαμε δει αλλά που δεν είχαμε εμπεδώσει. Ανοίχθηκαν τα μάτια μας στη φωτοειδή πραγματικότητά Σου. Τα έθνη με έναν λόγο ζούσαν την μοναδική παρουσία Σου, πίστευσαν στον Ιησού και δέχονταν το Βάπτισμα «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».

Από εκείνες τις στιγμές και έπειτα είσαι το αναφαίρετο προνόμιο κάθε Χριστιανού της Εκκλησίας. Δώδεκα άνθρωποι, ποτέ φοβισμένοι, ποτέ απορημένοι, ποτέ ψαράδες άλλαξαν με τη δική Σου δύναμι όλου του κόσμου τους όρους. Αν ο κόσμος σήμερα επικαλείται, έστω και επιφανειακά, έστω και υποκριτικά, έστω και βάναυσα ανθρώπινα δικαιώματα και ουσιαστικές ελευθερίες και πανανθρώπινες αξίες και ισότητα και ιδανικά διαχρονικά, αυτό συμβαίνει γιατί πρώτος Εσύ είσαι η πηγή του Αγαθού, Εσύ διδάσκεις και ορίζεις την Αλήθεια του Ευαγγελίου, Εσύ στη γραφίδα των Πατέρων, στους βίους των Αγίων πάλι Εσύ. Στην προσευχή του δικαίου η πνοή Σου και στου μετανιωμένου το κλάμμα από πίσω Εσύ. Κυλάς στων Μαρτύρων το αίμα, στην παρρησία τους μπροστά σε Θρόνους κοσμικούς, στα λείψανά τους η ευωδία και το θαύμα. Τα πάντα στην Εκκλησία κινούνται από Εσένα κι ας απελπίζεται ο ολιγόπιστος. Εσύ Την κατευθύνεις στα λιμάνια του Παραδείσου. Εσύ διαπερνάς κάθε Της στιγμή. Εσύ είσαι τα πάντα μας.

Αληθινά είσαι ο Παρηγορητής μας. Μετατρέπεις τον κόσμο σε Ζωή. Πάντα θα το κάνεις. Σε επικαλούμαστε στις Συνάξεις. Ο Πατήρ επιστρέφει πάντα με Εσένα το δώρο της ανθρωπότητας προς Εκείνον, το Σώμα του Χριστού. Τί ανώτερο από αυτό; Με Εσένα γινόμαστε παιδιά του Θεού. Μπορούμε τελικά να γίνουμε Άγιοι. Τί άλλο να ζητήσουμε;

Παράκλητε αγαθέ, Κύριέ μας, Σε περιμέναμε καρτερικά! Ήρθε η ώρα. Αποκάλυπτέ μας ολοένα τους καρπούς Σου. Αμήν.