Μια δεκαετία μετά την εισβολή του καθεστώτος Σαακασβίλι στη Νότια Οσετία, κανείς δεν θυμάται πια τίποτα στη Δύση. Είναι άραγε θέμα μνήμης ή συμφέροντος; Μια ματιά – αναπόληση, μια ματιά αυτογνωσίας για τη δολιότητα παρουσίασης εκείνων των γεγονότων από τα «διεθνή ΜΜΕ».
Και όμως, πέρασε μια ολόκληρη δεκαετία… Το θυμάμαι σαν τώρα. Ήταν στις 10.30 τη νύχτα της 7ης Αυγούστου 2008, όταν το τηλεοπτικό δελτίο του ρωσικού καναλιού ΝΤΒ έβγαλε μια έκτακτη είδηση. «Ο πρόεδρος της Γεωργίας, Μιχαήλ Σαακασβίλι, με διάγγελμα του κάλεσε τους συμπατριώτες του στη Νότια Οσετία να μην ανησυχούν, να πάνε για ύπνο χωρίς κανένα φόβο…». Ο παρουσιαστής δεν ήξερε πως να το σχολιάσει, η είδηση πέρασε έτσι… Πέρασε; Ε, όχι…
Τα χαράματα επρόκειτο να φύγω μια βδομάδα διακοπές κάπου στα σύνορα Ουκρανίας — Πολωνίας, στην πόλη Λουτσκ, «έλα — μου είπαν φίλοι από το Κιέβο — έχει μια καταπληκτική λίμνη για ψάρεμα και ξεκούραση»… Δεν πήγα τελικά… Διότι τη νύχτα εκείνη, μια-μιάμιση ώρα μετά το «διάγγελμα», ο απίστευτος αυτός τύπος, ο Σαακασβίλι, κίνησε τις μονάδες τεθωρακισμένων και πυροβολικού που έδρευαν στην πόλη Γκόρι, και επιτέθηκε στη μικρή αλλά ανυπότακτη περιοχή της Νότιας Οσετίας. Πάνω στη λεγόμενη «πράσινη γραμμή» υπήρχαν «κυανόκρανοι» με απόφαση του Σ.Α. του ΟΗΕ, ήταν Ρώσοι φαντάροι που διέθεταν ελαφρύ εξοπλισμό, όπως προβλέπονταν από την απόφαση του Διεθνούς Οργανισμού. Πριν ξημερώσει, οι κυανόκρανοι αμύνθηκαν σθεναρά όσο άντεξαν, όταν έφθασαν τα τανκς που ισοπέδωσαν τα φυλάκια, οι νεκροί ανήλθαν σε μερικές δεκάδες…
Ξημέρωσε η 8η Αυγούστου, με τις εκδηλώσεις για την έναρξη της Ολυμπιάδας στο Πεκίνο. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος κατείχε τότε το πόστο του πρωθυπουργού της Ρωσίας, (πρόεδρος λίγους μήνες νωρίτερα είχε αναδειχθεί ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ), επεχείρησε να μιλήσει στον πρόεδρο Μπους, στο Πεκίνο, εκείνος το μόνο που βρήκε να πει μόλις του αναφέρθηκε το συμβάν, ήταν: Δεν θα επιτρέψω καμμία πολεμική επιχείρηση… Άλλα λόγια ν´αγαπιόμαστε, δηλαδή, αφού ο πόλεμος είχε ήδη αρχίσει…
Η Μόσχα μόλις συνειδητοποίησε ότι έχασε στρατιώτες της σε «πράσινη ζώνη», λειτούργησε με βάση τη συνθήκη του ΟΗΕ, κίνησε τις μονάδες της στην περιοχή και μπήκε στη Νότια Οσετία. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
Όπως ανέφερε αργότερα έκθεση του ΝΑΤΟ, ως αποτέλεσμα της ρωσικής επέμβασης ο γεωργιανός στρατός ως τέτοιος έπαψε να υφίσταται αφού καταστράφηκε το 75% του δυναμικού του!
Οι εκδηλώσεις για την έναρξη της Ολυμπιάδας στο Πεκίνο ολοκληρώθηκαν και μόνο μετά από αυτές τα δυτικά ΜΜΕ «είδαν» την είδηση των επιχειρήσεων στη Νότια Οσετία. Πως την έδωσαν; Η «ιμπεριαλιστική και πολεμοχαρής Ρωσία επιτέθηκε κατά της μικρής Γεωργίας στον Καύκασο που παλεύει για δημοκρατία…». Αυτό ήταν το μοτίβο του συνόλου των δυτικών ρεπορτάζ από εκεί.
Θυμάμαι εκείνη τη μέρα, πριν ξεκινήσω από τη Μόσχα για το Βλαντικαφκάζ, πρωτεύουσα της Βόρειας Οσετίας, αυτόνομης Δημοκρατίας στη σύνθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, συζητούσα με τον επικεφαλής της EBU στη ρωσική πρωτεύουσα, που έχει στήσει «πιάτο» και από που θα στέλνουμε υλικό και θα κάνουμε ζωντανές συνδέσεις με την ΕΡΤ, όπως γινόταν συνήθως…
— Το «πιάτο» με όλο το συνεργείο έχει φύγει για…Τιφλίδα, μου απαντά.
— Τι να κάνει στην Τιφλίδα, τον ρωτώ. Ο πόλεμος γίνεται στην Οσετία, τα τανκς έχουν μπει στην πρωτεύουσα αυτής, την Τσχινβάλι…
— Δεν θα καθορίσεις εσύ την πολιτική της…EBU, μου απάντησε…
Τελικά από το Βλαντικαφκάζ μεταδίδαμε αρχικά μέσω του καναλιού της Κοινοπολιτείας, ΜΙΡ, όπως και όσο μπορούσαμε. Δύο μέρες αργότερα και αφού η δυτική προπαγάνδα, ξετσίπωτα μετέδιδε για την «εισβολή» της Ρωσίας στη Γεωργία όλο αυτό το διάστημα, αρκετοί στο δυτικό κόσμο αναγκάστηκαν να παρακολουθούν και άλλα μη δυτικά ΜΜΕ που μετέδιδαν από τη Τσχινβάλι, έβγαζαν εικόνες με βομβαρδισμένα κτίρια, το κεντρικό νοσοκομείο, τις εικόνες που δίναμε και μεις από τα υπόγεια του κτιρίου όπου οι γιατροί με ηρωικό τρόπο συνέχιζαν να περιθάλπουν τους τραυματίες κλπ… Τότε ήρθε στην εμπόλεμη περιοχή και η EBU!
Εκεί στην μπαρουτοκαπνισμένη Τσχινβάλι, ήδη είχα στείλει ένα ημίωρο εικόνων, αμοντάριστων στην ΕΡΤ, και κάποια στιγμή βρέθηκα δίπλα στους ανθρώπους της EBU που μόλις έστηναν το σύστημα.
— Δημήτρη, έλα όποτε θέλεις να στείλεις υλικό, μου είπε ο παραγωγός, προφανώς μη γνωρίζοντας τη λεκτική μου διένεξη με το αφεντικό του δυο μέρες πριν στη Μόσχα.
Τι να πρωτοθυμηθώ, που λένε, από εκείνες τις πράγματι, σοβαρές στιγμές…
Λόγω Αυγούστου και προφανώς προχειρότητας των ελληνικών καναλιών, μου ζητήθηκε να βοηθήσω μεγάλο ιδιωτικό, φιλοκυβερνητικό τηλεοπτικό δίκτυο που δεν προλάβαινε να έχει απεσταλμένο. Απάντησα ότι θα το κάνω αν μου το πει στέλεχος της ΕΡΤ, στην οποία εργαζόμουν. Με πήραν και μου είπαν, «δώσε και σε αυτούς κάτι…»
Έδινα μια-δυο μέρες, πέρα από την ΕΡΤ. Κυρίως «ζωντανά». Εξ´αρχής κατάλαβα ότι ερχόμουν σε πλήρη αντίθεση με αυτά που τους μετέδιδε η απεσταλμένη τους από την Τιφλίδα… Το ίδιο, βέβαια, γινόταν και στην ΕΡΤ η οποία επίσης έστειλε άνθρωπο στην Τιφλίδα. Από κει οι «πληροφορίες» που έβγαιναν ήταν από τον πρόεδρο Σαακασβίλι που είχε μετατρέψει το προεδρικό του γραφείο σε…στούντιο», (πρέπει να αναγνωρίσουμε πως οι αμερικανοί «σύμβουλοι του», ήξεραν τέλεια το χολιγουντιανό τρόπο «ενημέρωσης», όπως πρέπει και όχι όπως είναι στην πραγματικότητα). Ούτε καν διερωτήθη κανείς στα στούντιο της Αθήνας πως γίνεται και σε διάστημα λίγων ημερών είχαν τρεις φορές «αποκλειστική συνέντευξη» με Σαακασβίλι; Και βέβαια δεν αναρωτήθηκαν, αν και μετέδιδαν συνεχώς, την εικόνα που έτρωγε τη… γραβάτα του, σε τι κατάσταση ήταν; Γιατί «γυάλιζαν» τα μάτια του κλπ,κλπ,;
Έτσι όλοι εμείς της «από κει πλευράς», δίναμε «αλλόκοτα» πράγματα, που δεν τα έδιναν «οι άλλοι», προφανώς οι καθωσπρέπει, «απεσταλμένοι».
Ο συνάδελφος μου από την Αθήνα που βρέθηκε, ίσως πρώτη φορά σε μπαρουτοκαπνισμένη και άγνωστη γί αυτόν περιοχή, επέτρεψε στον εαυτόν του την έκφραση ότι οι Ρώσοι στο Γκόρι «επέφεραν τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα με σφαίρες διασποράς…» Αυτό και αν έκανε εντύπωση και πολλαπλασιάστηκε για ένα 24ωρο σε ολόκληρο τον κόσμο! Ποιος όμως μετέδωσε αργότερα ότι έβαλαν κατά του Γκόρι από τις γύρω βουνοπλαγιές οι σκόρπιοι ένοπλοι που επιχειρούσαν στη συνέχεια και το πλιάτσικο στα νοικοκυριά της πόλης; Ποιος μετέδωσε ποτέ ότι οι γεωργιανές γυναίκες παρακαλούσαν τους Ρώσους φαντάρους που μπήκαν εκεί, «μη φεύγετε, οι κατσαπλιάδες θα μας ρημάξουν…»; Ποιος γνωρίζει ότι αυτό το «σφαίρες διασποράς» έκανε τους Έλληνες στρατιωτικούς ακόλουθους στο γραφείο της Μόσχας να ξεφωνίζουν, «μα τι λέει ο τύπος; Αν είχε γίνει αυτό δεν θα έμενε τίποτα όρθιο τριγύρω…»!
Ας είναι… ο κατά τα άλλα καλός συνάδελφος, είχε την ευαισθησία, δυο μήνες αργότερα να ζητήσει συνάντηση με το Ρώσο πρέσβη στην Αθήνα και, ουσιαστικά, να ζητήσει συγνώμη, για την «άτυχη» έκφραση…
Εκείνη η αποστολή με δίδαξε πολλά, αν και είχαν προηγηθεί πολλές άλλες όπου έπρεπε να δώσεις αυτά που έβλεπες και το μοτίβο που γινόταν όλα αυτά, αλλά ήξερες ότι ήσουν «εκτός γραμμής». Τα ίδια αντιμετωπίσαμε στο Αφγανιστάν το 2001, στη Γεωργία το 2003 («επανάσταση» των… ρόδων), στην Ουκρανία το 2004 (και άλλη «επανάσταση» αυτή τη φορά… πορτοκαλί)…
Στα βουνά του Καυκάσου, τον Αύγουστο του 2008, νοιώθαμε — όσο αυτό ήταν δυνατό- την αποδοχή της ελληνικής κοινωνίας, όπως μας την μετέφεραν οι συνάδελφοι από την έδρα. Έδινε δύναμη το γεγονός ότι γινόταν τηλεφωνήματα επιδοκιμασίας στην ΕΡΤ και στο ΡΙΚ, στην Κύπρο, για τον τρόπο κάλυψης, με εξαίρεση τα τηλεφωνήματα διαμαρτυρίας από επιτετραμμένο της… γεωργιανής πρεσβείας!
Πέρασε μια δεκαετία και τώρα μπορώ να το αποκαλύψω: Ο αρχηγός του ΓΕΣ, επικοινώνησε με τον έλληνα στρατιωτικό ακόλουθο στη Μόσχα και ζήτησε από εκείνο να του δώσει μια εικόνα «τι συμβαίνει στην πραγματικότητα», και εκείνος τόλμησε να του πει: Αρχηγέ μου, ακούστε αυτά που λέει αυτός της ΕΡΤ από εκεί κάτω…
— Μα αυτά ακούω και… μπερδεύτηκα… Λέει τα αντίθετα από αυτά που λένε οι άλλοι και κάτι… υποψιάζομαι…
Έπειτα ήρθε και το τηλεφώνημα από την ΕΡΤ, «μάλλον θα πρέπει να σταματήσεις να δίνεις στο άλλο κανάλι, γιατί μας κατηγορούν ότι η ΕΡΤ κάνει αθέμιτο ανταγωνισμό με το «βαρύ πυροβολικό της» στον Καύκασο…».
Και ακόμα, το επίσης ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι που βρέθηκαν γνωστοί «προοδευτικοί, αριστερούτσικοι» θα έλεγα,«λόγιοι», αρθρογραφούντες σε καθωσπρέπει εφημερίδες του γνωστού —τότε-συγκροτήματος, που μέμφονταν την κυβέρνηση η οποία «ξεχνά τη γεωπολιτική θέση της χώρας και επιτρέπει να μεταδίδουν φιλορωσικά ρεπορτάζ Έλληνες ανταποκριτές από εκεί…»
Αργότερα στην Αθήνα ο τότε πρόεδρος της ΕΡΤ μου εξήγησε ότι αυτά που μετέδιδα δεν υπήρχε περίπτωση να τα πέρναγε σε ιδιωτικό κανάλι, αυτό που και σήμερα «ταλανίζει» το τηλεοπτικό κοινό (!), αλλά «τα έλεγες στη δημόσια τηλεόραση και η σημερινή κυβέρνηση (2008), έχει καλές σχέσεις με τη Ρωσία. Ο πρωθυπουργός τα έβλεπε και έγνεψε κάτι του τύπου, μην τον πειράζετε…».
Ας είναι καλά…
Εν τέλει, το ΝΑΤΟ που έσπευσε να παγώσει τις σχέσεις με τη Ρωσία, τρεις μήνες αργότερα τις «ξεπάγωσε», η πανίσχυρη τότε Μέρκελ, ουσιαστικά παραδέχτηκε πως «την επίθεση ξεκίνησε ο Σαακασβίλι, αλλά η Ρωσία αντέδρασε με υπερβολικό τρόπο…»!
Αλήθεια, ποτέ δεν κατάλαβα τι εργαλείο μέτρησης χρησιμοποίησε για να κάνει την ανάλογη δήλωση. Εσείς γνωρίζετε;
Η ιστορία εκείνη, εκτός όλων των άλλων, έδειξε στην πράξη ότι το μονοπώλιο της «ενημέρωσης», όπως δούλευε μέχρι τότε, άρχισε να «μπάζει» νερά. Όχι βέβαια από τον τρόπο της ενημέρωσης των «φιλορώσων» ανταποκριτών που μετέδιδαν σε δύο μόνο χώρες, την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά διότι άρχισε να μεταδίδει σε ολόκληρο τον κόσμο το αγγλόφωνο RT Διότι στη Μόσχα έγινε συνείδηση ότι στο σύγχρονο κόσμο δεν έχει σημασία αν έχεις δίκιο, δυστυχώς σου επιβάλλουν ότι αυτό πρέπει και να το αποδείχνεις…
Ίσως ήταν και μια από τις τελευταίες αναλαμπές της ελληνικής δημοσιογραφίας…
Στη συνέχεια ήρθε η κρίση και η τοπ δημοσιογραφία κατέδειξε την «ανεξαρτησία της» με πλήρη υποταγή όχι μόνο στα εσωτερικά αφεντικά αλλά κυρίως στις επιταγές των διεθνών οργανισμών στους οποίους η χώρα «έχει την τιμή» να ανήκει!
Απομεινάρια συνεχίζουν ως σήμερα την καθωσπρέπει «ενημέρωση»…
Μη ρωτάτε για τη δημόσια τηλεόραση. Όπως και σεις έτσι και γω δεν γνωρίζω γιατί δεν επανήλθε μετά το κλείσιμο — άνοιγμα…
sputniknews.gr
