«Ποτέ μετά το Β΄ Π.Π. και τον εμφύλιο η σταθερότητα της χώρας δεν εξαρτιόταν περισσότερο από αποφάσεις που θα παρθούν μακράν αυτής, χωρίς αυτήν…»
Του Κώστα Στούπα
Ο κίνδυνος της οικονομικής και πολιτικής κατάρρευσης που θα φέρει την Ελλάδα στην ανάγκη να χρειαστεί ανθρωπιστική βοήθεια για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο, αυξάνεται αντί να μειώνεται.
Το «τσίρκο» που παριστάνει την κυβέρνηση, συνεχίζει να έχει άγνοια κινδύνου και να μην αντιλαμβάνεται τις συνέπειες της ανεπάρκειας κατανόησης της πραγματικότητας. Τα «παιδιά» νομίζουν πως διοικούν την κατάληψη κάποιου λυκείου, ως δεκαπενταμελές…
Επιτέλους όμως κάποιοι άρχισαν να αντιλαμβάνονται και να πιέζουν για απόδραση μέσω πρόωρων εκλογών. Πριν από έξι μήνες στις κυβερνητικές τάξεις επικρατούσε σιγή ιχθύος. Τώρα επαναλαμβάνουν φράσεις που εμπεριέχουν τη λέξη κάλπες όλο και πιο τακτικά (Χρυσόγονος, Κούλογλου, Φίλης, Σκουρλέτης…).
Η δική μας άποψη παραμένει σταθερή: Ο χρόνος άρχισε να μετρά αντίστροφα από τις αρχές του 2016 και ας το αντελήφθησαν μόλις τώρα αυτοί που θα κληθούν να πάρουν τις αποφάσεις.
Έχουμε να κάνουμε με άσχετους ολκής. Γονάτισαν ό,τι έχει μείνει όρθιο και δεν έχει φύγει στο εξωτερικό με 30% εισφορές και έως 45% φόρους. Είπαμε όμως: Αριστεροί οικονομολόγοι. Σαν να λέμε τετραπληγικοί ποδοσφαιριστές.
Κατάρρευση
Η στήλη συνεχίζει να πιστεύει πως το 2017 το ενδεχόμενο της ελληνικής οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κατάρρευσης αντί να απομακρυνθεί, έχει αυξηθεί.
Ήδη, οι πληροφορίες συγκλίνουν πως τον πρώτο μήνα του 2017 τα κόκκινα δάνεια προς τις τράπεζες μετά από μια μικρή ανάπαυλα άρχισαν πάλι να αυξάνονται. Την ίδια περίοδο παρατηρείται πέραν της πραγματικής και ονομαστική πλέον μείωση των καταθέσεων.
Το 2016 ο στόχος για την επιστροφή των καταθέσεων έφτανε τα 10 δισ. ευρώ. Επέστρεψαν τελικά περί τα 4,8 δισ. ευρώ και αν υπολογίσουμε πως από τα «σεντούκια» πληρώθηκαν φόροι πάνω από 5 δισ. ευρώ το πραγματικό ισοζύγιο ήταν αρνητικό.
Ακόμη και αν η κυβέρνηση τα υπογράψει όλα στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης και επίσης καταφέρει να περάσει τη συμφωνία από τη Βουλή, οι εξελίξεις εντός και εκτός της χώρας έχουν πάρει ιδιαίτερα αρνητική τροπή.
Εντός της χώρας οι καθυστερήσεις έχουν αρχίσει να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στις «παράλυτες» ήδη τράπεζες. Ακόμη και αν οι Ευρωπαίοι επιτρέψουν τη συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση αυτό δεν θα είναι σε θέση να αλλάξει το κλίμα. Η χώρα παρουσιάζει ιδιαίτερα υψηλό ρίσκο και κανείς δεν θα τρέξει να δανειστεί για να επενδύσει σε αυτήν.
Οι συνεχόμενες φορολογικές επιδρομές, οι αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών εξοντώνουν τον ιδιωτικό τομέα για να συντηρήσουν την κομματοκρατία και πελατοκρατία στο δημόσιο. Αυτά είναι συμπτώματα πορείας προς την κατάρρευση και όχι την έξοδο από την κρίση.
Ο κίνδυνος ενός Grexit έχει αρχίσει ήδη να «κοσμεί» τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου και αυτό από μόνο του αρκεί για να απομακρύνει όχι μόνο τους δυνητικούς επενδυτές αλλά και τους δυνητικούς …τουρίστες.
Εκτός της οικονομικής δυσπραγίας στο εσωτερικό η οποία αυξάνει τον κίνδυνο οικονομικής κατάρρευσης και Grexit, ιδιαίτερα αρνητικές είναι οι εξελίξεις και στο εξωτερικό.
Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται πως έχει στερήσει έναν ισχυρό υποστηρικτή της παραμονής της Ελλάδας στο Ευρώ, που ήταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Τις τελευταίες εβδομάδες πληθαίνουν οι ενδείξεις πως στελέχη της κυβέρνησης Τραμπ δεν θέλουν την Ελλάδα στο Ευρώ, όπως δε θέλουν και την επιβίωση του Ευρώ και της Ε.Ε, οντότητες τις οποίες θεωρούν ανταγωνιστικές προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ενδεχομένως μετά το Brexit να εκτιμήσουν πως ένα Grexit θα συνεισφέρει στο «ξήλωμα» του ευρωπαϊκού «πουλόβερ».
Η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί στο μέσο δυο μεγάλων τυφώνων. Ο ένας είναι αυτός της εσωτερικής οικονομικής κατάρρευσης και ο δεύτερος μιας ευρωπαϊκής διάλυσης ή πολιτικής και οικονομικής ρήξης της Ε.Ε. με τις ΗΠΑ.
Ακόμη και αν η Ε.Ε. αποφασίσει να προχωρήσει σε περαιτέρω ενοποίηση όπως είναι μάλλον και το πιθανότερο, αυτό θα αλλάξει την αρχιτεκτονική προς μια ένωση πολλών ταχυτήτων. Στη διαδικασία αυτή η χώρα μας μπορεί να βρεθεί μακριά από τον πυρήνα της Ευρώπης γεγονός που θα επιδεινώσει την κατάσταση περαιτέρω.
Ποτέ μετά το Β΄ Π.Π. και τον εμφύλιο η σταθερότητα της χώρας δεν εξαρτιόταν περισσότερο από αποφάσεις που θα παρθούν μακράν αυτής, χωρίς αυτήν.
Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σ’ αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί τέλεια καταιγίδα, όταν δηλ. δυο διαφορετικοί κυκλώνες κινούνται προς το ίδιο επίκεντρο.
kostas.stoupas@capital.gr
πηγή: http://www.capital.gr
