ανάμεσα σε δυο γενιές τελείως διαφορετικές.
Η μία γενιά πριν από μένα,
τραγουδούσε το
"Κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός.
Κάντε υπομονή μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά"
του Σακελλάριου,
και έλεγε παροιμίες όπως
"Σταλαματιά, σταλαματιά, γεμίζει η στάμνα η πλατιά".
Και η άλλη γενιά μετά από μένα , η generation "z"
που εντελώς τυχαία είναι και το τελευταίο γράμμα
του λατινικού αλφαβήτου,
τραγουδάει "Θέλω κότερα, ελικόπτερα, θέλω οικόπεδα
Γούστα ακριβά, έχω γούστα ακριβά" του Τρελού Clip.
Τραγουδά για dealers, ξέκωλα, όπλα,
και κινητήρες γερμανούς 500 άλογα.
Μιλά για γιολάδες και φλεξάρει.
Κι εγώ στη μέση. Η γενιά "X". Η στοχοποιημένη.
Η υπαίτια γενιά της μετάβασης.
Αποτύχαμε παταγωδώς κυρίες και κύριοι
και τα έργα μας δεν συμμαζεύονται.
Ένα έχω να πω.
Ο κόσμος μας όπως τον γνωρίζουμε,
θα τελειώσει, όταν πλέον δεν θα υπάρχει κανείς
που θα γνωρίζει αυτές τις διαφορές.
Δηλαδή όταν εξαφανιστεί η δικιά μου γενιά.
Μέχρι τότε δεν θα έρθουν
ούτε αντίχριστοι, ούτε εξωγήινοι, ούτε αρμαγεδώνες πραγματικοί.
Εμείς οι ίδιοι θα τα φέρουμε αυτά. Δια της "απουσίας μας".
Και δια της παραδόσεως των ανθρωπίνων αξιών στις μηχανές.
Υπομονή λοιπόν,
γιατί όπως φαίνεται, σε λίγο όλα θα τελειώσουν άσχημα.
Και τότε θα φανεί
η μάχη της επιβίωσης τι θα ξεβράσει από μέσα μας.
Αυτό που ήμασταν ή αυτό που γίναμε;
Τις αξίες μας,
την οικογένεια μας,
την αυτάρκεια μας
και τα μάτια μας.
Τα υπόλοιπα θα τα φροντίσει Άλλος.
Yannis Bakman
