Του Μανώλη Κοττάκη
Τον Ιούνιο του 2022 ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ανέπτυξε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τις σκέψεις του για τον νέο κόσμο, όπως αυτός διαμορφώνεται, και τη θέση της Ελλάδας σε αυτόν. Προειδοποίησε τότε ότι ο πόλεμος της Ουκρανίας μπορεί να κακοφορμίσει και ήταν ο πρώτος Ελληνας πολιτικός ο οποίος ζήτησε την άμεση λήξη των εχθροπραξιών, που διενεργούνται μια ανάσα από τα βόρεια σύνορά μας, τρεις ώρες μακριά με το αεροπλάνο.
Τα συστημικά μέσα τότε «έθαψαν» την ομιλία του, καθώς στην Ελλάδα επικρατούσε αντιρωσική φρενίτιδα. Μια ομιλία μπορεί να τη «θάψεις». Την πραγματικότητα, όμως, όχι για καιρό. Εναν χρόνο μετά ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Θάνος Ντόκος επανέλαβε σε ημερίδα του ΕΛΙΑΜΕΠ αυτό που είχε ζητήσει ο πρώην πρωθυπουργός εκείνη την ημέρα, ότι ο πόλεμος πρέπει να τερματιστεί με διπλωματικά μέσα για να μην ηττηθεί η Ουκρανία. Και το έκανε σε μία εποχή που το ρωσικό φυσικό αέριο έχει επιστρέψει δριμύτερο στην ελληνική αγορά.
Οι τελευταίες πληροφορίες λένε ότι η κυβέρνηση αύξησε τις ποσότητες ρωσικού φυσικού αερίου που αγοράζει για λογαριασμό της χώρας, παρά τους άφρονες λεονταρισμούς του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη εναντίον του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Πάνε οι κυρώσεις, πάνε οι τιμωρίες, πάνε οι αποδοκιμασίες, πάνε όλα. «Διορατικότης». Εγινε και η κυβέρνηση όπως αποκαλούσε τότε τους εν Ελλάδι φίλους της Ρωσίας: «Πουτινάκι».
Προχθές στη Θεσσαλονίκη ο κύριος Καραμανλής ήταν και πάλι ο πρώτος Ελληνας πολιτικός από την κεντροδεξιά παράταξη αλλά και από το σύνολο του πολιτικού φάσματος που τοποθετήθηκε με ξεκάθαρο τρόπο στην υπόθεση του Μεσανατολικού. Τάχθηκε μεν υπέρ της αυτοάμυνας του Ισραήλ, ωστόσο ζήτησε να σταματήσουν οι εποικισμοί στη Λωρίδα της Γάζας και να γίνει απόπειρα δημιουργίας νέου παλαιστινιακού κράτους.
Εξάλλου, προειδοποίησε ότι η αταξία στη Μέση Ανατολή μπορεί να προκαλέσει ντόμινο αποσταθεροποίησης και στα Βαλκάνια, όπου αναβιώνουν εθνικισμοί στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο. Με λίαν αυξημένη την πιθανότητα η Ελλάδα να κληθεί να ζήσει στο μέλλον ανάμεσα σε τρεις πολέμους: στον πόλεμο της Ουκρανίας, στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής και τον πόλεμο της Βαλκανικής. Και αυτή η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού εξαφανίστηκε, ως συνήθως, από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία απαξίωσαν να τη μεταδώσουν. Ακόμη και μια κάποτε ιστορική εφημερίδα της συντηρητικής παράταξης απέφυγε να κάνει οιαδήποτε νύξη στην πρώτη σελίδα της για τον Καραμανλή. Κυριάρχησαν οι φωτογραφίες του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Και σε αυτήν την περίπτωση ισχύει ο ίδιος κανόνας: Μια ομιλία και πάλι μπορείς να τη «θάψεις». Την εφιαλτική πραγματικότητα όχι, όμως, για πολύ. Ιδιαίτερα αν όλως συμπτωματικώς μετά την ομιλία Καραμανλή προκύπτει στον διεθνή Τύπο ολόκληρο άρθρο του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος -στο ίδιο πνεύμα- προειδοποιεί το Ισραήλ για τον τρόπο με τον οποίο θρέφει τον φανατισμό σε γενιές Αράβων στη Λωρίδα της Γάζας.
Για να επιβεβαιωθεί αυτό που είναι κοινό μυστικό: ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν, στο όνομα του οποίου προειδοποιεί ο Ομπάμα, ανησυχεί πολύ μετά το αποτυχημένο ταξίδι του στη Μέση Ανατολή, όπου του γύρισε την πλάτη μέχρι και ο Αμπάς, ενώ προσπαθεί με κάθε τρόπο να ελέγξει τις αντιδράσεις του Νετανιάχου, τον οποίο το δημοκρατικό κόμμα των Ηνωμένων Πολιτειών ελάχιστα συμπαθεί.
Ο Καραμανλής είναι ένας πολιτικός ο οποίος κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργικής θητείας του δεν μετέβη ποτέ ούτε στο Ισραήλ ούτε στη Γάζα. Διότι η ανάμειξη σε ξένες υποθέσεις εμπεριέχει τεράστιους κινδύνους για την εθνική μας ασφάλεια και την εθνική μας ακεραιότητα. Και είναι κανόνας στην πολιτική ότι το υπέρτατο καλό της πατρίδας οφείλει να ορίζει την κατευθυντήρια σκέψη κάθε πολιτικού. Πόσο μάλλον, όταν στο πρόσφατο παρελθόν και από το φιλικό Ισραήλ ήρθαν μέσω των εδώ πρέσβεών του προειδοποιήσεις πως δεν αναγνωρίζει τα 12 μίλια και αν υπάρξει σύγκρουση με την Τουρκία, «εμείς θα βοηθήσουμε, αλλά δεν θα πολεμήσουμε τον πόλεμό σας».
Κάθε Ελλην πολιτικός που τοποθετείται γι’ αυτήν την υπόθεση προφανώς πρέπει να λαμβάνει υπόψη το ευρύτερο συμφέρον της συμμαχίας στην οποία ανήκουμε. Αλλά οφείλει να αναλογίζεται και το εξής: Στο καλύτερο σενάριο για τη Δύση ο τακτικός νικηφόρος πόλεμος του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστινίους θα έχει ως αποτέλεσμα μια ισοπεδωμένη Γάζα.
Πρακτικά, τι σημαίνει αυτό; Απάντηση: Το Ισραήλ θα πρέπει μετά την τακτική νίκη γοήτρου να ζήσει περικυκλωμένο από μία θάλασσα εχθρών. Περικυκλωμένο από μουσουλμανικά κράτη και θυμωμένους ισλαμιστές. Γι’ αυτό, άλλωστε, και η ελίτ του αγοράζει εδώ και χρόνια αθόρυβα ακίνητα για να ζήσει στην Ελλάδα. Γι’ αυτήν τη δύσκολη ώρα. Ερώτημα: Θέλει να έχει και η Ελλάδα απέναντί της όλη αυτή τη θάλασσα εχθρών, η οποία άνετα μπορεί να διεισδύσει στο έδαφός της και να προκαλέσει με πράξεις αντεκδίκησης ευρύτερη αποσταθεροποίηση;
Ο Καραμανλής με τον τρόπο του έδωσε προχθές από τη Θεσσαλονίκη τις απαντήσεις του, με κριτήριο το εθνικό συμφέρον. Πολύ νωρίς. Κάποια στιγμή πρέπει να τις δώσει και το ελληνικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, πέραν του να κάνει διαγωνισμό νομιζόμενης υπακοής απέναντι στους Αμερικανούς συμμάχους, οι οποίοι όμως εν τέλει είναι κι αυτοί αμφίθυμοι με ό,τι συμβαίνει στην περιοχή.
Πριν από έναν χρόνο κάποιοι μάς έλεγαν εμπιστευτικά στα παρασκήνια ότι σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία «θα είστε μόνοι σας». Μεταξύ αυτών που μας το έλεγαν και το Ισραήλ. Βλέποντας τη φωτογραφία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον ομόλογό του στο Τελ Αβίβ, διερωτώμαστε: Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι; Το μέλλον θα απαντήσει σύντομα: Καμιά δουλειά δεν έχει.
