Χρονολογείται μετά το 1946 και αποτυπώνει ζωντανά τον ρυθμό της πόλης και τους ανθρώπους της, που επιθυμούν μια καλύτερη ζωή και έξοδο από τη φτώχεια και τα δεινά που τους άφησε η γερμανική κατοχή.
Τα αυτοκίνητα έχουν επιστρέψει στους δρόμους, αλλά οι ελάχιστες κούρσες -όπως τις αποκαλούσαν- ήταν προνόμιο των πλουσίων ή των επαγγελματιών.
Όπως παρατηρούμε, η Σταδίου τότε ήταν διπλής κατεύθυνσης και οι οδηγοί πάρκαραν στο τμήμα καθόδου! Φυσικά, έβρισκαν εύκολα θέση και δεν κινδύνευαν ούτε με πρόστιμο, ούτε με βίαιη απομάκρυνση. Αμφιβάλλουμε αν είχαν «εφευρεθεί» ακόμη οι γερανοί…
Δεξιά πάνω στη φωτογραφία, διακρίνεται η κάθετη ταμπέλα του «ΠΑΛΛΑΣ» και αριστερά στον αριθμό 5, το Μέγαρο ΒΟΥΓΑ. Ένα ακόμα μεγαλοπρεπές έργο του Τσίλερ. Γλίτωσε από τον πόλεμο, όχι όμως και από την «ανοικοδόμηση». Κατεδαφίστηκε την περίοδο 1969-70, στα χρόνια της χούντας.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από: «Η Αθήνα μέσα στο Χρόνο», Δέσποινα Δρεπανιά.
