Σάς τό έχω πει καί άλλη φορά. Ήταν ένας Γέροντας -τώρα στις μέρες μας-, πού με άξίωσε ό Θεός νά τον γνωρίσω. Είχε δει πολλές οπτασίες. Ήταν καί πολύ έλεήμων. Στο δρόμο πού πήγαινε, όταν συναντούσε κάποιον πού είχε άνάγκη, έδινε τό ράσο του, τά παπούτσια του, τις κάλτσες του, όλα τά έδινε ελεημοσύνη- ήταν πολύ άπέριττος. Τρυγούσαν τά σταφύλια, ανέβαινε στήν ταράτσα καί τά πετούσε έλεημοσύνη. Μιά μέρα ήρθε ένα γεροντάκι καί ζητούσε ψωμί. Πήγε ή μοναχή στον Γέροντα, -δέν κάνανε κάτι χωρίς τήν ευλογία τού Γέροντα-, καί τού λέει:
-Γέροντα, ήρθε ένα γεροντάκι και ζητάει ψωμί. Τί νά κάνω, δέν έχουμε. Εχουμε μόνο λίγο ψωμάκι γιά αύριο πού θά πάμε στ’ άμπέλι.-Νά τό δώσετε.
-Τί θά φάμε αύριο, σταφύλια σκέτα θά τρώμε, Γέροντα;
-Ναί, σταφύλια σκέτα νά φάτε- γιατί νά μή φάτε;
Εφυγε ή μοναχή καί από μέσα της έλεγε: «Θά κάνω παρακοή- δέν τό δίνω, έμείς τί θά φάμε;». Εκεί στήν αυλή όμως πού βάδιζε, σκέφτηκε και είπε: «Αφού ό Γέροντας θέλει νά τό δώσω, ας τό δώσω. Θά πάω νά άναπιάσω προζύμι». Πήγε στο ζυμωτήριο, και τί νά δη; Πάνω στον πάγκο ήταν άχνισμένα ροδοκόκκινα ψωμιά. "Αρχισε νά φωνάζη και έτρεξε στον Γέροντα. Μαζί με τον Γέροντα ήταν και ένας ιερέας. «Γέροντα, τρέξτε, ό πάγκος είναι γεμάτος άπό ροδοκόκκινα ψωμιά!». Πήραν τά πετραχήλια, πήγαν και είδαν τά ψωμιά καί άρχισαν νά διαβάζουν έξορκισμούς, νά τά σταυρώνουν καί τά ψωμιά παράμεναν εκεί, στόν πάγκο. Τότε ή μοναχή λέει στον Γέροντα: «Συγχώρησέ με, Γέροντα, πολύ άγανάκτησα καί είπα ένα σωρό λόγια».
Γι’ αυτό θέλησε ό Θεός νά γίνη αυτό, γιά νά φανή τί κάνει ό Γέροντας καί ή ύπακοή στόν Γέροντα. Επειτα πήραν τά ψωμιά, τά κόψανε εύλογίες, τά κάνανε παξιμάδι καί τό τρώγανε σάν εύλογία γιά πολύ καιρό. Αύτός ό παππούλης είχε πολλή άγάπη στήν Αγία Τριάδα. Ελεγε: «Τό πρώτο κομποσχοίνι πού θά κάνετε αρχίζοντας τήν προσευχή σας, θά είναι γιά τήν 'Αγία Τριάδα- θά λέτε: “'Αγία Τριάς, έλέησον ήμάς”». ’Έτσι λοιπόν νά έπικαλήσθε την Άγία Τριάδα, μέ πολλή αγάπη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ. ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ
