Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

Μικρά μου πριγκηπόπουλα, κάποιοι προσπαθούν ειλικρινά μέρα νύχτα για να σας χαρίσουν τον παραμυθένιο κόσμο που σας αξίζει.

Χτες ήμουν σε μια παρέα, όπου μεταξύ άλλων ήταν και μια «γνωστή».
Ορισμός της λέξης: κάποιον που συναντάς αραιά και που μέσω κοινού φίλου και που ή θα τον συμπαθήσεις με την πρώτη ή....


Η κοινή μας φίλη λοιπόν, έτυχε να της μιλήσει για το blog και «η γνωστή» (ανήκει στη 2η κατηγορία) το επισκέφθηκε. Οταν με συνάντησε λοιπόν μου πετάει την εξής ατάκα: «Ωραία τα παραμυθάκια σου δε λέω, αλλά μήπως να έγραφες και κάτι πιο ρεαλιστικό;» Δεν κατάλαβα λογαριασμό θα δώσω για τις δικές μου «καταθέσεις»....; (Ξέρετε εσείς)
Και για ποια πραγματικότητα μιλάει, όταν η δική της είναι γεμάτη με κοσμικές συναντήσεις, φρου φρου και αρώματα. Ποιά είμαι βέβαια εγώ που θα την κρίνω. Σωστό.

"Πραγματικό παραμύθι" ε; Να λοιπόν ένα, που μου προέκυψε ύστερα από μια σημερινή επίσκεψη σε μια «γνωστή» (από αυτές που αισθάνεσαι ότι θα μπορούσε να γίνει μια αληθινή φίλη αν υπήρχε χρόνος) στο Ιασώ. Μετά από εξωσωματική μένει έγκυος σε 2 αγγελούδια. Ένα και ένα. Στον 6ο προς 7ο μήνα, η καρδιά της μικρής νεράιδας σταμάτησε ξαφνικά να χτυπά. Έτσι απλά. Μετά από μια ολόκληρη εβδομάδα που κουβαλούσε και τα δυο στα σπλάχνα της, γεννά με καισαρική τον Μικρό Πρίγκιπα. Ο οποίος για τους υπόλοιπους δύο μήνες θα δίνει καθημερινή μάχη στο γυάλινο κάστρο του για να μεγαλώσει και να γίνει δυνατός.

Άλλο "πραγματικό παραμύθι". Μας ειδοποιούν χτες για δυο παιδιά που βρίσκονται την τελευταία εβδομάδα στη μέση του πουθενά, στον ήλιο. Για να φαίνονται ταλαιπωρημένα και να μπορεί να τα εκμεταλλευτεί δεόντως ο μέθυσος πατέρας. Αγγελούδια στον ήλιο, μόνα.

Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ακόμα. Εικόνες και γεγονότα που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια τείνουν να γίνουν μια πικρή πραγματικότητα. Ας αναλογιστούμε λοιπόν σε τι πραγματικότητα θέλουμε να ζούμε εμείς και τα παιδιά μας και ας πράξουμε αναλόγως.

Μικρέ Πρίγκιπα, την προσευχή μου και ένα φιλί στο μετωπάκι σου στέλνω. Θα περιμένω να μεγαλώσεις για να φτιάχνουμε καστράκια στην άμμο....

Μικρά μου πριγκηπόπουλα, κάποιοι προσπαθούν ειλικρινά μέρα νύχτα για να σας χαρίσουν τον παραμυθένιο κόσμο που σας αξίζει.

Μικρή νεραίδα, ρίχνε μας αστερόσκονη από εκεί ψηλά μήπως ο κόσμος γίνει πιο φωτεινός.

Σας χαιρετώ και συγνώμη για το θυμό.

Η Θάλασσα είναι ανταριασμένη σήμερα.
Ξεκινώ αμέσως 2ο post για να τη γαληνέψω...

Θαλασσινή
http://thalasini.blogspot.gr/2007/08/blog-post_23.html

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...