Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Στις 21 του περασμένου Οκτωβρίου ο πρόεδρος της Συρίας Άσαντ, με μια
επιχείρηση έκπληξη περνώντας πάνω από το Ιράκ και Ιράν πήγε στην Μόσχα
όπου είχε πολύ σημαντική συνάντηση με τον πρόεδρο Πούτιν. Η επίσκεψη
αυτή του Άσαντ στην Ρωσία, είχε εκπλήξει τότε και τους Τούρκους αλλά και
τους Νατοϊκούς που δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν το αεροπλάνο του Σύριου
προέδρου που συνοδεύονταν από ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη.
Στην συνάντηση αυτή τέθηκε επί τάπητος το κύριο θέμα για το οποίο
έγινε ο αιματηρός εμφύλιος της Συρίας, δηλαδή το ενεργειακό ζήτημα.
Σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, συζητήθηκε το ζήτημα του
λεγομένου «Βορείου Διαδρόμου», δηλαδή τον διάδρομο της βορείου Συρίας
που θα είναι υπό τον έλεγχο των Κούρδων και θα συνδέει ενεργειακά την
Συρία με το βόρειο Ιράκ και στη συνέχεια με το Ιράν. Επαναλήφτηκε δηλαδή
το μεγάλο σχέδιο του ενεργειακού αγωγού Ιράν-Ιράκ-Συρίας.
Σημαντικό είναι ότι την ίδια μέρα που ο Πούτιν συναντήθηκε με τον
Άσαντ έχει στη συνέχεια συνάντηση με την ηγεσία του κουρδικού PYD της
Συρίας, τους Asya Osman και Enver Müslim. Στις συναντήσεις αυτές
αποφασίστηκε να ενισχυθεί με κάθε μέσο το κουρδικό κίνημα της Συρίας
έτσι ώστε να προχωρήσει το σχέδιο του Βορείου Διαδρόμου.
Αυτό το σχέδιο τώρα έχει μπει σε εφαρμογή γεγονός που έχει θορυβήσει
την Άγκυρα καθώς η πραγματοποίηση του θα απομονώσει την Τουρκία και
γεωγραφικά αλλά και ενεργειακά, καθώς θα πέσει σε αχρηστία ο αγωγός
Κιρκούκ-Τζευχάν, ενώ θα δώσει το έναυσμα για την ανεξαρτητοποίηση των
Κούρδων της Συρίας.
Ο στόχος των Κούρδων είναι αυτή την στιγμή η Μεσόγειος και η
ενοποίηση των Κούρδων της βορειοδυτικής Συρίας με τον κουρδικό θύλακα
του Afrin και στην συνέχεια με τους Ρώσους της Λαττάκειας, ενώ θα τεθεί
υπό άμεσο κίνδυνο η τουρκική περιοχή του Hatay.
Όλα αυτά προκαλούν μεγάλο πονοκέφαλο στην Άγκυρα γι’ αυτό και σε
απεγνωσμένες κινήσεις συγκεντρώνει συνεχώς στρατεύματα στον θύλακα του
Cerablus απειλώντας συνεχώς για χερσαία εισβολή στην Συρία, παρά τις
πολύ αυστηρές ρώσικες προειδοποιήσεις.
Εκτός από αυτό όμως η Τουρκία για να ξεπεράσει αυτή την απειλή
προσπαθεί τώρα και με την στήριξη της Γερμανίας να παρασύρει το ΝΑΤΟ
στις δικές της θέσεις σε απ’ ευθεία αντιπαράθεση με την Ρωσία όσο
επικίνδυνο είναι αυτό για τηνπαγκόσια ειρήνη.
Το δυσάρεστο εδώ είναι ότι και η Αθήνα σέρνεται από αυτά τα
τουρκογερμανικά σχέδια, παρά του ότι είναι κάθετα αντίθετα με τα
ελληνικά εθνικά συμφέροντα.
