«Πώς στην Ιταλία οι εντάσεις γύρω από την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση δηλητηριάζουν τη διάθεση εναντίον της Γερμανίας» υπογράμμιζε ο υπότιτλος προχθεσινού ρεπορτάζ της, το οποίο παρουσίαζε απόψεις που εκτέθηκαν σε συνάντηση Γερμανών και γερμανόφιλων Ιταλών ιστορικών στην Πάδοβα. «Η σχέση ανάμεσα στη Γερμανία και την Ιταλία από την επανένωση της Γερμανίας ως την κρίση του ευρώ» ήταν ο τίτλος του σεμιναρίου. Στόχος του ήταν να συμβάλει στον μετριασμό του αντιγερμανικού κλίματος που σαρώνει την Ιταλία, όπως άλλωστε και ολόκληρη την Ευρώπη. Με τους Γερμανούς ήταν και όλοι οι Ιταλοί συμμετέχοντες, αλλά από τα λεγόμενά τους καταλάβαινε κανείς βαθύτερα το αντιγερμανικό πνεύμα της συντριπτικής πλειονότητας του ιταλικού λαού, ο οποίος κάθε άλλο παρά αντιγερμανικές διαθέσεις είχε τις προηγούμενες δεκαετίες. «Στην Ιταλία σήμερα χαράσσεται μια γραμμή από τις εισβολές των βαρβάρων μέσω Βίσμαρκ και Χίτλερ ως τη Μέρκελ» είπε ο συγγραφέας και καθηγητής γερμανικών σπουδών Λουίτζι Ρεϊτάνι από το Ούντινε.
Από τη ρήση του έβγαλε η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» τον τίτλο του ρεπορτάζ της: «Από τους βαρβάρους μέσω Βίσμαρκ και Χίτλερ ως τη Μέρκελ». Παραλλαγή του τίτλου αυτού, όπως είναι πρόδηλο, είναι και ο δικός μας τίτλος.
Ενδιαφέρουσα είναι και η παρέμβαση του Ιταλού καθηγητή Φιλοσοφίας Αντζελο Μπολάφι, το τελευταίο βιβλίο του οποίου φέρει τον αποκαλυπτικό τίτλο «Γερμανική καρδιά», ο οποίος βεβαίως προδίδει και τα φιλογερμανικά του αισθήματα. Για τον Μπολάφι, λοιπόν, είναι παράλογο το γεγονός ότι οι Ιταλοί επαναλαμβάνουν διαρκώς ως πολεμική κραυγή το «Καλύτερα μια ευρωπαϊκή Γερμανία παρά μια γερμανική Ευρώπη!». Κατά τον γερμανόφρονα Ιταλό καθηγητή της Φιλοσοφίας, η στάση αυτή προοπτικά θα οδηγήσει σε διαφορετικό αποτέλεσμα: «Στο τέλος, αυτό που θα αποκτήσουμε με τη στάση αυτή θα είναι μια ευρωπαϊκή Γερμανία και μια αντιγερμανική Ευρώπη» κατέληξε στο συμπέρασμα ο Μπολάφι. Αυτές οι αντιγερμανικές διαθέσεις του ιταλικού λαού καταλήγουν και σε πολιτικές πράξεις. «Δεν είναι καθόλου σύμπτωση ότι ακριβώς το ιταλικό Συνταγματικό Δικαστήριο έχει άρει για τη Γερμανία την κρατική ασυλία» τονίζει ο Γερμανός Λουτς Κλίνκχαμερ του Γερμανικού Ινστιτούτου στη Ρώμη και συνεχίζει: «Παρόλο που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο της Χάγης έχει αποφασίσει ότι εξαιτίας απαιτήσεων από τις γερμανικές βιαιότητες κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν επιτρέπεται να κατασχεθεί κανένα στοιχείο γερμανικής κρατικής περιουσίας, οι Ιταλοί έθεσαν εκτός ισχύος τέτοιες αρχές του Διεθνούς Δικαίου όταν αφορούν τη Γερμανία», όπως περιγράφει τις θέσεις που εξέφρασε η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Η γερμανική εφημερίδα, βάσει των όσων ακούστηκαν στη συνάντηση αυτή της Πάδοβας, αναδεικνύει το κορυφαίο πολιτικό ζήτημα που αφορά το ότι στην Ιταλία θεωρούν παράνομη τη... Συνθήκη του Μάαστριχτ!!! Γράφει σχετικά: «Καθώς η Ιταλία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 αποφάσισε υπέρ της Συνθήκης του Μάαστριχτ, έλειπε από τους Ιταλούς πολιτικούς η νομιμότητα εξαιτίας πολυποίκιλων υποψιών για διαφθορά και πελατειακές σχέσεις. Προσπάθησαν λοιπόν να παρουσιάσουν στον ιταλικό λαό την Ευρώπη ως σχέδιο του μέλλοντος και γι' αυτό αποδέχθηκαν όλους τους όρους που τους υπαγόρευσε η Ευρώπη» εξηγεί η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» και περνά στην παρουσίαση της κατάστασης που έχει διαμορφώσει η επικράτηση αυτής της άποψης στη μεγάλη αυτή χώρα: «Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, τώρα η Συνθήκη του Μάαστριχτ και πρωτίστως οι όροι που συμπεριλαμβάνονται σε αυτή πρέπει να θεωρούνται παράνομοι, όπως ισχυρίζονται πολλοί πολιτικοί στη σημερινή Ιταλία»!
Η εφημερίδα της γερμανικής ελίτ δείχνει απογοητευμένη από τις δυνατότητες να μεταστραφεί υπέρ της Γερμανίας η ιταλική κοινή γνώμη: «Αυτή η κακόβουλη στρέβλωση των γεγονότων εκ μέρους κομμάτων από την Αριστερά ως τη Δεξιά εμποδίζει μια πραγματική συζήτηση για τις αιτίες της κρίσης στην Ιταλία» συμπεραίνει. Είναι εντυπωσιακό, πέρα από όλα τα άλλα που αφορούν τον αντιγερμανισμό των Ιταλών, ο οποίος είναι απολύτως δικαιολογημένος, ότι καμιά νύξη δεν γίνεται στο εκτεταμένο αυτό ρεπορτάζ πως μπορεί να υπάρχει και κάποιο λάθος των Γερμανών! Ούτε καν περνάει από το μυαλό τους τέτοιο ενδεχόμενο! Το μόνο που πρέπει να συζητηθεί είναι «οι αιτίες της κρίσης στην Ιταλία»! «Οι αιτίες της κρίσης στη Γαλλία», «Οι αιτίες της κρίσης στην Ισπανία», «Οι αιτίες της κρίσης στην Ελλάδα» και οι λοιπές κρίσεις θα ακολουθήσουν απλώς αλλάζοντας το όνομα της χώρας, χωρίς καθόλου να προβληματιστεί ο γερμανικός νους αν υπάρχει κάτι που να συνδέει όλες αυτές τις κρίσεις που ξέσπασαν σχεδόν ταυτόχρονα σε όλα τα κράτη της Ευρωζώνης!
http://www.freepen.gr/2014/11/blog-post_627.html
