Υπήρχε ανακατωσούρα... την πόλωση σαν λέξη δεν την ήξεραν στην γειτονιά....
Απλά πράγματα δεξιός ...κεντρώος (πρίν από το ζιβάγκο) αριστερός ή καλύτερα κομμουνιστής που ήταν περισσότερο αγριευτικό
Μαλώματα ...απειλές στα καφενεία κυρίως με τον καφετζή να προσπαθεί να επιβάλει την τάξη.
Την ημέρα της κάλπης απαγορευότανε η πώληση και η χρήση αλκοόλ....για να είναι νηφάλια τα κεφάλια.
Οι καλοχαιρέτες υποψήφιοι επιστράτευαν τους δικούς τους με την υπόσχεση
του διορισμού και πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι να μοιράσουν τα έτοιμα σταυρωμένα ψηφοδέλτια υποσχόμενοι και αυτοί με την σειρά τους.
Άλλοι σκαρφάλωναν στις ξύλινες κολώνες και κολλούσαν με πινέζες
τις φάτσες των Εθνοσωτήρων.
Το δημόσιο στέναζε από διορισμούς....άσχετοι άνθρωποι σε άσχετες θέσεις.
Έλεγε ένας φίλος τότε σήμερα συνταξιούχος όταν τον ρωτήσαμε πώς θα ανταποκριθεί σε αυτά τα καθήκοντα αφού δεν είχε τα προσόντα ή καλύτερα ήταν άσχετος.
Η απάντησή του...."....ξέρεις σε πόσες κολώνες έχω σκαρφαλώσει για να κολλήσω αφίσες;"
Γνωστά όλα αυτά τότε ...ρουτίνα....
Τέλος πάντων η οικογένεια συνήθιζε να ξεκινάει πρωϊ από το σπίτι
και να πηγαίνει να ψηφίσει.
Πρώτα στο γυναικείο εκλογικό τμήμα και μετά στο αντρικό....
Οι γυναίκες στην πλειοψηφία θα είχαν σταυρωμένο το ψηφοδέλτιο
στην τσάντα τους κατόπιν εντολής του αρχηγού της οικογένειας.
Πώς να ξεχάσει την εντολή...."...αυτό θα ρίξεις και κοίτα μην κάνεις λάθος..."
Και κοίταγε....
Οι μικροί περίμεναν τους μεγάλους και στην συνέχεια ποδαράτο για την Πλάκα
στο σπίτι φίλων.
Ψηλή μάντρα έκρυβε την αυλή και δεν έβλεπες απ΄έξω τα τεκτενόμενα.
Η νταμιτζάνα με την ρετσίνα από το απέναντι ταβερνάκι είχε περάσει στην ζούλα
με οδηγίες από τον ταβερνιάρη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι σε εκλογικά τσιμπούσια που γινόντουσαν
στην Πλάκα να συζητούν πολιτικά οι μεγάλοι.
Γέλια....τραγούδι και προσοχή το εβίβα να μην ήταν φωναχτά και χτυπούσε
την σιδερένια αυλόπορτα κανένας πολιτσμάνος.
