Το ρωσικό Su-27
Flanker έγινε παγκόσμιο πρωτοσέλιδο μετά την «κατάρριψη» του drone MQ-9
Reaper της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ (USAF) στις 14 Μαρτίου 2023.
Το μαχητικό Su-27 που παρουσιάστηκε τη δεκαετία του 1980 είναι ένα αριστούργημα της σχεδίασης της σοβιετικής αεροπορίας που συνεχίζει να γίνεται πρωτοσέλιδο αναφέρουν οι Eurasian Times.
Είναι ενδιαφέρον ότι το Su-27 βασίζεται εν μέρει στην αμερικανική τεχνολογία που οδήγησε στην ανάπτυξη του μαχητικού αεροσκάφους F-15 της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, το οποίο επέτρεψε στο Flanker να αρπάξει τα παγκόσμια ρεκόρ που έθεσε το Streak Eagle (μια ελαφρύτερη έκδοση του F- 15).
Όπως τα περισσότερα πολεμικά αεροσκάφη σοβιετικής προέλευσης, το Su-27 προοριζόταν να αντισταθμίσει ή να ξεπεράσει τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη.
Το 1969, η Σοβιετική Ένωση ανακάλυψε ότι η USAF εργαζόταν στο πρόγραμμα «F-X», το οποίο τελικά κατέληξε στο F-15.
Η σοβιετική ηγεσία συνειδητοποίησε την ανάγκη να ενεργήσει γρήγορα για να αντιμετωπίσει τη νέα απειλή από τα αμερικανικά μαχητικά και έθεσε σε κίνηση ένα πρόγραμμα για την ανάπτυξη ενός μαχητικού με καλή ευελιξία και εξελιγμένα συστήματα.
Ο αεροδυναμικός σχεδιασμός για το νέο αεροσκάφος πραγματοποιήθηκε κυρίως από το Central Aerohydrodynamic Institute (Tsentralnyy Aerogidrodinamicheskiy Institut ή TsAGI) σε συνεργασία με το Sukhoi Design Bureau.
Η προσπάθεια ενισχύθηκε περαιτέρω από τα αμερικανικά τεχνολογικά μυστικά που απέκτησε η σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών.
«Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι πράκτορες πληροφοριών μας κατά κάποιο τρόπο έπιασαν τα σχέδια του F-15 Eagle, που σχεδίασε ο McDonnell Douglas, και τα παρέδωσαν στο Γραφείο Σχεδιασμού της Sukhoi.
Σοβιετικοί μηχανικοί τα χρησιμοποίησαν για να δημιουργήσουν το πρώτο πρωτότυπο του νέου μαχητικού».
Ωστόσο, τα δεδομένα πληροφοριών που ελήφθησαν ήταν ελλιπή, επομένως το «μοντέλο F-15» δεν είχε την πραγματική υπερηχητική ταχύτητα και αεροδυναμική απόδοση του αεροσκάφους.
«Στο τέλος, αποφασίστηκε να συνδυαστεί το μοντέλο με τη σοβιετική τεχνολογία της δεκαετίας του 1970 και το 1981 το πρώτο T-10S ανέβηκε στους ουρανούς, αργότερα γνωστό ως Su-27».
Όλα τα επόμενα μοντέλα που σχεδιάστηκαν από το Sukhoi Design Bureau βασίστηκαν στο Su-27, το οποίο περιλαμβάνει όλα τα προηγμένα μοντέλα Sukhoi που λειτουργούν σήμερα από τις Ρωσικές Αεροδιαστημικές Δυνάμεις (VKS), όπως Su-30, Su-34, Su-35, Su-57
Το Sukhoi Su-27 είναι ένα δικινητήριο υπερεξελιγμένο μαχητικό αεροσκάφος σχεδιασμένο κυρίως για αεροπορική υπεροχή. Ωστόσο, οι επόμενες παραλλαγές αεροσκαφών μπορούν να εκτελέσουν όλους τους τύπους επιχειρήσεων εναέριου πολέμου.
Το αεροσκάφος είναι εξοπλισμένο με ένα πυροβόλο Gryazev-Shipunov GSh-30-1 των 30 χιλιοστών με 150 φυσίγγια και δέκα θέσεις για πυραύλους αέρος-αέρος κατευθυνόμενων από ραντάρ και υπέρυθρων, καθοδηγούμενων βλημάτων καθώς και συμβατικές βόμβες και βόμβες διασποράς.
Το μαχητικό διαθέτει σύστημα αναζήτησης και ίχνους υπέρυθρης ακτινοβολίας, αποστασιόμετρο λέιζερ, ραντάρ και προσδιοριστή στόχου τοποθετημένο στο κράνος, παρέχοντας ικανότητα ανίχνευσης, παρακολούθησης και επίθεσης.
Το αεροσκάφος είναι επίσης εξοπλισμένο με αντίμετρα, όπως δέκτη προειδοποίησης ραντάρ φωτισμού πιλότου, δολώματα και υπέρυθρες, και ενεργό σύστημα πολλαπλών λειτουργιών στα άκρα των πτερυγίων για παρεμβολές.
Για να επεκτείνει τις δυνατότητες και τη διάρκεια ζωής των υπαρχόντων Su-27, τα οποία είχαν εισέλθει σε σειριακή παραγωγή κατά τη σοβιετική εποχή, η Ρωσία ξεκίνησε το πρόγραμμα ενημέρωσης μέσης διάρκειας ζωής 27SM το 2003.
Το πρόγραμμα αναβάθμισης επικεντρώθηκε σε ένα βελτιωμένο σύστημα ελέγχου πυρός.
Τα πρώτα αναβαθμισμένα Su-27SM επέστρεψαν σε λειτουργία στα τέλη του 2004 και άρχισαν να αναπτύσσονται στην αεροπορική βάση Belbek στη πρόσφατα προσαρτημένη Κριμαία το 2014.
Εκτός από τα αναβαθμισμένα Su-27SM, μια παρτίδα 12 νεότευκτων αεροσκαφών ολοκληρώθηκε επίσης σε βελτιωμένο πρότυπο το 2009, γνωστό ως αεροσκάφος Su-27SM3, το οποίο διαθέτει περαιτέρω βελτιωμένο σύστημα ελέγχου πυρός και άλλες τροποποιήσεις.
Εξωτερικά, τα Su-27SM μοιάζουν αρκετά με την παλαιότερη έκδοση των Su-27.
Ωστόσο, πρόσφατα βίντεο από το πιλοτήριο αποκάλυψαν ότι πολλά από τα παλιά αναλογικά όργανα και μετρητές έχουν αντικατασταθεί από πολυλειτουργικές οθόνες.
Το νέο σύστημα ελέγχου πυρός λέγεται ότι προέρχεται από αυτό που χρησιμοποιείται στα προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη Su-30MK2.
Περιλαμβάνει ένα ελαφρώς βελτιωμένο ραντάρ και σύστημα ηλεκτροοπτικής παρακολούθησης, συμπεριλαμβανομένης της υπέρυθρης αναζήτησης και παρακολούθησης, και έναν πιο προηγμένο υπολογιστή αποστολής.
Το νέο σύστημα επιτρέπει τη χαρτογράφηση εδάφους με συνθετικό άνοιγμα και τον εντοπισμό στόχων θαλάσσιας επιφάνειας.
Επιπλέον, το νέο σύστημα ελέγχου πυρός επεκτείνει επίσης το εύρος των όπλων που μπορεί να αναπτύξει το Flanker, το οποίο προηγουμένως περιοριζόταν σε πυραύλους αέρος-αέρος R-27 και R-73 και σε μη κατευθυνόμενες βόμβες και ρουκέτες.
Το Su-27SM μπορεί να αναπτύξει πυραύλους κατά πλοίων Kh-31A/P, πυραύλους κατευθυνόμενους με λέιζερ Kh-29L/T/TD και βόμβες κατευθυνόμενες με λέιζερ.
Το Su-27SM μπορεί να φέρει τον ενεργό πύραυλο αέρος-αέρος R-77-1 που κατευθύνεται από ραντάρ για αεράμυνα, παρέχοντας μια πολύ βελτιωμένη ικανότητα πέρα από το οπτικό βεληνεκές.
Όταν το Su-27 ξεπερνά τα F-15
Το Su-27 σημείωσε πάνω από 30 αεροπορικά παγκόσμια ρεκόρ, συμπεριλαμβανομένου του ύψους και της ικανότητας μεταφοράς. Είναι ενδιαφέρον ότι το Flanker άρπαξε ακόμη και μερικά παγκόσμια ρεκόρ από το F-15, από το οποίο προήλθε εν μέρει.
Το F-15 Eagle τροφοδοτείται από δύο κινητήρες turbofan Pratt & Whitney F100-PW-100, ο καθένας από τους οποίους παράγει περίπου 23000-25000 λίβρες ώθησης (με μετακαυστήρες), παρέχοντας πολύ υψηλή αναλογία ώσης προς βάρος (TWR) περίπου 1,19.
Εν τω μεταξύ, το Su-27 έχει ακόμη μεγαλύτερο TWR 1,23.
Υψηλότερο TWR σημαίνει ότι το αεροσκάφος είναι σχετικά ελαφρύ για την ποσότητα ώσης που παράγουν οι κινητήρες του.
Το υψηλό TWR του F-15 επιταχύνει γρήγορα, ακόμη και όταν εκτελεί κατακόρυφη ανάβαση.
Το 1986, το Su-27, χωρίς κάθε οπλισμό, ραντάρ και επιχειρησιακό εξοπλισμό, έσπασε οκτώ ρεκόρ χρόνου αναρρίχησης που είχαν τεθεί το 1975 από ένα παρόμοια τροποποιημένο F-15 Streak Eagle.
Το αμερικανικό αεροσκάφος κατάφερε να ανέβει στα 30.000 μέτρα σε λιγότερο από 3,5 λεπτά και τα 3.000 μέτρα σε μόλις 27,57 δευτερόλεπτα έναντι του MiG-25 34,5 δευτερόλεπτα.
Το F-15 ξέσπασε επίσης τα ρεκόρ 6.000 μέτρων, 9.000 μέτρων, 12.000 μέτρων και 15.000 μέτρων.
Τα 15.000 μέτρα γκρεμίστηκαν με χρόνο 77,05 δευτερολέπτων.
Το φθινόπωρο του 1986, το σοβιετικό Su-27 Flanker έσπασε ξανά αυτά τα οκτώ ρεκόρ χρόνου αναρρίχησης.
Η έκδοση χωρίς εξοπλισμό του Su-27, που ονομάζεται Streak Flanker, μπόρεσε να ανέβει στα 3.000 μέτρα σε μόλις 15,6 δευτερόλεπτα και στα 15.000 μέτρα σε μόλις 70,329 δευτερόλεπτα, έναντι 27,57 δευτερόλεπτα και 77,05 δευτερόλεπτα από το F-15, αντίστοιχα.
Το αμερικανικό F-15
Το ρωσικό Su-27 Flanker
www.bankingnews.gr
Το μαχητικό Su-27 που παρουσιάστηκε τη δεκαετία του 1980 είναι ένα αριστούργημα της σχεδίασης της σοβιετικής αεροπορίας που συνεχίζει να γίνεται πρωτοσέλιδο αναφέρουν οι Eurasian Times.
Είναι ενδιαφέρον ότι το Su-27 βασίζεται εν μέρει στην αμερικανική τεχνολογία που οδήγησε στην ανάπτυξη του μαχητικού αεροσκάφους F-15 της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, το οποίο επέτρεψε στο Flanker να αρπάξει τα παγκόσμια ρεκόρ που έθεσε το Streak Eagle (μια ελαφρύτερη έκδοση του F- 15).
Όπως τα περισσότερα πολεμικά αεροσκάφη σοβιετικής προέλευσης, το Su-27 προοριζόταν να αντισταθμίσει ή να ξεπεράσει τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη.
Το 1969, η Σοβιετική Ένωση ανακάλυψε ότι η USAF εργαζόταν στο πρόγραμμα «F-X», το οποίο τελικά κατέληξε στο F-15.
Η σοβιετική ηγεσία συνειδητοποίησε την ανάγκη να ενεργήσει γρήγορα για να αντιμετωπίσει τη νέα απειλή από τα αμερικανικά μαχητικά και έθεσε σε κίνηση ένα πρόγραμμα για την ανάπτυξη ενός μαχητικού με καλή ευελιξία και εξελιγμένα συστήματα.
Ο αεροδυναμικός σχεδιασμός για το νέο αεροσκάφος πραγματοποιήθηκε κυρίως από το Central Aerohydrodynamic Institute (Tsentralnyy Aerogidrodinamicheskiy Institut ή TsAGI) σε συνεργασία με το Sukhoi Design Bureau.
Η προσπάθεια ενισχύθηκε περαιτέρω από τα αμερικανικά τεχνολογικά μυστικά που απέκτησε η σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών.
«Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι πράκτορες πληροφοριών μας κατά κάποιο τρόπο έπιασαν τα σχέδια του F-15 Eagle, που σχεδίασε ο McDonnell Douglas, και τα παρέδωσαν στο Γραφείο Σχεδιασμού της Sukhoi.
