Μέσω του πρώην πρέσβη της Ινδίας MK Bhadrakumar μάθαμε
ότι η ρωσική κυβέρνηση προετοιμάζεται για μια προσπάθεια «χρωματιστής επανάστασης» κατά τη διάρκεια των κοινοβουλευτικών
εκλογών το Σεπτέμβριο:
Η ετήσια συνάντηση της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας
της Ρωσίας (FSB), η οποία είναι η διάδοχος οργάνωση του KGB της σοβιετικής εποχής είναι μια σημαντική ευκαιρία
για να πάρουμε τη θερμοκρασία στις σχέσεις «Ανατολής-Δύσης». (Το κλισέ του Ψυχρού Πολέμου έγινε χρήσιμο για άλλη
μια φορά.) Η συνήθη ομιλία του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν κατά τη συνεδρίαση του
FSB ήταν το σήμα κατατεθέν για τέτοια ευκαιρία την
Παρασκευή στη Μόσχα.
Το συγκλονιστικό μέρος της ομιλίας του Πούτιν ήταν
η γνωστοποίηση εκ μέρους του ότι το FSB έχει στην κατοχή
του σαφείς πληροφορίες για ενδείξεις οι οποίες εκκολάπτονται στη Δύση ότι θα ξεσηκωθεί
πολιτική αναταραχή στη Ρωσία, καθώς η χώρα βαδίζει προς κρίσιμες βουλευτικές
εκλογές το Οκτωβρίου. Ο Πούτιν απέφυγε τη χρήση της έκφρασης «Χρωματιστή Επανάσταση», αλλά άφησε να το εννοηθεί.
Οι διάφορες υπηρεσίες των ΗΠΑ και οι
νεοσυντηρητικοί στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα ήθελαν σίγουρα να προκαλέσουν κάποια
εξέγερση στη Ρωσία. Αλλά οι πιθανότητες για ένα επιτυχημένο πραξικόπημα στη
Μόσχα είναι μικροσκοπικές. Δεν υπάρχει καμία ικανή αντιπολίτευση στη σημερινή κυβέρνηση και λίγα
οικονομικά προβλήματα δεν είναι κάτι που υποκινεί τους Ρώσους για να αναλάβουν
το κράτος. Θα είχαν κρεμάσει τον
Γιέλτσιν κάθε μέρα αν ήταν έτσι.
Θα ήταν πολύ πιο εύκολο αν η Ουάσιγκτον θα αποδεχόταν
τη Ρωσία όπως είναι και να διαθέτει κάποια περιθώρια για να σχηματίσει τις
παγκόσμιες πολιτικές της. Αλλά αυτό δεν μπορεί ποτέ να γίνει, σωστά;
Όλα μαζί, προβάλλεται εδώ ένα ζοφερό σενάριο σε
σχέση με τις ρωσο-αμερικανικές σχέσεις για την υπόλοιπη περίοδο της προεδρίας
του Μπαράκ Ομπάμα. Ο βασικός πυρήνας
για τη Ρωσία είναι ότι οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν στην εσωτερική πολιτική της, με
σκοπό να δημιουργήσουν πολιτική δυσαρμονία και να αποδυναμωθεί το Κρεμλίνο, αναγκάζοντας
την να υιοθετήσει πολιτικές που βρίσκονται σε αρμονία με τις αμερικανικές
περιφερειακές και παγκόσμιες στρατηγικές.
...
...
Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να ανεχθούν τη Ρωσία (ή
οποιαδήποτε χώρα για εκείνο το θέμα) για αυτό τον τρόπο λειτουργίας,
παρουσιάζοντας τρομερό αντίθετο άνεμο ενάντια στις παγκόσμιες στρατηγικές της.
Αν οι Trump ή Sanders κερδίσουν την προεδρία των ΗΠΑ, μπορεί να οδηγήσουν
τη χώρα σε περισσότερες φιλικές σχέσεις με τη Μόσχα. Αλλά υπάρχουν πολλοί στις διάφορες γραφειοκρατίες,
ειδικά στο Πεντάγωνο, στους οποίους ορίζεται ο προϋπολογισμός τους ανάλογα με
την εχθρική σχέση με τη Ρωσία (και την Κίνα). Δύσκολά θα σιωπούν
οι φωνές τους. Αυτό καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την επίλυση των εν
εξελίξει κρίσεων στη Συρία και την Ουκρανία:
Ο Πούτιν έχει προειδοποιήσει ότι η Μόσχα θα νικήσει
οποιοδήποτε σχέδιο των ΗΠΑ για να υποκινήσει πολιτική αναταραχή στη Ρωσία, δεν
έχει σημασία τι χρειάζεται. Εμπιστευτείτε τον Πούτιν για αυτό. Ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Πώς μπορούν οι
περιφερειακές συγκρούσεις, όπως η Συρία ή η Ουκρανία, ενδεχομένως να εξεταστούν
όταν οι δύο μεγάλες δυνάμεις είναι κλειδωμένες σε ένα υπαρξιακό αγώνα;
Σε περίπτωση που οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν πραγματικά
να δημιουργήσουν κάποια προβλήματα γύρω από τις εκλογές στη Μόσχα, πρέπει να
αναμένουμε εντατικοποίηση των συγκρούσεων και στα δύο θέατρα επιχειρήσεων, την
Ουκρανία και τη Συρία, κατά τη θερινή περίοδο. Αν θα ενταθεί το μήνυμα «Ο Πούτιν είναι ο Σατανάς» το
οποίο τα "δυτικά" μίντια διατάχτηκαν να διαδώσουν στους πληθυσμούς
τους.
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμων Πολιτικά, Αθήνα, 27.2.2016
