“Φωτιά και Τσεκούρι στους Προσκυνημένους του τότε και του σήμερα”
«Καθόμουν και έκλαιγα για την Ελλάδα. Παναγιά μου βοήθα κι αυτή τη φορά τους Έλληνες» (Θόδωρος Κολοκοτρώνης)
Γράφει ο Γρηγόρης Ζωγραφάκης
Σίγουρα μια Κυβέρνηση που χρειάζεται την έντονη παρουσία της
Αστυνομίας και προσκλήσεις για όσους τοποθετηθούν απέναντί της, για να
παραστεί στον εορτασμό μιας Εθνικής Επετείου, σίγουρα παραδέχεται ότι
δεν έχει την αποδοχή του Λαού αλλά ούτε και νομιμοποιείται, τόσο η ίδια
όσο και η πολιτική που ακολουθείται τόσο καιρό, παρά την στήριξη του
Κοινοβουλίου…
Ο μόνος που τους «νομιμοποιεί» είναι τα συμφέροντα που τους έβαλαν
σε αυτή τη θέση…Δεν ξεχνούμε βέβαια ότι ακόμη και το καθεστώς Άσσαντ στη
Συρία έκανε δημοψήφισμα για τις Συνταγματικές μεταρρυθμίσεις ενώ εδώ
οι αυτοαποκαλούμενοι «ηγέτες δημοκρατικών παρατάξεων» αρκέστηκαν σε υπακοή των εντολών των πιστωτών δεικνύοντας ποιοί τους όρισαν σε αυτή τη θέση…
Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τους ήρωες του 1821…Οι οποίοι έδωσαν το αίμα
τους για να ελευθερωθεί η χώρα και εν συνεχεία οι πολιτικοί την
υποδούλωσαν στις Μεγάλες Δυνάμεις…Οι πράξεις τους, τα λόγια τους, η
αυταπάρνηση, η αυτοθυσία τους και η ομοψυχία τους αποτελούν πάντα
φωτεινά παραδείγματα και παρακαταθήκες για τις γενιές που ήρθαν,γι΄
αυτές που είναι και αυτές που ακολουθούν…
Αλλά στην εποχή μας που τα Μνημόνια αντικατέστησαν τα προσκυνοχάρτια
του Ιμπραήμ αντηχούν πιο επίκαιρα από ποτέ τα λόγια του Γέρου του Μοριά
που διαλαλούσε τότε:
