Στη μάχη της κλεισούρας οι μαχητές σου τράπηκαν σε φυγή σαν κοπάδι ζώων. […] Τα ψηλά κτίρια γκρεμίστηκαν και τα ερειπιά τους, κάποτε ακμαία κέντρα, έχουν γίνει ακατοίκητη έρημος. Μόνο η κραυγή της κουκουβάγιας και ο αντίλαλος της στις κολόνες αντηχούν στην ερημιά.
Η Αντιόχεια δεν είναι μακριά. Σύντομα θα φτάσω εκεί με πολυάριθμο στρατό […]. Εσύ που κατοικείς τις αμμώδεις ερήμους, να’ σαι καταραμένος! Γύρνα στη χώρα Σάνα, την πρώτη σου πατρίδα. Σύντομα θα κατακτήσω την Αίγυπτο με το σπαθί μου κι ο πλούτος της θα γεμίσει το θησαυροφυλάκιο μου […].
Θα οδηγησω το στρατο μου στη Βαγδατη και θα την κατακαψω, τα τειχη της θα ριξω και τα παιδια της αιχμαλωτα θα παρω. Απο εκει θα παω στη Σιραζ και τη Ραυυ (Ραγαι/Ευρωπος/Τεχερανη) γι’ αυτο ενημερωστε το Χορασαν για τις προθεσεις μου. Η Μεκκα θα γινει δικη μου αιωνιως, και θα χτυπησω νοτια για να καταλαβω την Υεμενη και βορεια για να φθασω στην Ιερουσαλημ. Θα κατακτησω Ανατολη και Δυση. και θα προαγαγω την Χριστιανικη Θρησκεια και τον Σταυρο παντου..”
