Ο παραδοσιακός πιπερώνας ή αλλιώς "όνταρ" στη ντοπιολαλιά της περιοχής:
Είναι ο χώρος όπου πραγματοποιείται με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο η ξήρανση της μικρόκαρπης Καρατζοβίτικης πιπεριάς.
Είναι μια ξύλινη κατασκευή όπου, επάνω, τοποθετούνται οι πιπεριές, ενώ κάτω στο έδαφος υπάρχουν διάσκορπες μικρές εστίες φωτιάς όπου, σιγοκαίγοντας, ξεραίνουν το πιπέρι με την θερμοκρασία και τον καπνό, προσδίδοντας του με αυτόν τον τρόπο ιδιαίτερη γεύση.
Το προϊόν αυτό νωπό ή μεταποιημένο διαθέτει εξαιρετική γεύση και είναι πλούσιο σε βιταμίνες και ποιοτικά χαρακτηριστικά και σίγουρα, χρήζει προστασίας και ανάδειξης.
Καλλιεργείται και εντοπίζεται στα χωριά του Δήμου Αλμωπίας:
Γαρέφι και Πρόμαχοι.
Το Γαρέφι πρωταγωνιστεί εδώ και πολλά χρόνια στην καλλιέργεια του μικρόσωμου αυτού τύπου πιπεριάς η οποία προσδιορίζεται τόσο για το καθημερινό τραπέζι, όσο και για την παραγωγή του ΓΛΥΚΟΥ ΚΑΠΝΙΣΤΟΥ πιπεριού.
Η φύτευση της πιπεριάς ξεκινά την πρώτη ημέρα του καλοκαιριού (1η Ιουνίου) και η συλλογή της αρχές Αυγούστου.
Ωστόσο η κόκκινη πιπεριά που δίνει το κόκκινο πιπέρι, περιμένει ανυπόμονα τη συλλογή της στις 20 Αυγούστου περίπου, για να ξεκινήσει έτσι τη μαγική διαδρομή που περνά από το κάπνισμα στον πιπερώνα, την άλεση στο μύλο και την αποθήκευση στο σακί. Από τις καυτερές πιπεριές παράγεται αντίστοιχα το μπούκοβο.
Τα παλαιότερα χρόνια υπήρχαν στην περιοχή της Αριδαίας εργοστάσια παραγωγής κόκκινου πιπεριού. Για πολλά χρόνια η μεταποιητική διαδικασία ενίσχυε σημαντικά το εισόδημα των ντόπιων εργατών, παραγωγών και ιδιοκτητών εργοστασίων.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 τα εργοστάσια έπαψαν να λειτουργούν εξαιτίας του έντονου ανταγωνισμού και της στροφής των παραγωγών σε νέες καλλιέργειες. Ο καπνός είχε παραγκωνίσει την πιπεριά, ενώ οι δενδροκαλλιέργειες κέρδιζαν διαρκώς έδαφος.
Ωστόσο το κόκκινο πιπέρι, έστω και σε μικρές ποσότητες, διεκδικούσε πάντα μερίδιο στο τραπέζι της Αλμωπίας.
Το κείμενο και οι φωτογραφίας αντλήθηκαν από την σελίδα στο facebook:
https://www.facebook.com/AnoGarefi
Παραδοσιακός πιπερώνας ή αλλιώς "όνταρ":
Φωτογραφία: Elli Elfoupolis
http://paradosiakos-garefeiou.blogspot.com/2020/12/blog-post.html
