Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

Το δικό της φεγγάρι(Αληθινή ιστορία)

Νώντα Σκοπετέα


 Ένα μικρό κορίτσι πριν από αρκετά χρόνια , έκανε ίσως την μοναδική «αταξία» στη γεμάτη από υπομονή , ταπείνωση και υπακοή ζωή της . Τέλη δεκαετίας του 60.


Στις 20 Ιουλίου του 1969 ο άνθρωπος ψηλαφά το φεγγάρι . Ανήμερα του Αθάνατου Προφήτη , ο άνθρωπος γυρεύει και τα καταφέρνει να πατήσει στα κάποτε απλησίαστα . Το φεγγάρι γίνηκε ο σκοπός του. Η τρανή απόδειξη πως τα κατάφερε επιτέλους να γίνει παντοδύναμος ! Ω της κατάδικης πλάνης, ω της άψυχης αυταπάτης !

Το φεγγάρι όμως για το μικρό κορίτσι έχει άλλο προσανατολισμό και άλλο όνομα Γι αυτήν,σελήνη λαμπρόφωτη ήταν το τσακώνικο ψήλωμα του Αη Λιά , στο ανηφόρι που ξεκινούσε από τη βρύση .



 Η κορυφή των εξακοσίων μόλις μέτρων , που για αυτήν όμως ως τα 13 της τότε χρόνια , φάνταζε ο ίδιος ο Ουρανός . Τι λαχτάρα , να τα καταφέρει κάποτε και εκείνη να ανέβει αυτά τα λίγα έστω ανηφορικά χιλιόμετρα , όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας της, στο εσπέρας της καλοκαιρινής ξακουστής γιορτάδας ! 

-Είσαι μικρή ακόμα για να πας … της είπε κοφτά όταν το πρωτοζήτησε ο Πατέρας της . Δεν το ματαείπε … Αυτοδίδακτη στην πειθαρχία ! 
Μα σήμερα μοιάζει να είναι η ευκαιρία της! Παραμονές του Προφήτη στα 1969! Ούτε που είχε ακούσει για τα κατορθώματα των αστροναυτών και για το τόλμημά τους . Αυτό που τώρα την απασχολούσε ήταν το δικό της γενναίο εγχείρημα ! Ο Πατέρας απρόσμενα την άφησε μονάχη να καματέψει στο περβολάκι τους,τούτο το λιόπυρο απομεσήμερο. Εκείνος έπρεπε να κατέβει για δουλειά που του παν στο γιαλό το δίχως άλλο .

 Θα ανηφόριζε λοιπόν έστω για ένα κερί και θα προλάβαινε να κατέβει ξανά , πριν το πάρουν είδηση οι δικοί της . Άκουσε και πάλι την καμπάνα, που από νωρίς αρχίνησαν να την βαρούν ακανόνιστα , όσοι έφταναν στο εκκλησάκι , μαρτυρώντας έτσι ενθουσιαστικά το δικό τους ανέβασμα .

 Τούτη η ανεμισμένη μελωδία , της φάνηκε σαν πρόσκληση στο πανηγύρι του Θεσβίτη και σαν εγγύηση συνάμα, πως θα βλογήσει Εκείνος τούτη την μικρή της απείθεια …Ούτε το κατάλαβε πως καβαλίκεψε το ζωντανό , την δική της… σεληνάκατο ! Ξεκίνησε το χωμάτινο ανηφόρι και χάθηκε κάπου στο μέσο του . Κατέβηκε απ το γαϊδουράκι της και με αγωνία περπάτησε αρκετά . Σαν να έπρεπε να διαλέξει ξανά τον δρόμο της αρετής …Και τα κατάφερε έστω κι αν μάτωσαν λίγο τα πόδια της , από τους αγκαθωτούς θάμνους στο στένεμα του δρόμου ! Ξαφνιάστηκαν με την αποκοτιά της , όσοι την είδαν μονάχη της να φτάνει και να βάζει ολόχαρη όσο ποτέ το κεράκι της, σιμά στο στεφανωμένο εικόνισμα της εις Ουρανόν Ανάβασης του Προφήτη . Στάθηκε σε μια γωνιά κι ο χρόνος σαν να σταμάτησε γύρω της. Δεν μπορούσε να φύγει τώρα που πανηγύριζε το μέσα της !

Μια στιγμή της φάνηκε κι ας κύλησε πολύ ώρα ως το πρώτο απολυτίκι του Ενδόξου Ηλιού …
Δεν την ένοιαξε , ούτε το κράτησε μέσα της εκείνο το σκαμπίλι , που δέχτηκε απ τον πατέρα της , σαν επέστρεψε στο σπίτι με το πρώτο σουρούπωμα …
Δεν έψαξε να βρει δικαιολογίες …Ούτε που μίλησε ! Για χάρη του προφήτη Ηλία ! Κι έδωσε ο Κύριος τούτη τη γιορτή να γίνει ορόσημο διαλεχτό μες στο συναξάρι της ζωής της .

Από τότε και ως σήμερα γλυκιά η θύμηση κείνης της ανυπακοής . Τούτο το θερινό ταξίδεμα στα ψηλά , τόσο αλησμόνητο φωλιάζει μέσα στην ψυχή της ! Κλείνει τα μάτια και ονειρεύεται όπως πάντα ξυπνητή …
Τι κι αν τώρα τόσο πολύ τα πόδια της δυσκολεύονται ν’ ακολουθήσουν την πάντα παιδική καρδιά της …
Ξεπεζεύει πάλι απ το ευλογημένο …άρμα της και δακρυσμένη , βάνει ξανά κερί όπως τότε , στο πολυκαιρισμένο μανουάλι πλάι στους άρτους του εσπερινού .Τα κατάφερε και φέτος να ανέβει στο δικό της το φεγγάρι !


Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Στου Θεσβίτη τα ψηλώματα .

Αληθινή Ιστορία , αφιερωμένη στην πρεσβυτέρα Α.Α. και σε όσους τα γοργόφτερα ποδαράκια της ψυχής τους , πάντα θα τους βγάζουν σε ψήλωμα Προφήτη, στο πασίχαρο εσπέρας της Αγίας του μνήμης .

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...