Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό οφείλεται στα βιώματα της παιδικής μας ηλικίας. Αυτά είναι τα τραύματα τα οποία έχουν προκληθεί από τις πρώτες εμπειρίες μας σε αυτόν τον κόσμο, τα οποία όμως δεν θεραπεύτηκαν ποτέ. Θα πρέπει να αντιληφθούμε ποια είναι αυτά και να πάψουμε να τα καλύπτουμε. Όσο περισσότερο χρόνο περιμένουμε για να θεραπευτούν, τόσο πιο βαθιά ριζώνουν μέσα μας. Τα σοβαρότερα ψυχικά τραύματα είναι τα ακόλουθα:
1. Η εγκατάλειψη
Η εγκατάλειψη είναι ο χειρότερος εχθρός αυτών που έχουν βιώσει την εγκατάλειψη στην παιδική τους ηλικία. Συνεπώς, όταν το παιδί ενηλικιώνεται θα κάνει τα πάντα για να μη βιώσει ξανά αυτό το αίσθημα της εγκατάλειψης. Επομένως, οποιοσδήποτε έχει βιώσει αυτήν την κατάσταση θα έχει την τάση να εγκαταλείπει πρόωρα τους γονείς του και να παρατά αυτό με το οποίο ασχολείται.
2. Η απόρριψη
Αυτό το τραύμα μας εμποδίζει να αποδεχτούμε τα αισθήματα, τις σκέψεις και τις εμπειρίες μας. Κύρια πηγή αυτού του τραύματος είναι απόρριψη των γονέων, της οικογένειας ή των συμμαθητών. Το παιδί που έχει απορριφθεί, αισθάνεται ανάξιο της στοργής και της κατανόησης και ο φόβος του το οδηγεί σε περαιτέρω απομόνωση.
3. Ταπείνωση
Αυτό το τραύμα προκαλείται όταν αισθανόμαστε τη δυσαρέσκεια και την κριτική των άλλων. Bulling και κοροϊδία στα σχολικά χρόνια κυρίως! Αυτό αναμφίβολα καταστρέφει την αυτοεκτίμηση του παιδιού και το εμποδίζει να έχει μια αυτοεκτίμηση για την προσωπικότητά του.
4. Αδικία
Το αίσθημα της αδικίας βιώνεται σε περιβάλλοντα, όπου οι κηδεμόνες είναι ψυχροί και αυταρχικοί. Αυτές οι απαιτητικές προσωπικότητες δημιουργούν αισθήματα αδυναμίας και ματαιότητας, τόσο στην παιδική ηλικία, όσο και στην ενηλικίωση. Μπορεί να γίνουν φανατικοί της τάξης και της τελειότητας. Συνήθως έχουν ριζοσπαστικές ιδέες, γεγονός που τους δυσκολεύει να πάρουν αποφάσεις με αυτοπεποίθηση.
Πηγή: «Περιοδικό Υγεία και Ευεξία»