Σοβιετικοί μηχανικοί τα χρησιμοποίησαν για να δημιουργήσουν το πρώτο πρωτότυπο του νέου μαχητικού».
Ωστόσο, τα δεδομένα πληροφοριών που ελήφθησαν ήταν ελλιπή, επομένως το «μοντέλο F-15» δεν είχε την πραγματική υπερηχητική ταχύτητα και αεροδυναμική απόδοση του αεροσκάφους.
«Στο τέλος, αποφασίστηκε να συνδυαστεί το μοντέλο με τη σοβιετική τεχνολογία της δεκαετίας του 1970 και το 1981 το πρώτο T-10S ανέβηκε στους ουρανούς, αργότερα γνωστό ως Su-27».
Όλα τα επόμενα μοντέλα που σχεδιάστηκαν από το Sukhoi Design Bureau βασίστηκαν στο Su-27, το οποίο περιλαμβάνει όλα τα προηγμένα μοντέλα Sukhoi που λειτουργούν σήμερα από τις Ρωσικές Αεροδιαστημικές Δυνάμεις (VKS), όπως Su-30, Su-34, Su-35, Su-57
Το Sukhoi Su-27 είναι ένα δικινητήριο υπερεξελιγμένο μαχητικό αεροσκάφος σχεδιασμένο κυρίως για αεροπορική υπεροχή. Ωστόσο, οι επόμενες παραλλαγές αεροσκαφών μπορούν να εκτελέσουν όλους τους τύπους επιχειρήσεων εναέριου πολέμου.
Το αεροσκάφος είναι εξοπλισμένο με ένα πυροβόλο Gryazev-Shipunov GSh-30-1 των 30 χιλιοστών με 150 φυσίγγια και δέκα θέσεις για πυραύλους αέρος-αέρος κατευθυνόμενων από ραντάρ και υπέρυθρων, καθοδηγούμενων βλημάτων καθώς και συμβατικές βόμβες και βόμβες διασποράς.
Το μαχητικό διαθέτει σύστημα αναζήτησης και ίχνους υπέρυθρης ακτινοβολίας, αποστασιόμετρο λέιζερ, ραντάρ και προσδιοριστή στόχου τοποθετημένο στο κράνος, παρέχοντας ικανότητα ανίχνευσης, παρακολούθησης και επίθεσης.
Το αεροσκάφος είναι επίσης εξοπλισμένο με αντίμετρα, όπως δέκτη προειδοποίησης ραντάρ φωτισμού πιλότου, δολώματα και υπέρυθρες, και ενεργό σύστημα πολλαπλών λειτουργιών στα άκρα των πτερυγίων για παρεμβολές.
Για να επεκτείνει τις δυνατότητες και τη διάρκεια ζωής των υπαρχόντων Su-27, τα οποία είχαν εισέλθει σε σειριακή παραγωγή κατά τη σοβιετική εποχή, η Ρωσία ξεκίνησε το πρόγραμμα ενημέρωσης μέσης διάρκειας ζωής 27SM το 2003.
Το πρόγραμμα αναβάθμισης επικεντρώθηκε σε ένα βελτιωμένο σύστημα ελέγχου πυρός.
Τα πρώτα αναβαθμισμένα Su-27SM επέστρεψαν σε λειτουργία στα τέλη του 2004 και άρχισαν να αναπτύσσονται στην αεροπορική βάση Belbek στη πρόσφατα προσαρτημένη Κριμαία το 2014.
Εκτός από τα αναβαθμισμένα Su-27SM, μια παρτίδα 12 νεότευκτων αεροσκαφών ολοκληρώθηκε επίσης σε βελτιωμένο πρότυπο το 2009, γνωστό ως αεροσκάφος Su-27SM3, το οποίο διαθέτει περαιτέρω βελτιωμένο σύστημα ελέγχου πυρός και άλλες τροποποιήσεις.
Εξωτερικά, τα Su-27SM μοιάζουν αρκετά με την παλαιότερη έκδοση των Su-27.
Ωστόσο, πρόσφατα βίντεο από το πιλοτήριο αποκάλυψαν ότι πολλά από τα παλιά αναλογικά όργανα και μετρητές έχουν αντικατασταθεί από πολυλειτουργικές οθόνες.
