Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015
Ανυπομονώ να πάω στο Θεό... που αγάπησα, που γνώρισα, που γεύτηκα. Μου ανοίξατε τον Παράδεισο...
...το κάθε σήμαντρο που άκουγα, η κάθε καμπάνα το πρωί... για εμένα ήταν μια Ανάσταση!
σχόλιο
Γ.Θ
: Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς το παρακάτω... μόνο δάκρυα στα μάτια αυτών που το ακούσανε.
Νεότερη ανάρτηση
Παλαιότερη Ανάρτηση
Αρχική σελίδα
Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;
Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...