Ο Στράβωνας, περιγράφοντας την ανατολική ακτή της Λυκίας στο 14ο βιβλίο των Γεωγραφικών του, γραφει για την Όλυμπο ότι είναι «πόλις μεγάλη και όρος ομώνυμων».
Το πιο εντυπωσιακό μνημείο στην πόλη είναι η πύλη ενός Ρωμαικού ναού, δεν υπάρχουν ενδείξεις για τη θεότητα στην οποία ήταν αφιερωμένος, κατά πάσα πιθανότητα ήταν ο Ήφαιστος, θεός της μεταλλουργίας. Ο Ήφαιστος ήταν προστάτης του Ολύμπου και συνδέεται με την πόλη εξαιτίας της άσβεστης φωτιάς που καίει από την αρχαιότητα πάνω σε έναν λοφίσκο του όρους Όλυμπος που ο Πλίνιος αποκαλεί όρος Χίμαιρα.
Ο Πλίνιος γράφει:
«Στη Λυκία […] έχουμε […] το όρος Χίμαιρα, που τη νύχτα βγάζει φλόγες, και την πόλη-κράτος Ηφαίστειο, η οποία έχει επίσης μια οροσειρά που συχνά φλέγεται. Εδώ βρισκόνταν η πόλη Όλυμπος».
Από την αρχαιότητα η Χίμαιρα ταυτιζόταν με την άσβεστη φωτιά που καίει ακόμα σ’έναν λοφίσκο του όρους Όλυμπος της Λυκίας. Το βουνό αναφέρεται στη ραψωδία ε της Οδύσσειας, εκεί όπου ο Ποσειδώνας, επιστρέφοντας από τη χώρα των Αιθιόπων, βλέπει τον Οδυσσέα να πλησιάζει στη χώρα των Φαιάκων στο προτελευταίο στάδιο του μεγάλου ταξιδιού της επιστροφής του στην Ιθάκη.
Η φωτιά, γνωστη στα Τουρκικά ως Γιανάρ, βρίσκεται σε μια καμμένη περιοχή και η φλόγα βγαίνει από μία βαθιά τρύπα πλάτους περίπου ενός μέτρου και δεν ανεβαίνει πάνω από την επιφάνεια του εδάφους.
Ομάδα Τούκων επιστημόνων μελέτησε τη Γιανάρ και βρήκε ίχνη μεθανίου, το οποίο αναδύεται υπό πίεση, ήδη φλεγόμενο. Αν προσπαθήσει κανείς να σβήσει τη φλόγα, αυτή ξανανάβει μέσα σε δευτερόλεπτα.
Το βραχώδες αυτό όρος κυριολεκτικά καίγεται εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Οι φλόγες, Yanartaş όπως τις αποκαλούν οι Τούρκοι, καίνε εδώ και τουλάχιστον 2500 χρόνια.
Οι οπές αντιπροσωπεύουν τη μεγαλύτερη εκπομπή αβιογενούς μεθανίου που ανακαλύφθηκε στη Γη μέχρι σήμερα.
Εδώ και εκατοντάδες χρόνια, οι ναυτικοί μπορούσαν να δουν τις φλόγες από τη θάλασσα και τις χρησιμοποιούσαν ως ορόσημο.
Οι φλόγες αυτές, σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία, γέννησαν το μύθο της Χίμαιρας, το μυθικό τέρας που εξέπνεε φωτιά, είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού και η ουρά του κατέληγε σε φίδι (σύμφωνα με άλλες περιγραφές, είχε περισσότερα από ένα κεφάλια, συνήθως ήταν τρικέφαλο (λιοντάρι, κατσίκα και δράκος).
Ελληνική μυθολογία:
Λέγεται ότι το μεγαλύτερο όνειρο του γοητευτικού γιού του βασιλιά της Κορίνθου, Βελλεροφόντη ήταν να ιππεύσει το μυθικό φτερωτό άλογο Πήγασο. Αλλά αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Το παλικάρι που θέλει οπωσδήποτε να αποκτήσει τον Πήγασο, μια μέρα ακούει το χρησμό ενός καλόκαρδου μάντη που συναντάει στο δρόμο. Κοιμάται ένα βράδυ στο ναό που ήταν αφιερωμένο στη θεά Αθηνά και στον όνειρο του η θεά του χαρίζει ένα χρυσαφένιο χαλινάρι. Μόλις ξυπνάει αρχίζει να ψάχνει το άλογο. Το βρίσκει, χαλιναγωγεί το άλογο και καταφέρνει να το ιππεύσει.
Με τον τρόπο αυτό γίνεται ο κυρίαρχος των ουρανών. Αλλά δυστυχώς ο πατέρας του εξορίζει το Βελλεροφόντη από τη χώρα επειδή κατά λάθος σκοτώνει τον αδερφό του κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού.
Ο Βελλεροφόντης ο οποίος διασχίζοντας το Αιγαίο πέλαγος έρχεται στην Ανατολία(Λυκία) προσπαθεί να συνεχίσει εδώ τη νέα του τη ζωή. Αρχίζει να δουλεύει σαν υπηρέτης κοντά σε έναν από τους βασιλιάδες της περιοχής. Αλλά η γυναίκα του βασιλιά που υπηρετεί ερωτεύεται στον γοητευτικό πρώην διάδοχο της Κορίνθου. Δεν παραλείπει μάλιστα να εκφράσει τα συναισθήματα της ξεκάθαρα στον νέο.
