Αυτή η αντίληψη είναι επικίνδυνη επειδή δημιουργεί ένα αίσθημα εφησυχασμού. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ, αφού εμείς οι έλληνες δεν θα πολεμήσουμε αλλά και κάποιος άλλος στρατός θα έρθει να μας σώσει, γιατί να ανησυχούμε;
Κανείς όμως δεν λέει τι θα είναι αυτό που θα αναγκάσει τον ξένο στρατό να έρθει στην Ελλάδα για να μας σώσει. Από τι να μας σώσει; Από την άλλη πάλι, εφόσον ο ελληνικός στρατός δεν θα πολεμήσει, τι θα κάνει; Θα περιμένει τον ξένο στρατό; Επιπροσθέτως πολλοί πιστεύουν ότι έχουμε φτάσει στο χειρότερο όριο και ότι πλέον δεν υπάρχει πιο κάτω.
Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Με αυτά λοιπόν ως αφορμή, γράφω τα παρακάτω που θα διαβάσετε και τα οποία αποτελούν προσωπική μου (του γράφοντος) εμπειρία. Κατά θεϊκή συγκατάβαση, έχω συζητήσει με τον γέροντα Ιωσήφ Βατοπεδινό όλα τα επερχόμενα γεγονότα όχι μία, αλλά δύο φορές εκτενώς, λεπτομερώς και ακριβολογώντας χωρίς να χρησιμοποιούμε λέξεις που να ωραιοποιούν καταστάσεις ή να αφήνουμε να εννοούνται πράγματα.
Το πλέον σίγουρο είναι ότι έχουμε μπει στην πορεία που οδηγεί στην ανάσταση της Ελλάδος, αλλά για να έρθει η ανάσταση, πρέπει να έρθει πρώτα η σταύρωση και πριν την σταύρωση υπάρχει ο δρόμος του μαρτυρίου που δεν αρχίσαμε ακόμη να βαδίζουμε ως έθνος, συγκριτικά με αυτά που μας περιμένουν. Η σταύρωση κανείς δεν γνωρίζει πότε θα έρθει. Τον χρόνο τον γνωρίζει μόνον ο Θεός. Οι προφητείες έχουν αλληλουχία γεγονότων χωρίς ημερομηνίες.
Είχα ρωτήσει τότε «Γέροντα, πότε θα ξεκινήσουν τα γεγονότα;» «Θα κοιτάς» μου είπε «όταν θα χυθεί αίμα μεταξύ μας. Όταν θα χυθεί αίμα μεταξύ μας τότε να ξέρεις ότι αρχίζουν τα δύσκολα για την Ελλάδα. Αυτό να έχεις σημάδι». Όταν μετά από χρόνια είδα ότι ο Α. Γρηγορόπουλος σκοτώθηκε τον Δεκέμβριο του 2008 και αργότερα, τον Μάιο του 2010, σκοτώθηκαν οι 4 (3 ενήλικοι και 1 αγέννητο μωρό) στην Τράπεζα Mαρφίν από ελληνικά χέρια, τότε εκπληρώθηκε η προφητεία του γέροντα Ιωσήφ. Πάνω στην συζήτηση-ανάλυση των μελλούμενων γεγονότων και κατά το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, ο γέροντας μου είπε ότι «στην Ελλάδα θα έρθει πείνα».
«Τι εννοείς γέροντα θα έρθει πείνα;» τον ρώτησα. Μου απάντησε «Θα πεινάσει κόσμος. Δεν θα έχει να φάει». «Και πόσο μεγάλη θα είναι η πείνα;» «Σκέψου ότι δεν θα γίνονται λειτουργίες σε εκκλησίες λόγω έλλειψης κόκκινου κρασιού. Τέτοια πείνα θα έρθει στην Ελλάδα». Τότε που τα έλεγε ο γέροντας, φαίνονταν όλα αυτά απίστευτα και περίεργα. Ήταν η περίοδος κατά την οποία οι ομοτράπεζοι στις ελληνικές ταβέρνες, μόλις τελείωναν το φαγητό τους, πετούσαν τα πεντοχίλιαρα στο τραπέζι με τα αφάγωτα περισσευούμενα κοψίδια, αμιλλώμενοι για το ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό. Όταν η σπατάλη του φαγητού είχε υπερβεί κάθε όριο στη χώρα μας ήταν πολύ παράξενο να ακούει κανείς ότι ίδια αυτή η χώρα πρόκειται να πεινάσει.
«Και πόσοι θα πεθάνουν από την πείνα;» ήταν η επόμενη ερώτησή μου. Ο γέροντας έσκυψε το κεφάλι του και δεν μου απάντησε. Θεώρησα περιττό να τον ξαναρωτήσω. Δεν είχε νόημα. Ο γέροντας έμεινε μερικές στιγμές σκεφτικός, κάτι τον στεναχωρούσε. Πονούσε με αυτά που «έβλεπε» ότι έρχονται σε μας. Ήταν σαν να προσευχήθηκε για λίγο. Αυτή την εντύπωση αποκόμισα. Σε λίγο σήκωσε το κεφάλι του και μου είπε: «Θα χαθούν ζωές, αλλά τα περισσότερα θύματα που θα έχει η Ελλάδα θα είναι από τους αλλοδαπούς που θα είναι τότε εδώ και κυρίως από τους αλβανούς και βουλγάρους».
