στις ζωγραφιές του Ελύτη τ’ αγκαλιάζω
κλάμα ακούω,
ψάχνει τον ίσκιο της μονάχη μια μυρτιά
εγώ θρηνεί πώς τα όνειρα θα σκιάζω
μέρα και νύχτα βλέπω ίδιο ουρανό
το πεύκο ένα κλαδί δεν έχει να σαλέψει
πού θα βρει ο έρωτας φεγγάρια για να παίξει
Το καλοκαίρι αυτό χορεύει του θανάτου το χορό
μ. ντεβάκη
