24 Ιανουαρίου 2018
Ἡ Γερόντισσα ἀπευθυνόμενη, ἔμπλεης χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως, στὸν π. Ἀντώνιο καὶ στὶς φροντίστριές της.
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ: «Πάτερ... πῆγα στὸ πάνω σπίτι. Εἶδα τὸν
παππού μου (τὸν ἅγιο Γέροντα τῆς Πόμπιας παπᾶ-Νικόλα
πατέρα τῆς μητέρας της). Εἶδα τὴ Μαριάννα (τὴ μεγαλύτερη
κεκοιμημένη ἀδελφή της) κάνει πολλὰ καὶ ὡραῖα πράματα.
Μοῦ εἶπε ὁ παππούς μου: “Νὰ μοῦ ἀκριβοχαιρετᾶς τὸν πάτερ. Τὸ διαμέρισμα τὸ δικό μου εἶναι μοναδικό. Καλύτερο
ἀπὸ ὅλων τῶν Πομπιανῶν. Δὲν μπορῶ νὰ σοῦ περιγράψω.
Τί κῆπος! Τί περιβόλι! Τί ψαλμωδίες!” Θὰ ξαναπάω σὲ λίγο.
Ἐκεῖ παιδί μου εἶναι ἡ ζωή. Ἐδῶ ὅλα εἶναι ψεύτικα...».
