Πέρσι πήρα τηλέφωνο τον Κοινούση και του ζήτησα να τα εκδώσει σε ψηφιακή μορφή. Μου είπε ότι έχει κρατήσει κάποιες από αυτές τις κασέτες, αλλά δεν είναι σε καλή κατάσταση. Να τα τραγουδήσει πάλι το βρίσκει δύσκολο, γιατί πέρασαν τα χρόνια. Μου είχε πει ότι θα προσπαθούσε να τα βγάλει αφιλοκερδώς διαμέσου κάποιας εφημερίδας, αλλά δεν είδα να προχώρησε κάτι. Δυο-τρία από αυτά τα ψηφιοποίησα, διότι είχα τις κασέτες και τα ανέβασα σε κανάλι συγγενούς μου. Ένα από αυτά, το ακόλουθο, είναι επί του θέματος. Ας σημειωθεί ότι το έγραψε πριν γίνουν γνωστές οι μαρτυρίες του γέροντα Παϊσίου.
Συγκινητικές εικόνες, υψηλά νοήματα, πατριωτικές θέσεις, ομόνοια του λαού μας, ευγνωμοσύνη προς τη Παναγία.
Θυμάμαι τον παππού
και τη γιαγιά
στα χρόνια εκείνα
τα παλιά
μας φώναζαν κοντά τους
και
μας λέγανε
όσα είδαν στη
ζωή τους και όσα ξέρανε
Μας μιλούσαν για
την Πόλη, την Αγιά
Σοφιά
που ήτανε του
Βυζαντίου όλη η
ομορφιά
και ο καλός
παππούς μας αναστέναζε
κουνούσε το κεφάλι
και μας εφώναζε
κουνούσε το κεφάλι
και μας εφώναζε
Μεγαλώστε μάνι –μάνι να ανοίξετε πανιά
να πάρετε τη Πόλη, την
Αγιά Σοφιά
να πάτε στα Ταταύλα που χα
το καφενέ
που όλοι Ρωμιοί γλεντούσαν
και βάζαν ρεφενέ
και μέσα στους αγώνες
και στα μαρτύρια
όλοι μαζί να λέτε
:
ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΩ
ΤΑ ΝΙΚΗΤΗΡΙΑ
Θυμάμαι τον παππού
και τη γιαγιά
στα χρόνια εκείνα
τα παλιά
μας φώναζαν κοντά τους
και
μας λέγανε
όσα είδαν στη
ζωή τους και όσα ξέρανε
Μας μιλούσαν για
τη Σμύρνη και
κλαίγανε
για τις χαμένες
τις πατρίδες που τις
καίγανε
και ο καλός
παππούς μας αναστέναζε
κουνούσε το κεφάλι
και μας εφώναζε
κουνούσε το κεφάλι
και μας εφώναζε
Να σαστε μονοιασμένοι
να μην τρωγόσαστε
τη πίστη σας κρατήστε
και μην φοβόσαστε
τα λάθη τα
δικά μας μην
ξανακάνετε
πιο πάνω από το εγώ σας, το έθνος βάλετε
Και όταν τελειώσουν
τα μαρτύρια
όλοι μαζί να πείτε
ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΩ
ΤΑ ΝΙΚΗΤΗΡΙΑ