Όμως ο Βελλερόφοντης είναι ένας τίμιος νέος και αρνείται μια τέτοιου είδους σχέση με τη βασίλισσα. Εξοργισμένη η βασίλισσα θέλει να τον εκδικηθεί. Πηγαίνει στον βασιλιά και κατηγορεί τον Βελλεροφόντη ότι προσπάθησε να τη βιάσει και με δυσκολία γλύτωσε από το χέρι του. Ο βασιλιάς φυσικά εξοργίζεται. Αλλά και πάλι δεν θέλει να σκοτώσει ο ίδιος τον νέο. Φωνάζει τον Βελλεροφόντη και του δίνει ένα γράμμα για το πάει στον πεθερό του, βασιλιά του Ξανθού. Στο γράμμα ζητάει από τον αποδέκτη να φονεύσει τον φέροντα του γράμματος.
Ο Βελλεροφόντης μη γνωρίζοντας το περιεχόμενο του γράμματος ξεκινά το ταξίδι του, φτάνει στο Ξανθό και παραδίδει το γράμμα στον βασιλιά. Ο βασιλιάς μόλις διαβάζει το γράμμα γεμίζει με αμφιβολίες. Διότι επηρεάζεται από την αγνότητα και την αγαθότητα του Βελλεροφόντη. Δεν τολμά να τον σκοτώσει αμέσως. Για ένα διάστημα τον φιλοξενεί και στη συνέχεια ζητά από τον νέο να σκοτώσει το τέρας Χίμαιρα που ζει κοντά στο βουνό Tahtalı.
Η Χίμαιρα είναι ένα φοβερό τέρας με κεφάλι λιονταριού, σώμα κατσίκας και ουρά που κατέληγε σε φίδι και εξέπνεε φωτιά. Ο Βελλεροφόντης ξεκινά το ταξίδι του με την εντολή του βασιλιά. Όπως άλλωστε είπαμε και πριν ήταν κυρίαρχος των ουρανών. Πετάει προς την περιοχή που βρίσκεται το τέρας καβάλα στο ιπτάμενο άλογο του τον Πήγασο. Η Χίμαιρα προσπαθεί να τους απομακρύνει βγάζοντας φωτιά από το στόμα της. Ο Βελλεροφόντης ο οποίος αναβαίνει στην κορυφή του βουνού μαζί με τον Πήγασο αρχίζει από εκεί να παρατηρεί τις κινήσεις του τέρατος. Ετοιμάζει το ακόντιο του η μύτη του οποίου είναι μολυβένιο.
Επιτίθεται και καταφέρνει να περάσει το ακόντιο του μέσα από το στόμα του τέρατος. Μέσα σε λίγο διάστημα άρχιζε να καίει το στομάχι του τέρατος. Το φοβερό αυτό τέρας σωρεύεται κάτω και ξεψυχά βγάζοντας τρομακτικές κραυγές. Η Χίμαιρα φονεύεται με τον τρόπο αυτό. Το σώμα της σαπίζει αλλά οι φλόγες που βγαίνουν από το στόμα της παραμένουν αναμμένες ακόμη και μετά από εκατοντάδες χρόνια.
Οι φλόγες αυτές συνεχίζουν να φλέγουν ακόμη και σήμερα στην κορυφή του βουνού.
Στο συγκεκριμένο μύθο αναφέρονται στα έργα τους ο Όμηρος και πολλοί επικοί ποιητές.
Ορισμένες πηγές αναφέρουν μάλιστα ότι η πρώτη ιερή φλόγα των ολυμπιακών αγώνων προέρχεται από αυτό το μύθο.
Αλλά δυστυχώς ο Βελλεροφόντης δεν είχε αίσιο τέλος.
Μόλις σκοτώνει τον τρομερό τέρας, τον συνεπαίρνει η ματαιοδοξία και επιχειρεί να ανέβει στον Όλυμπο λέγοντας ότι η θέση του πρέπει να είναι δίπλα στους θεούς.
Αλλά ο Δίας τον τιμωρεί ρίχνοντάς τον έναν κεραυνό. Ο Βελλεραφόντης από γνωστό ήρωα της εποχής του καταλήγει σε μια μίζερη ζωή λόγω της παράλογης ματαιοδοξίας του.
Ο κεραυνός τον αφήνει ανάπηρο και αναγκάζεται να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του ζητιανεύοντας.
Ο μύθος αυτός όπως όλοι οι μύθοι είναι γεμάτος από διδάγματα.
Η φλόγα που παλιότερα ήταν ισχυρότερη με το χρόνο μίκραινε και μετατράπηκε σε πολλές μικρές φλόγες. Σήμερα εάν επισκεφτείτε την περιοχή Yanartaş(φλεγόμενα βράχοι) όπου βρίσκεται η φλόγα της Χίμαιρας θα παρατηρήσετε και τα ερείπια του Ναού του θεού της φωτιάς Ηφαίστου.Επίσης θα δείτε και τα ερείπια μια βυζαντινής εκκλησίας.