Το νέο σύστημα ελέγχου πυρός λέγεται ότι προέρχεται από αυτό που χρησιμοποιείται στα προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη Su-30MK2.
Περιλαμβάνει ένα ελαφρώς βελτιωμένο ραντάρ και σύστημα ηλεκτροοπτικής παρακολούθησης, συμπεριλαμβανομένης της υπέρυθρης αναζήτησης και παρακολούθησης, και έναν πιο προηγμένο υπολογιστή αποστολής.
Το νέο σύστημα επιτρέπει τη χαρτογράφηση εδάφους με συνθετικό άνοιγμα και τον εντοπισμό στόχων θαλάσσιας επιφάνειας.
Επιπλέον, το νέο σύστημα ελέγχου πυρός επεκτείνει επίσης το εύρος των όπλων που μπορεί να αναπτύξει το Flanker, το οποίο προηγουμένως περιοριζόταν σε πυραύλους αέρος-αέρος R-27 και R-73 και σε μη κατευθυνόμενες βόμβες και ρουκέτες.
Το Su-27SM μπορεί να αναπτύξει πυραύλους κατά πλοίων Kh-31A/P, πυραύλους κατευθυνόμενους με λέιζερ Kh-29L/T/TD και βόμβες κατευθυνόμενες με λέιζερ.
Το Su-27SM μπορεί να φέρει τον ενεργό πύραυλο αέρος-αέρος R-77-1 που κατευθύνεται από ραντάρ για αεράμυνα, παρέχοντας μια πολύ βελτιωμένη ικανότητα πέρα από το οπτικό βεληνεκές.
Όταν το Su-27 ξεπερνά τα F-15
Το Su-27 σημείωσε πάνω από 30 αεροπορικά παγκόσμια ρεκόρ, συμπεριλαμβανομένου του ύψους και της ικανότητας μεταφοράς. Είναι ενδιαφέρον ότι το Flanker άρπαξε ακόμη και μερικά παγκόσμια ρεκόρ από το F-15, από το οποίο προήλθε εν μέρει.
Το F-15 Eagle τροφοδοτείται από δύο κινητήρες turbofan Pratt & Whitney F100-PW-100, ο καθένας από τους οποίους παράγει περίπου 23000-25000 λίβρες ώθησης (με μετακαυστήρες), παρέχοντας πολύ υψηλή αναλογία ώσης προς βάρος (TWR) περίπου 1,19.
Εν τω μεταξύ, το Su-27 έχει ακόμη μεγαλύτερο TWR 1,23.
Υψηλότερο TWR σημαίνει ότι το αεροσκάφος είναι σχετικά ελαφρύ για την ποσότητα ώσης που παράγουν οι κινητήρες του.
Το υψηλό TWR του F-15 επιταχύνει γρήγορα, ακόμη και όταν εκτελεί κατακόρυφη ανάβαση.
Το 1986, το Su-27, χωρίς κάθε οπλισμό, ραντάρ και επιχειρησιακό εξοπλισμό, έσπασε οκτώ ρεκόρ χρόνου αναρρίχησης που είχαν τεθεί το 1975 από ένα παρόμοια τροποποιημένο F-15 Streak Eagle.
Το αμερικανικό αεροσκάφος κατάφερε να ανέβει στα 30.000 μέτρα σε λιγότερο από 3,5 λεπτά και τα 3.000 μέτρα σε μόλις 27,57 δευτερόλεπτα έναντι του MiG-25 34,5 δευτερόλεπτα.
Το F-15 ξέσπασε επίσης τα ρεκόρ 6.000 μέτρων, 9.000 μέτρων, 12.000 μέτρων και 15.000 μέτρων.
Τα 15.000 μέτρα γκρεμίστηκαν με χρόνο 77,05 δευτερολέπτων.
Το φθινόπωρο του 1986, το σοβιετικό Su-27 Flanker έσπασε ξανά αυτά τα οκτώ ρεκόρ χρόνου αναρρίχησης.
Η έκδοση χωρίς εξοπλισμό του Su-27, που ονομάζεται Streak Flanker, μπόρεσε να ανέβει στα 3.000 μέτρα σε μόλις 15,6 δευτερόλεπτα και στα 15.000 μέτρα σε μόλις 70,329 δευτερόλεπτα, έναντι 27,57 δευτερόλεπτα και 77,05 δευτερόλεπτα από το F-15, αντίστοιχα.
Το αμερικανικό F-15
Το ρωσικό Su-27 Flanker
www.bankingnews.gr