Ποιοί αλλοδαποί και πόσοι θα είναι στην Ελλάδα; αναρωτήθηκα σιωπηλά. Όταν τα συζητούσα αυτά με τον γέροντα Ιωσήφ στο κελί του που βρίσκεται, λίγα λεπτά περπατώντας, μακριά από την Μονή Βατοπεδίου, είχαν ήδη αρχίσει να έρχονται οι αλβανοί. Να μη ξεχνάμε ότι οι πρώτοι 3.000 αλβανοί μπήκαν στην Ελλάδα την πρωτοχρονιά του 1991.
Για τους αλβανούς το καταλάβαινα. Οι βούλγαροι όμως; Από που κι ως που; Μου φάνηκε περίεργο για τους βουλγάρους!
Αλλά αργότερα, όταν μπήκε η Βουλγαρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Ιανουάριο του 2007, με πολιτική απόφαση (δηλαδή αποφάσισε και διέταξε η Ευρωπαϊκή Ένωση η Βουλγαρία να γίνει μέλος της χωρίς να εκπληρώνει βασικά κριτήρια) και την κρατάει μέχρι σήμερα πάμπτωχη, όταν καταργήθηκαν τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, όταν αποσύρθηκε ο ελληνικός στρατός από την Βόρειο Ελλάδα βγάζοντας και τα ναρκοπέδια και όταν βλέπω ότι στην χώρα μου, στην χώρα της γενικής απραξίας, ότι τα μοναδικά έργα που γίνονται είναι οι εθνικές οδοί ή αλλιώς «οδοί ταχείας κυκλοφορίας», δεν είναι δα και πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς τι έρχεται με βάση τα λεγόμενα του γέροντα Ιωσήφ. Δεν έχει καθόλου σημασία το αν φεύγουν τώρα οι αλβανοί ή αν οι βούλγαροι δεν είναι τόσοι πολλοί στην Ελλάδα.
Μπορούν να εισβάλουν όποτε θέλουν. Σημειωτέον είναι ότι αυτό που ετοιμάζουν για την Ελλάδα δεν θα είναι κάτι γρήγορο ή ξαφνικό, αλλά ακαριαίο. Επίσης, το «κυρίως» που είχε πει τότε ο γέροντας Ιωσήφ, από αδιανόητο, έγινε κατανοητό αργότερα. Και τώρα πλέον είναι οφθαλμοφανές. Εννοούσε ότι θα υπάρχουν και άλλων εθνικοτήτων μετανάστες. Τότε λοιπόν, όταν οι έλληνες θα δυστυχούν, τότε θα έρθει ο στρατός από άλλη χώρα για να σώσει τους έλληνες. Ο γέροντας Ιωσήφ είπε «στρατός από άλλο κράτος», δεν είπε ούτε για Ρώσους ούτε για κανέναν άλλο.
Υπάρχει εκτίμηση ότι ο στρατός που θα έρθει να μας γλυτώσει δεν θα είναι οι ρώσοι αλλά οι γάλλοι. «Πόσοι θα σκοτωθούν στην Ελλάδα;» ρώτησα; Ήθελα να μάθω τον αριθμό! Δεν μου είπε ποτέ πόσοι θα σκοτωθούν στην Ελλάδα.
Μου είπε όμως πόσοι θα σκοτωθούν στον επερχόμενο πόλεμο ο οποίος θα έχει δύο φάσεις. Οι νεκροί του πολέμου αυτού που έρχεται «θα είναι περισσότεροι από 400.000.000 και ίσως φτάσουν τα 700.000.000». Και κάτι ακόμα… «Οι αλλοδαποί θα φύγουν όλοι από την Ελλάδα μετά το χάος που θα επικρατήσει στην χώρα και αφού έρθει η ειρήνη», σύμφωνα με το γέροντα Ιωσήφ. Όταν είπε «όλοι», εννοούσε όλοι όσοι μείνουν ζωντανοί.
Γιατί και οι αλλοδαποί θα έχουν πολλά θύματα. Επίσης, «οι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν», όλοι αυτοί που θα φέρουν την Ελλάδα σ’ αυτή την κατάσταση δεν θα μείνουν έτσι, θα λογοδοτήσουν για το κακό πού έκαναν στην Ελλάδα. Αφού τον ρώτησα «πώς θα μπορεί κανείς να γλυτώσει από όλα αυτά;», είπε: «Μόνο με την πίστη στο Θεό. Τότε, ο Θεός θα σώσει πολλούς πιστούς ανθρώπους. Θα οικονομήσει έτσι ο Θεός και θα γίνουν πολλά θαύματα.
Αλλά χρειάζεται από μας εκτός από την πίστη, μετάνοια και προσευχή και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα».
Πηγή
