Αυτό μπορεί κατά προσέγγιση να συγκριθεί με την κατάσταση του παιδιού όταν η μητέρα δεν βρίσκεται στο σπίτι. Φαίνεται να έχει παιχνίδια, βιβλία, κάτι για να διασκεδάσει - αλλά τώρα είναι ήδη βράδυ, είναι σκοτάδι έξω από τα παράθυρα, τα φώτα των φαναριών είναι αναμμένα, και η μητέρα του εξακολουθεί να έχει φύγει, και είναι τόσο μοναχική και θλιβερή, και όλα στον κόσμο χάνουν το νόημά τους χωρίς αυτήν...
Το ίδιο και η ψυχή ενός ανθρώπου: πόσο συχνά συμβαίνει να παρασύρεται από αυτό και αυτό σε αυτόν τον κόσμο, τη δημιουργικότητα, την καριέρα, τα ταξίδια, όλες τις ευλογίες του κόσμου - αλλά μια μέρα νιώθει ότι όλα αυτά δεν μπορούν να καλύψουν το κενό , και η ψυχή κλαίει, λαχταρά στη μοναξιά και αρχίζει να καλεί τον Θεό: πότε θα έρθεις;
Ιερέας Sergiy Kruglov
